No, Bracie Cesare!

Pora oderwać się od matczynej piersi i ruszyć w dorosłe życie

  Uważam ja że już dawno to uczyniliśmy A tak swoją drogą, to wydaje się że i matkę
   naszą nieco przerośliśmy. Cosik myślę iż aktywność naszą nieco większą od
    ichniejszej ostatnio zauważyć można

      Lecz jeśli oni dobre prawo mają - to czemu od czasu do czasu czegoś nie skopiować,
        chyba się na nas nie obrażą przecie

   Owszem Drogi Bracie, lecz nie zawsze i nie w każdym przypadku

 A tak poza tym to ACTA Bracie Umiłowany chyba niestety, ale definitywnie już przepadła.
    - Pafnucy obejmuje po przyjacielsku zasmuconego po usłyszeniu tych słów
        Brata Giovanni i podaje mu chusteczkę do otarcia łez - lecz nie martw się
          Bracie, jeszcze nie wszystko stracone! Może uda się ją uchwalić w przyszłym roku,
           może w następnym. Nie traćmy więc nadziei i bądźmy dobrej myśli!

Pora oderwać się od matczynej piersi i ruszyć w dorosłe życie Stać nas na to

W tym roku mija nasze pięciolecie. Więc dzidzią to my już nie jesteśmy.

Oczywiście, że nie jest. Jednak my już swoją samodzielność i dojrzałość okazaliśmy.

Według mnie podejmowanie zmian nie jest oznaką słabości i niedojrzałości. Wręcz przeciwnie. To świadczy o tym, że walczymy z problemami.

Czcigodni Bracia!

Owszem potrzebne nam są zmiany, ale zmiany, które wreszcie ustabilizują wirtualną Stolicę Apostolską. Jak na razie o zmianach i stabilizacji się jedynie dyskutuj nic nie robiąc w tym kierunku! Dużo nie brakowało by Państwo Kościelne przestało istnieć, dlatego zróbmy wszystko by ta historia się nie powtórzyła.


Apostolskim Pozdrowieniem,

/-/Aleksander III
Biskup Rotrii, etc.

 Wasza Świątobliwość!
  Wiele prawdy znajduje się w słowach Ojca. Lecz myślę iż aż tak tragicznie to chyba na razie
    nie jest Mieliśmy przecie ów Florentinum Primum, który pogodził (przynajmniej co do meritum,
     co do ogólnej wizji państwa naszego) zwaśnione strony, na powrót spoił, może kulawym 
      gdzieniegdzie prawem - ale jednak - społeczeństwo nasze, lecz przede wszystkim dał On
       wszystkim Braciom możliwość zabrania głosu - wypowiedzenia się w sprawach dla
        nas najważniejszych, w kulturalny sposób przedyskutowania ich - a efekt? - prawie
         wszędzie jednomyślność! Czyli sukces! A tak poza tym, pojawili się przecież nowi
          mieszkańcy , powróciła część starych, kto wie czy nie powrócą pozostali -
           Czyli też nie zgorzej!
   Jest jeszcze jedna kwestia - niesnaski osobiste Braci z przeszłości -
    Czas owszem, leczy rany, ale dla nas chyba ważniejszy powinien być fakt chyba, iż historia
     jest najlepszą nauczycielką życia - Myślę iż wszyscy Bracia zdążyli już się zorientować, iż
     dla dobra nas wszystkich, dla dobra Państwa naszego w niektórych konfliktowych sytuacjach
      lepiej jest schować dumę, ukorzyć się i zamilknąć, aniżeli zajadle i agresywnie walczyć o racje
       swoje.Bowiem zwycięstwo w takim przypadku jest tylko chwilowe - jady i złoście bowiem
        wylane na drugą osobę wrócą do nas na pewno. Może pod inną postacią ale wrócą. Dlatego
         też uważam iż najlepszą receptą na trwałość i stabilizację Państwa naszego jest nie tyle
           doskonałość prawa, doskonałość administracji - ale to, abyśmy się wszyscy po bratersku
            miłowali, bez względu na różnice nas dzielące. Tak po prostu. Po franciszkańsku.
             A wtedy Rotria będzie Wielka. Potężna i nie do skruszenia.

 A tak na marginesie pragnę przeprosić WŚw. za te "gilotyny". Mam ja niestety co jakiś
  czas napady takiego specyficznego humoru