Poza tym idea "parafii" całkowicie nie wypaliła także w Rotrii, czego przykładami mogą być wspólnoty św. Hildegardy w Bari oraz św. Anioła w Urbino. W parafiach nie ma żadnego życia, zaś Kościół ma zbyt mało duchownych ażeby obsadzać je wszystkie.

Jestem wszakże "nowy", ale od dłuższego czasu przyglądam się Rotrii, a i kiedyś w niej bliżej działałem. Pozwolę sobie zabrać głos, gdyż jak mniemam, jest to sobór otwarty dla wszystkich wiernych - jeśli się mylę, to przepraszam za SPAM.

Ad meritum: To co mówi Czcigodny Infułat Ganganelli może być po części prawdą - brak kadr dla obsadzenia poszczególnych parafii może być problemem. Moim jednak zdaniem, nie da się zmienić tego stanu rzeczy przez bierne czekanie na cud, aż nagle zjawi się stu facetów chętnych by zostać v-kapłanami - to niemożliwe! Trzeba więc działać "z tym co mamy" i przez działania wspólne, pokazywać Rotrię i zachęcać do udziału we wspólnocie Kościoła Wirtualnego. Do tego jednak trzeba ochoczej pracy i wytrwałości w podjętych zamiarach.

Co zaś się tyczy ogólnego tematu dyskusji. Moim zdaniem kompetencje diakonów, prezbiterów i biskupów powinny być określone ogólnikowo, by uniknąć sytuacji o której mówił Infułat Ganganelli, że sztywno określone kompetencje ograniczą lub zniechęcą do działania. Stąd moja propozycja, by takie przepisy były raczej formą rad i wskazówek, niżeli twardych i nieprzekraczalnych granic.

Biskupi zdaje się powinni kierować przydzielonymi diecezjami, dbać o ich rozwój duchowy i umacnianie wspólnoty, a także zwiększanie liczby wiernych. Do tego pomocą powinni być prezbiterzy, którzy poprzez wypełnianie zadań zleconych przez biskupa, będą wspólnie z nim tworzyć więzi wspólnotowe. To ich biskup pokieruje do poszczególnych parafii, gdzie będą oni zajmować się mniejszymi częściami wspólnoty lub wybranym zakresem działań w diecezji.

Diakoni z kolei winni przygotowywać się do roli prezbitera przez wspomaganie księży w ich pracy. Winni być oni im podporządkowani, jako uczniowie i wsparcie.

Proponuję również, by z powodu małej ilości kapłanów ograniczyć się do jednej parafii w diecezji (parafii diecezjalnej), gdzie biskup występujący również w roli proboszcza, wraz z kapłanami, będzie dbał o duchowy wzrost wiernych, przez publikowanie listów pasterskich, organizowanie wystaw, koncertów, czy wykładów, przez prowadzenie dyskusji, działalność kulturową polegającą na opiniowaniu filmów, dzieł o tematyce religijnej, filozoficznej, etycznej, etc...

Duża ilość parafii powoduje wrażenie, że Kościół Rotryjski jest ospałym bawołem, który leży, czasem sapnie wzbijając oddechem kilka ziarenek piasku, lecz jest to tylko pozorny ruch. Dla Kościoła potrzeba teraz prawdziwej burzy pustynnej, która poruszy do działania zastępy mikronautów.

Jak mawia mój (realny) ojciec: "jak już masz coś robić, rób to dobrze".

Dziękuję Waszej Świątobliwości i przepraszam za pomyłkę - nie zagłębiłem się aż tak bardzo w założenia soboru, by wiedzieć, iż jest on tylko dla duchownych dostępny.

Głównym zadaniem biskupów Kościoła winna być opieka nad diecezjami, bądź zgromadzeniami zakonnymi, do których zostaną inkardynowani przez Patriarchę. Mają obowiązek kierować się dobrem powierzonej im owczarni przez aktywne działanie oraz systematyczną pracę w swych biskupstwach. Podczas posługi mogą wydawać dekrety, które mają wiążący charakter na terenie diecezji, kierować do wiernych listy, a także korzystać ze wszelkich praw nadanych przez inne dokumenty oraz Kodeks Prawa Kanonicznego. Jednakże niewywiązywanie się z nałożonych obowiązków przez dłuższy czas skutkować będzie rozległymi konsekwencjami, ponieważ grzech zaniedbania potrafi zniweczyć nawet najwspanialsze plany i zamiary.

Prezbiterzy, którzy chcą sprawować posługę w diecezjach mogą zostać przypisani do parafii, aby pomagać biskupom poprzez opiekę nad lokalną wspólnotą. Podczas swej pracy winni wykazywać się posłuszeństwem swemu Ordynariuszowi, a także gorliwą współpracą z nim oraz troską o duchowy wzrost wiernych.

Diakoni zaś winni starannie przygotowywać się do pełnienia posługi kapłańskiej poprzez naukę. Dążący do kapłaństwa mogą także nieść pomoc proboszczom parafii poprzez pracę tamże, za zgodą biskupa diecezjalnego.

Czy Czcigodni Ojcowie chcą coś dodać do wniosków?