28 listopada Anno Domini 2010, do jednego z portów Austro-Węgier wpływa okręt. Na burcie wypisana jest jego nazwa: ,,Esmeralda". Na ląd schodzi załoga, a wśród niej Marcos Victorjosigos de Zepp. Ten wsiada w samolot i jeszcze tego dnia ląduje na lotnisku w Rotrii.

Witajcie Bracia i Siostry!

Nie myli was wzrok - to ja przybywam ponownie na ziemię rotryjską. Wiele czasu spędziłem za morzami, a Wschodnich Wyspach. Szczęścliwie pędziłem tam czas, tubylcy zaś uznali mnie za swego. Ale nie byłem odcięty od świata. Od czasu do czasu docierały do mnie wieści. Ostatnia z nich doniosła mi, iż Państwo Kościelne Rotria, moje najmilsze dziecko, przeżywa kłopoty wewnętrzne. Że trwa Sobór! Mimo, iż rozkosznie było leżeć w cieniu palm na plaży, obowiązek zawładnął mym sercem i oto jestem.

Pragnę wrócić i ofiarowej moją służbę Jego Świątobliwości.

Mam nadzieję, że przyjmiecie mnie między siebie i pozwolicie mi zostać na rotryjskiej ziemi. Ufam też, że któryś z moich przyjaciół raczy przyjąć mnie pod swój dach - obawiam się, iż nie mam już żadnych środków finansowych, które by pozwalały na zatrzymanie się w hotelu.

Niech będzie pochwalony, Bracia i Siostry!

/-/ Marcos Paulos Victorjosigos de Zepp

Witam Brata ponownie  PKR jestem ogromnie rad z Brata powrotu.

Dziękuję za powitania, Bracia

Byłbym niezmiernie wdzięczny, gdyby Jego Świątobliwość udzielił mi zgody na uczestnictwo w Soborze. Chciałbym wysłuchać inicjatyw duchownych, a może i będę mógł wesprzeć was moją radą. Mam nadzieję, iż nie trzeba być duchownym? Zrzekłem się bowiem swych godności

Bracie Marcosie,
witam serdecznie :-).
Z pewnością Ojciec Generał się ze mną zgodzi, że może się Brat ulokować u nas w konwencie,
tam zawsze jest miejsce dla ubogich i podróżnych.

Bracie Ferdynandzie,
to zastanawiające z tym pozwoleniem, daje do myślenia.

Pozdrawiam

Witam!
Wielce rad jestem z twego powrotu!

Oczywiście cieszymy się, że Brat zamieszka u nas w konwecie. Myślę też, że zezwolenie na udział Brata Marcosa w soborze jest tylko czystą formalnością - jest bowiem osobą niezwykle zasłużoną dla naszego państwa...

Witaj mój jedyny Synu!

Cieszę się niezmiernie, że mogę Ciebie znowu ujrzeć.  Mimo iż rozlokowałeś się już u Braci Rotrjanów, to może zrobisz mi tą przyjemność i zatrzymasz się w Wierzbanach Rotryjskich, pod dachem swojego Ojca.

Mam nadzieję, że Jego Świątobliwość przyjmie Cię do Soboru, jeśli nie jako uczestnika, to przynajmniej jako obserwatora.

Skoro tak, Bracia, dziękuję za waszą gościnę. Nie posiadam nic, ale zawsze mogę rzec: Bóg zapłać

Ojcze, będę niezmiernie szczęśliwy mogąc spędzić noc w twoim domu.