Wasza Eminencjo!
Wasza Ekscelencjo!
Czcigodni Bracia!

Tydzień temu spotkał mnie niezwykły zaszczyt i honor. Decyzją Jego Świątobliwości Klemensa III zostałem wyniesiony do godności biskupa Kościoła Rotryjskiego. Składam serdeczne dziękczynienie Ojcu Świętemu za to wyróżnienie. W tym momencie, podczas mojej uroczystej kreacji chciałbym podziękować przede wszystkim tym, którzy byli moimi przewodnikami po Państwie Kościelnym i Kościele w moich pierwszych dniach. Dziękuję obecnemu tutaj Legatowi – kardynałowi Juanowi Lorenzo de Leon. To on jako pierwszy opowiedział mi historię Państwa Kościelnego i był moim nauczycielem, gdy rozpoczynałem naukę w Apostolskim Seminarium Duchownym. I pozostał moim przyjacielem na resztę dni. Dziękuję także zmarłym, których mam w swojej pamięci, czyli Jego Ekscelencji Piusowi Facibeniemu za pomocną dłoń i dobro, które mi wyświadczył oraz Jego Świątobliwości Piusowi IV za okazane zaufanie zaraz na samym początku mojej kapłańskiej drogi.

Jako swoją dewizę biskupią wybrałem słowa Jezusa zapisane w Markowej Ewangelii. Noli timere; tantummodo crede!” oznacza Nie bój się; tylko wierz! Te słowa powinny kierować naszym życiem. I kierują moim życiem i będą mi dźwięczeć w uszach podczas każdego dnia biskupiej posługi. Wiara i zaufanie w Boską opatrzność i miłość są fundamentem mojego życia.

Zawsze powtarzałem słowa o wierności Patriarsze i chęci służby dla Rotrii. Dalej je podtrzymuję. Oby kolejne dni, tygodnie i miesiące mojej pasterskiej posługi przyczyniły się do jej chwały.

Zgodnie z przepisami prawa, prezentuję blason swojego herbu. Jego tarcza jest moją tarczą rodową związaną z tytułem szlacheckim nadanym mi w bliskim mojemu sercu Królestwie Francji i Nawarry, które w tym dniu obejmuję szczególną modlitwą.

Benedicat Vos omnipotens Deus: Pater + et Filius + et Spiritus Sanctus.