Słowo Boże:

""Tracisz rozum, Pawle - zawołał głośno Festus, gdy on tak się bronił - wielka nauka doprowadza cię do utraty rozsądku.". "Nie tracę rozumu, dostojny Festusie - odpowiedział Paweł - lecz słowa, które mówię, są prawdziwe i przemyślane. Zna te sprawy król, do którego śmiało mówię. Jestem przekonany, że nic z nich nie jest mu obce. Nie działo się to bowiem w jakimś zapadłym kącie. Czy wierzysz, królu Agryppo, Prorokom? Wiem, że wierzysz". Na to Agryppa do Pawła: "Niewiele brakuje, a przekonałbyś mnie i zrobił ze mnie chrześcijanina". A Paweł: "Dałby Bóg, aby prędzej lub później nie tylko ty, ale też wszyscy, którzy mnie dzisiaj słuchają, stali się takimi, jakim ja jestem, z wyjątkiem tych więzów". Na to wstał król i namiestnik, i Berenike, i ci, którzy z nimi wzięli udział w posiedzeniu. Kiedy odeszli, mówili jedni do drugich: "Ten człowiek nie uczynił nic podpadającego pod kare śmierci lub więzienia". A Agryppa powiedział do Festusa: "Możnaby zwolnić tego człowieka, gdyby się nie odwołał do Cezara"."


Pomoc w rozważaniach:

To krótkie wystąpienie wobec namiestnika Festusa i króla Agryppy ukazuje wielką duchową dojrzałość św. Pawła, jego odwagę i jasność myśli. Mówił on z tak żywą wiarą i z tak wielkim przekonaniem i zapałem, że król Agryppa stwierdził: "niewiele brakuje, a przekonałbyś mnie i zrobił ze mnie chrześcijanina". Wtedy św. Paweł oznajmił wobec wszystkich, że właśnie to jest jego wielkim pragnieniem, aby wszyscy uwierzyli w Jezusa i aby wszyscy stanowili jedno w Jego Miłości. - O to modlił się Jezus do Ojca Niebieskiego: "Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał." (J 17,20-21). "Uświęć ich w Prawdzie. Słowo Twoje jest Prawdą." (J 17,17). Z ust Festusa pada zdanie: "Tracisz rozum, Pawle!". Podobne oskarżenia różnych ludzi przytacza Jezus: "Przyszedł Jan: nie jadł ani nie pił, a oni mówią: "Zły duch go opętał". Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije, a oni mówią: "Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników". A jednak mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny"." (Mt 11,18-19). Niestety tak mówią ludzie tego świata, którzy nie kierują się Miłością Bożą, czyli Bożą Prawdą i Bożą Sprawiedliwością. Szczęście i Pokój Boga osiągną ci, którzy żyją zgodnie z Miłością Bożą. O tym nauczał Bóg od początku: "Jam jest Pan, twój Bóg, pouczający cię o tym, co pożyteczne, kierujące tobą na drodze, którą kroczysz. O gdybyś zważał na Me Przykazania, stałby się twój pokój jak rzeka, a sprawiedliwość twoja jak morskie fale." (Iz 48,17-18). "Jeśli będziecie zachowywać Moje Przykazania, będziecie trwać w Miłości Mojej, tak jak Ja zachowałem Przykazania Ojca Mego i trwam w Jego Miłości. To wam powiedziałem, aby Radość Moja w was była i aby radość wasza była pełna." (J 15,10-11). Kto chce ułatwić ludziom osiągnięcie Bożego Szczęścia i Pokoju, musi mieć jasny umysł i odwagę, na wzór tych, które widzimy u św. Pawła.

Modlitwa na dziś:

Miłosierny Boże Miłości, Szczęścia i Pokoju, Ojcze, Synu i Duchu Święty, kocham Cię, wielbię Cię i dziękuję Ci za wszystko, co czynisz dla mnie i dla wszystkich ludzi, a za przyczyną Matki Najświętszej, Maryi, pokornie proszę, pomóż, abym zawsze miał odwagę i jasność myśli przede wszystkim tam, gdzie trzeba dać świadectwo Prawdzie Twojego Słowa, bo tylko tak będę miał w sercu Twój Pokój i Twoje Szczęście oraz będę mógł je także przekazywać tym wszystkim, którzy zechcą słuchać mych słów. Amen.

ks. bp dr Michał Miotke