Wybaczy Brat Infułat, że już na samym początku skieruję temat troszeczkę w bok.  Wspomniał jednak Brat
"błogosławiony" oraz "cud" co przywołało od dawna rozważany problem.

Czemu Kościół katolicki rozróżnia między świętymi i błogosławionymi?  Czym różnią się ci dwaj?  Czyż obydwaj nie znajdują się w niebie?  Czy istnieją dwie kategorie nieba: to lepsze dla świętych i to gorsze dla błogosławionych?  A może jest tylko jedno takie i każdy kto widzi Boga twarzą w twarz jest święty?  Co Bracia myślicie?

Drogi Ojcze

Czemu Kościół katolicki rozróżnia między świętymi i błogosławionymi?

Głównie ze względów praktyczno-liturgicznych. Chodzi o zasięg kultu.

Czym różnią się ci dwaj?

Ogłoszony świętym cieszy się kultem w całym Kościele Powszechnym.
Jego wspomnienia wpisane są w kalendarz liturgiczny na całym świecie.
Ogłoszony błogosławionym czczony jest w Kościele lokalnym lub wspólnocie (diecezja, kraj, zgromadzenie zakonne)
wspomina się go w liturgii na danym obszarze lub we wspólnocie.

Czyż obydwaj nie znajdują się w niebie?

Oczywiście nie ma różnicy. W sensie teologicznym błogosławiony=święty.
Np. Święta Maryja Panna po łacinie nazywana jest zarówno Beata Virgo jak i Santa.

Czy istnieją dwie kategorie nieba: to lepsze dla świętych i to gorsze dla błogosławionych?

Nie ;-)

A może jest tylko jedno takie i każdy kto widzi Boga twarzą w twarz jest święty?

Tak każdy. Dla tego obchodzimy uroczystość Wszystkich Świętych by wspominać też tych oficjalnie nie ogłoszonych.

Nadmienić trzeba także, że Kościół nie "robi" świętych tylko stwierdza, że na pewno dana osoba jest świętą
i cieszy się chwałą Nieba gdyż potwierdzają to jej życie i cuda za jej wstawiennictwem.
Do tego potrzebny jest proces, żeby to dokładnie przebadać.

'Santo Subito' to tak jak wcześniej wspomniałem - w mojej ocenie - to jest podstawa do nadania Mu świętości, bo ludzie już uważają go za świętego (no większość, nie licząc pewnej grupy osób).

Czyli podział na świętych/ błogosławionych istnieje tylko w "biurokratyczności" Kościoła (specjalnie w cudzysłowiu)?  W oczach Boga nie ma podziału i wszyscy, którzy są w niebie są święci?  Czy nie uważacie, zatem, Bracia, że i my powinniśmy naśladować Boską wizję nieba?  Wszystkich, którzy są w niebie uznajmy za świętych.

Odpowiadając Bratu Arcybiskupowi, podobno śmierć za wiarę - męczeństwo - jest powodem do "automatycznego" uznania świętości.  I tak chyba było w Otranto.  Wydaje mi się, że kanonizacja grupowa nie jest zła.  Oczywiście, jeśli się wie, że są ci ludzie święci.  Tak jak powiedział Brat Adrjanos:

Nadmienić trzeba także, że Kościół nie "robi" świętych tylko stwierdza, że na pewno dana osoba jest świętą
i cieszy się chwałą Nieba gdyż potwierdzają to jej życie i cuda za jej wstawiennictwem.
Do tego potrzebny jest proces, żeby to dokładnie przebadać.

Ale, czy jest sens wynosić na ołtarze takie masy ludzi? Właściwie to o nic praktycznie nie wiadomo o tych męczennikach, pomimo tego, że zginęli za wiarę - nie mamy pojęcia jak żyli i jakimi byli ludźmi

Z kanonizacją grupową jest tak: nie ma znaczenia czy tych osób jest 5, 10, czy 1000, bo ich wspomnienie też na ogół jest grupowe - jak Ci męczennicy z Otranto. Dlaczego? O ich świętości stanowi ich męczeństwo, a poza tym, żadna z tych osób nie była wybitną postacią z życia Kościoła, jakimś wielkim teologiem, mistykiem, papieżem, etc... Dlatego czci się ich grupowo, tak jak grupowo czci się męstwo żołnierzy spod Westerplatte (przykład), czy innych, bez większego rozdrabniania się na szeregowego Kowalskiego i sierżanta Nowaka. Ta grupa męczenników ma wspólny mianownik świętości - męczeństwo, gotowość poświęcenia się dla wiary, co powinno być wzorem dla nas. A jednoczesne przedstawienie ośmiuset wzorów, to dopiero wzór!