Słowo Boże:

"Żydzi poróżnieni między sobą zabierali się do odejścia. Wtedy Paweł powiedział to jedno: "Trafnie rzekł Duch Święty do ojców waszych przez proroka Izajasza: Idź do tego ludu i powiedz: Usłyszycie dobrze, ale nie zrozumiecie, i dobrze będziecie widzieć, a nie zobaczycie. Bo otępiało serce tego ludu. Usłyszeli niechętnie i zamknęli oczy, aby przypadkiem nie zobaczyli oczami i uszami nie słyszeli, i nie zrozumieli sercem, i nie nawrócili się, i abym ich nie uleczył. Wiedzcie więc, że to Zbawienie Boże posłane jest do pogan, a oni będą słuchać". Kiedy to powiedział, Żydzi wyszli od niego spierając się zawzięcie ze sobą. Przez całe dwa lata pozostał w wynajętym przez siebie mieszkaniu i przyjmował wszystkich, którzy do niego przychodzili, głosząc Królestwo Boże i nauczając o Panu Jezusie Chrystusie zupełnie swobodnie, bez przeszkód."


Pomoc w rozważaniach:

Te Słowa Paweł skierował przede wszystkim do tych Żydów, którzy, niestety, w swej zatwardziałości nie chcieli uwierzyć w Jezusa jako od Boga zapowiedzianego i posłanego Zbawiciela. Tu św. Paweł przypomina prorocze słowa Izajasza, które Jezus Żydom przypominał wiele razy. Słowa te nie oznaczają jakieś kary Bożej, lecz jedynie wielkie zaślepienie wszystkich, którzy nie chcą uwierzyć w Jezusa i żyć według Jego Nauki. Słowa Proroka Izajasza podkreślają, że to Bóg wybiera i posyła tych, którym powierza głoszenie Słowa Bożego. To potwierdza także Jezus: "Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał - aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w Imię Moje." (J 15,16). Izajasza ukazuje też jasno, że misja głosiciela Słowa Bożego nie jest łatwa. Ale tam, gdzie ktoś pracuje ku Chwale Bożej, Bóg chętnie go wspomaga. Św. Paweł mógł jeszcze dwa lata głosić Królestwo Boże i nauczać o Jezusie Chrystusie zupełnie swobodnie i bez przeszkód. Był to czas jego duchowego przygotowania na sąd i na odejście z tej ziemi do Nieba.

Modlitwa na dziś:

Miłosierny Boże Miłości, Szczęścia i Pokoju, Ojcze, Synu i Duchu Święty, kocham Cię, wielbię Cię i dziękuję Ci za wszystko, co czynisz dla mnie i dla wszystkich ludzi, a za przyczyną Matki Najświętszej, Maryi, pokornie proszę, pomóż mi, abym jak św. Paweł i inni Apostołowie umiał Ciebie kochać "całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem" (Mt 22,37) i możliwie bez przeszkód słowem i przykładem przekazywać innym moją wiarę, nadzieję, miłość, pokorę i posłuszeństwo wobec Ciebie. Amen.

==================

Dziś zakończyliśmy rozważania Dziejów Apostolskich napisanych przez św. Łukasza, autora także jednej z Ewangelii. Te rozważania miały nam pomóc dobrze poznać Wolę Jezusa jako Wolę Ojca z Nieba, nauczyć nas wiernie ją wypełniać oraz wzmocnić naszą wiarę w Jezusa jako Odwiecznego Syna Bożego, który Mocą Ducha Świętego począł się w Niepokalanej Dziewicy Maryi i z Niej narodził się jako człowiek, który "był do nas podobny we wszystkim oprócz grzechu. Ubogim głosił Dobrą Nowinę o Zbawieniu, jeńcom (duchowym) wyzwolenie (z mocy zła i grzechu), a smutnym radość" (4 Modlitwa Eucharystyczna). Jezus - przy naszym zmartwychwstaniu - w nagrodę za nasze pokorne posłuszeństwo Jego Świętej Woli, "przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do Swego Chwalebnego Ciała, tą Potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, Sobie podporządkować." (Flp 3,21). Wszystkie rozważania mają więc wzmocnić naszą wiarę, nadzieję, miłość, pokorę, cierpliwość, wytrwałość, miłosierdzie, posłuszeństwo itp. w celu pojednania nas z Bogiem oraz - w Bożej Miłości Jezusa - ze wszystkimi ludźmi. - Dlatego św. Paweł wzywa wszystkich: "Jeżeli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z Sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bój jednał z Sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując Słowo Jednania. Tak więc w Imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W Imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!" (2 Kor 5,17-20). Końcowym owocem tych rozważań ma być powrót do Szczęścia i Pokoju Boga, które człowiek traci przez niewierność i nieposłuszeństwo Jego Woli. Do końca roku będziemy rozważać teksty Słowa Bożego zaczerpnięte wyrywkowo z wszystkich Ewangelii, z Listów Apostolskich i z Apokalipsy. Oczywiście, jak dotąd, jako pomoc w rozważaniach będą wykorzystywane teksty z różnych Ksiąg Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu.

Wykorzystując tą chwilę, niech każdy złoży swoją prośbę i chęć pojednania ze znanym mu człowiekiem, skłóconym z nim. Niech głosi chęć poprawy stosunków, a czytający Bracia i Siostry niech modlą się prywatnie w wymienionych intencjach, podczas swojej rozmowy z Bogiem.

Moja intencja:

Chciałbym prosić o umocnienie mnie w pokorze. Będę dążył do poprawy mojej poszarpanej reputacji i pragnę przeprosić za wszystkie złe słowa i czyny. W szczególności kieruję to do JŚ Hadrian I i abp Tomasza du Vallon. Trwajmy mocni i solidarni.

ks. bp dr Michał Miotke