Aleksander III biskup Rotrii sługa sług bożych etc. Wielebnym braciom, Arcybiskupom, Biskupom i ukochanym synom Opatom, Przeorom, oraz innym Prałatom, do których niniejszy list dojdzie, Apostolskie Pozdrowienia.
Obchodzimy dziś wigilię Bożego Narodzenia – dzień poprzedzający bodaj jedne z najbardziej wesołych i lubianych świąt w roku. Są one dla chrześcijan wspomnieniem dnia, w którym narodził się Zbawiciel, Mesjasz – wtedy jeszcze niepozorny, mały Jezus z Nazaretu. Wszyscy chyba znamy historię wędrujących Józefa i Marii, którzy szukali w Betlejem schronienia, aż wreszcie znaleźli je w stajni; tam też na świat przyszedł w ludzkim ciele Syn Boży.
Nie jest koniecznym ponownie przybliżanie wam tej historii – ważne jest natomiast, aby wskazać na znaczenie świąt, które tamte wydarzenia upamiętniają.
Większości z nas święta kojarzą się z choinką, karpiem, świętym Mikołajem i prezentami. To nieodłączne ich symbole. Ale należy pamiętać, że to nie są jedyne przejawy i że nie to jest ich istotą.
W czasie świąt wszechobecna jest wzajemna pomoc, życzliwość, miłość. Wrogowie czują dla siebie więcej sympatii niż w czasie całego roku. To ludzkie braterstwo jest moim zdaniem najpiękniejszym przejawem świętowania. Samo Boże Narodzenie jest więc także okazją do pojednania, aby dni świąteczne zapoczątkowały całoroczną zgodę. Bo to ważne, aby ta życzliwość i miłość trwała nawet po skończeniu się świąt. Więc proponuję, abyśmy wszyscy wyciągnęli do siebie ręce w geście pojednania – i z tego miejsca to czynię, przebaczając w sercu wszystkim ty, którzy w jakikolwiek sposób urazili mnie, i proszę o wzajemne przebaczenie.
Święta Bożego Narodzenia są też idealna okazją do refleksji nad własnym życiem. Patrzymy na małego Jezusa w stajence – oto największy, najpotężniejszy i najdostojniejszy Król przybywa do nas w stajni, w żłobie, na sianie. W ubóstwie, głodzie i chłodzie. Jakże wielu z nas nie docenia tego, co ma. Za normalne traktujemy to, że w domu stoi pełna lodówka, w portfelu są pieniądze na łakocie, a zimowe wieczory możemy spędzać w cieple. Narzekamy za to na multum innych spraw, czynimy wyrzuty Bogu za każde nasze niepowodzenia. A przecież już samo to, że mamy co jeść, mamy gdzie spać i mamy co na siebie włożyć jest szczęściem – pamiętajmy, że są na świecie ludzie pozbawieni tego! Ileż słyszy się w telewizji o klęskach głodu i wojny na świecie? Nie zapominajmy o tych, którzy tam cierpią, bo są to nasi Bracia i Siostry – bez względu na wyznanie! Dobry chrześcijanin winien okazywać miłosierdzie każdemu potrzebującemu: innemu chrześcijaninowi, żydowi, muzułmaninowi, hinduiście, buddyście, oraz wszystkim innym.
Świętujmy więc, cieszmy się, radujmy, ale spożywając karpia wspomnijmy i tych, którym nie dane jest go skosztować; któż święta spędzają w ubóstwie. W większości domów zostawia się nakrycie dla ,,niespodziewanego gościa" – ale czy każdy z nas zaprosiłby go do stołu, gdyby rzeczywiście pojawił się u naszych drzwi? A co, jeśli na progu zastalibyśmy sąsiada, który od kilkudziesięciu lat oczernia naszą rodzinę wśród wszystkich znajomych, który cały rok nam złorzeczy – czy bylibyśmy w stanie przebaczyć mu i przyjąć go pod swój dach? Każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Ale w momencie, kiedy powie sobie uczciwie ,,tak" może uznać się za chrześcijanina, który w pełni rozumie sens świąt.
Drodzy Bracia i Siostry, królowie i książęta v-świata! Wszystkim wam z głębi serca chcę życzyć świąt radosnych, spokojnych, przepełnionych wzajemną miłością i życzliwością, oraz spędzonych w gronie rodzinnym. Niech wam nowonarodzony Jezus błogosławi i strzeże was od złego. Apostolskim, Pozdrowieniem,
/-/Aleksander III
Patriarcha i Biskup Rotrii, etc, etc.
