Słowo Boże:

"Po trzech dniach od objęcia urzędowania w prowincji udał się Festus z Cezarei do Jerozolimy. Arcykapłani i najznakomitsi Żydzi wnieśli do niego skargę przeciwko Pawłowi i prosili usilnie o ustępstwo, ze szkodą dla Pawła, aby kazał go przysłać do Jerozolimy. Przygotowali bowiem zasadzkę, aby go zgładzić w drodze. Ale Festus odpowiedział, że Paweł znajduje się pod strażą w Cezarei i że on sam wkrótce tam wyruszy: "Niech więc pełnomocnicy wasi - rzekł - udadzą się razem ze mną i niechże go oskarżą, jeśli ten człowiek popełnił coś złego". Spędziwszy wśród nich nie więcej jak osiem lub dziesięć dni, udał się do Cezarei. Następnego dnia zasiadłszy do sprawowania sądu kazał przyprowadzić Pawła. Kiedy ten przyszedł, otoczyli go Żydzi przybyli z Jerozolimy i stawiali wiele ciężkich zarzutów, których nie mogli udowodnić. Paweł bronił się: "Nie wykroczyłem w niczym ani przeciwko Prawu Żydowskiemu, ani przeciwko świątyni, ani przeciwko Cezarowi". Festus, chcąc zrobić Żydom ustępstwo, odpowiedział Pawłowi: "Czy chcesz się udać do Jerozolimy i tam odpowiadać w tej sprawie przede mną?" "Stoję przed sądem Cezara - odpowiedział Paweł - i przed nim należy mnie sądzić. Żydom nic nie zawiniłem, o czym ty wiesz doskonale. Jeżeli zawiniłem i popełniłem coś podpadającego pod karę śmierci, nie wzbraniam się umrzeć. Ale jeśli nie zrobiłem nic z tego, o co mnie oskarżają, nikt nie może mnie im wydać. Odwołuję się do Cezara!" Wtedy Festus porozumiał się z radą u odpowiedział: "Odwołałeś się do Cezara - do Cezara się udasz"."


Pomoc w rozważaniach:

Ten opis ukazuje dalsze kłopoty i trudności, przez jakie musiał przejść św. Paweł, aby dojść do mety swego życia na ziemi. Tutaj Paweł korzysta ze swych praw i odwołuje się do Cezara, bo wie, że w ten sposób uda mu się dotrzeć do wielkich tego świata, aby także przed nimi dać świadectwo Prawdzie Ewangelii i Prawdzie o wielkiej Mocy Słowa Bożego. W liście do Koryntian bardzo jasno podaje przyczynę swego ofiarnego życia: "Wszystko czynię dla Ewangelii, by mieć w NIEJ swój udział." (1 Kor 9,23); "Ja nie wstydzę się Ewangelii, jest bowiem ONA Mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego." (Rz 1,16). O tej Mocy Ewangelii pisze św. Jan Apostoł, ukazując MOC każdego SŁOWA BOŻEGO: "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. ... Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. ... Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do Swojej Własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało Moc, aby się stali Dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w Imię Jego." (J 1,1-12). - A: "Każdy, kto wzywać będzie Imienia Pańskiego, będzie zbawiony." (Dz 2,21). Każde rozważanie Słowa Bożego można porównać do cudownej kąpieli, która Miłością Bożą oczyszcza duszę człowieka z jego grzechów. Sam Jezus to podkreślił, gdy mówił do Apostołów: "Wy już jesteście czyści dzięki Słowu, które wypowiedziałem do was." (J 15,3). A dalej mówił: "Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a Słowa Moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni." (J 15,7). - "Ufność, którą w Nim podkładamy, polega na przekonaniu, że wysłuchuje On wszystkich naszych próśb zgodnych z Jego Wolą." (1 J 5,14). Każdy opis przeżyć św. Pawła pomaga nam lepiej zrozumieć jego zachętę: "W końcu, bracia moi, radujcie się w Panu!" (Flp 3,1).

Modlitwa na dziś:

Miłosierny Boże Miłości, Szczęścia i Pokoju, Ojcze, Synu i Duchu Święty, kocham Cię, wielbię Cię i dziękuję Ci za wszystko, co czynisz dla mnie i dla wszystkich ludzi, a za przyczyną Matki Najświętszej, Maryi, pokornie proszę, pomóż mi, abym nie tylko żył według Prawdy Twego Słowa, ale abym też miał siłę do wiernego przekazania tej Prawdy innym. Amen.

ks. bp dr Michał Miotke