Na pewno sporo już słyszeliście o ‘rozgrywce RPG’, zwanej powszechnie "klimatem". Czymże konkretnie jest ta zabawa? Jak należy się do niej dołączyć? Dlaczego sprawia radość wielu ludziom? Postaram się jasno określić, na czym rzecz polega, by nawet ci kompletnie zieloni wiedzieli z czym to się je.

Z pewnością czytałeś książki dotyczące Stolicy Apostolskiej. Znasz choć trochę historię Watykanu i chcesz odtworzyć dawny klimat Państwa Kościelnego. Ciekawe, czy tak jak ja kiedyś, marzyłeś aby pewnego dnia w Twoje okno zapukał gołąb z tajemniczym listem od kardynała, czy wyobrażałeś sobie siebie w pałacowych murach będąc na audiencji u Patriarchy, czy oczyma wyobraźni wybierałeś się fo ogrodów przy Pałacu Kwirynalskim albo odwiedzałeś  przesączoną zapachem historii bibliotekę.

Tak? Cóż, odgrywanie klimatyczne jest właśnie dla Ciebie. Cała rzecz polega na tym, aby używać wyobraźni. Takową chyba każdy posiada, więc problemu nie będzie, nie?

Pierwszym krokiem do sukcesu jest wymyślenie sobie własnej, oryginalnej postaci. Trzeba popracować nad wyglądem, charakterem, usposobieniem i zachowaniem danego człowieka. Świat internetowy jest jak studnia bez dna, można w nim grzebać i wyławiać to, co najbardziej chwyta za serce. Kwestie regulujące postacie znajdziecie w wątku "Karty Postaci".

Powiedzmy, że pierwszy etap za nami. Co dalej?

Postacią można już grać. Jak to zrobić? Wszystko odbywa się w danym wątku na naszym forum. Obecnie ograniczamy się tylko i wyłącznie do Pałacu Kwirynalskiego. Jest to nasze specjalnie przygotowane miejsce do gry. Takie pomieszczenia, jak prywatne pokojnie Patriarchy czy ogród maja swój opis (tutaj warto sięgnąć do wątku "Opis pałacu"). Zanim rozpoczniemy rozgrywkę, należy się z nim zapoznać, aby skutecznie wyobrazić sobie miejsce, w jakim znajduje się nasza postać.

Kiedy i to zostanie wykonane, wprowadzamy postać do gry. Każde jej zachowanie, każdy ruch i spojrzenie przedstawiamy za pomocą tekstu ujętego w specjalne nawiasy. (Preferowanym systemem jest kursywa. Przykładowo: Zaśmiał się, chwytając za brzuch).

Już wiesz, jak należy postać prowadzić. Ważne jest, aby to, co piszesz miało określoną długość i jakość. A także zachowane realia gry. Im dokładniej coś jest przedstawione, tym przyjemniej jest się do tego dostosować. A wtedy gra staje się prawdziwym rarytasem.

Co do realiów – gramy w Pałacu Kwirynalskim. Jest to centralny obiekt w Apostolskim Mieście Rotria. Czas to rok 2012, czyli obecny. Wystrzegajcie się zachowania potocznie zwanego przepactwem, czyli robieniem z postaci wielkiego bohatera, zamiast nadać jej realistyczne cechy. Spotykane jest najczęściej u graczy młodych, którzy, niedoświadczeniu w tekstowych rozgrywkach, za wzór stawiają sobie niszczycielskie i najpotężniejsze postaci z licznych gier, filmów i książek. Zjawisko niepożądane, przepactwu mówimy nie.

Wyróżnia się dwa rodzaje gry – wolną i sesję.

Gra wolna to rozgrywka toczona dla czystej przyjemności, jak wspólny obiad czy spacer po ogrodach. Sesja natomiast jest dowodzona przez Narratora, który jest jej tłem, trzyma rękę na przebiegu wydarzeń i robi za postacie napotkane przez graczy. Sesja jest wcześniej zaplanowana i realizowana o określonym, omówionym czasie. Najczęściej jest to jakaś wyprawa, misja, podróż, narada – coś długoterminowego, gdzie prowadzone postacie napotykają najróżniejsze przygody czy podejrzane charaktery.

Sam Mistrz Gry to osoba bezstronna, sprawiedliwie osądzająca poczynania graczy, poinformowana o wszystkich wątkach i mająca ostatnie słowo w rozwoju fabuły. Może odwołać pewne zachowania gracza, sprawić, że dana postać dozna uszczerbku na zdrowiu, pozbawić kończyny, zesłać wizje i sny, sprawić, że pada deszcz. Siła wyższa, nadzoruje i dostarcza graczom rozrywki.