Wasza Swiątobliwość,
Ojcowie Soborowi,

III dysputa Soboru jest poświęcona roli trzech stopni duchowieństwa, a więc: diakonów, prezbiterów i biskupów. Temat ten jest blisko powiązany z tematem roli Kościoła Rotryjskiego, gdyż to oni nim kierują i tym samym sposobem grono Ojców Soborowych dostrzegło potrzebę powołania dokumentu określającego zadania zarządców diecezji, by życie Kościelne nie było tylko zwykłą martwą i zbędą organizacją.
Zasadniczym pytaniem więc będzie: jaka jest rola diakonów, prezbiterów i biskupów w Kościele?
Po co istnieje diakonat? Wielu pamięta, że przez pewien dłuższy czas byłem diakonem. Dlaczego czy nie mogłem po tygodniu wystąpić o nadanie stopnia prezbitera? Mogłem. Wolałem jednak cieszyć się życiem diakona i wypełniać jego posługę, która jest się później okazało nie ma określonych zasad,, a więc jest zbędna, a jednak istnieje. A wiec po co nam diakonat?
Dalej prezbiteriat. Posługa już bardziej określona bo prezbiter może być proboszczem, a wówczas kieruje parafią. Zastępuje także biskupa będąc Administratorem Apostolskim. Jednak nasuwa się pytanie o zadania renesansowego proboszcza. Tutaj przychodzi mi na myśl czcigodny brat Francesco Gonzaga, proboszcz parafii w Barii, który działaniem tam wykazał się kreatywnością. Jednak czy prezbiterzy mają inne zadania?
W końcu biskupi. Zadania określiła Bulla Episcopis Ecclesiae i Bulla Alexandria. Do nie wspomnianych tam praw można zaliczyć Wydawanie dekretów i redagowanie Listów Apostolskich. Kodeks Prawa Kanonicznego mówi natomiast o wizytacji parafii. Jednak czy  to wszystko wystarcza?
Może warto by coś zmienić: dodać, ująć, określić zadania i obowiązki poszczególnych stopni. Zapraszam do dyskusji.

Wasza świątobliwość, drodzy mężowie kościoła!

Bracia pozwólcie że jako wierny i uniżony sługa kościoła zabiorę głos w tej sprawie.
Jestem prezbiterem działam w strukturach kościoła Rotryjskiego od niedawna pozwólcie, iż przedstawię wam mój punkt widzenia w tej sprawie.
Problem roli diakonów, prezbiterów, biskupów w kościele Rotryjskim jest problemem złożonym, wieloaspektowym.
Możemy dyskutować o problemie zarówno na podłożu czysto hierarchicznym, funkcyjnym jak i również mieszanym.
Spójrzmy na problem z punktu widzenia czysto hierarchicznego biskup jest ordynariuszem diecezji do niego należy zarządzanie i administrowanie diecezją, proboszcz zarządza i rozwija swoją parafię ulokowaną w diecezji danego biskupa.
Obaj powinni zmierzać do rozwoju danych jednostek administracyjnych które otrzymali w zarząd.
Biskup powinien podejmować inicjatywy których działanie powinno obejmować całą diecezję, proboszcz zaś powinien rozwijać działalność rodzimej parafii i wspierać swego biskupa jako ordynariusza  diecezji w  jego inicjatywach.
Na końcu mojej  wypowiedzi wspomnę o szczególnej roli diakonów jednak najpierw chciałbym przedstawić  spostrzeżenia jak omawiana kwestia wygląda w sferze praktycznej. Otóż z chwilą otrzymania nominacji oraz święceń prezbiteratu.
Prezbiter składa wniosek o utworzenie nowej parafii albo o skierowanie do już istniejącej. Prezbiter staje się proboszczem.
Z chwilą utworzenia parafii może podjąć działania zmierzające do jej rozwoju lub też nie. W mojej ocenie proboszczowie w tej kwestii nie są należycie rozliczani ponieważ nie ma praktycznych i aktywnych mechanizmów regulujących ich działalność a przedewszystkim ich aktywność brakuje przepisów bezpośrednio wiążących obie strony które znalazły by praktyczne wykorzystanie w wyznaczeniu roli i stopnia odpowiedzialności.
Ponadto uważam że biskupi powinni zostać zobowiązani do składania raportów na temat przedsięwziętych przez nich działań umożliwiło by to rozeznanie w praktycznym stanie diecezji. Uważam że prezbiter już w momencie powołania na urząd proboszcza powinien odbyć rozmowę z biskupem w której przedstawi realny plan dotyczący rozwoju i funkcjonowania parafii. W ten sposób biskup mógłby egzekwować a co najważniejsze wspierać proboszcza w rozwoju poszczególnych parafii. Brakuje tu pewnego rodzaju praktycznej relacji proboszcz-biskup.
Diecezje i parafie stanowią podstawę administracji kościelnej dlatego uważam, że powinny zostać poddane odpowiednim reformom.
Na zakończenie mojego wywodu chciałbym krótko nawiązać do roli diakonów w życiu kościoła. Diakoni przygotowują się do posługi kapłańskiej zdaje sobie sprawę z tego że znajomość teologii jest bezsprzeczną podstawą posługi ale przyszli kapłani powinni posiadać podstawową wiedzą o administrowaniu parafią bowiem moi drodzy w naszym obecnym systemie hierarchiczno ustrojowym do tego sytuacja zmierza.
W związku z czym proponuję aby diakoni podczas swojej  nauki w seminarium odbywali  by również praktyki w już istniejących parafiach, aby czerpali wiedzę od już obranych proboszczów.
Uważam że takie rozwiązanie umożliwiłoby chociaż minimalny wymiar wiedzy niezbędny do administrowania parafią a w praktyczny sposób wpłynęło na aktywność i „jakość” nowo powstałych parafii.

Z poważaniem:

Dodam trochę racjonalizmu do tej dyskusji. Obecnie mamy zbyt mało duchownych, aby umieszczać ich na wszystkich szczeblach hierarchii Kościoła. Nie mamy ani nowych chętnych do seminarium, ani nowych biskupów, tak by wysyłać ich na odpowiednie misje. Seminarium, z całym szacunkiem dla Rektora, wykłada tylko zarys teologii i podstawy łaciny. To co przedstawił Nasz brat Farneze jest oczywiście wspaniałym planem, ale zakładającym uczestnictwo wielu osób, a tego niestety nie mamy.

Dodam trochę racjonalizmu do tej dyskusji. Obecnie mamy zbyt mało duchownych, aby umieszczać ich na wszystkich szczeblach hierarchii Kościoła. Nie mamy ani nowych chętnych do seminarium, ani nowych biskupów, tak by wysyłać ich na odpowiednie misje. Seminarium, z całym szacunkiem dla Rektora, wykłada tylko zarys teologii i podstawy łaciny. To co przedstawił Nasz brat Farneze jest oczywiście wspaniałym planem, ale zakładającym uczestnictwo wielu osób, a tego niestety nie mamy.

Aktualnie do prezbiteratu w całym Kościele przygotowuje się jeden alumn.

Oczywiście zgadzam się z moimi przedmówcami, iż obecna ilość duchowieństwa nie jest zadowalająca ale nie możemy tym faktem usprawiedliwiać braku przepisów regulujących stosunki biskup-proboszcz zakres ich wzajemnej odpowiedzialności, obowiązków gdyż znalazły by one zastosowane w obecnej sytuacji jak i w przyszłości.  I owszem taka dyskusja ma jak najbardziej sens bo pomimo tego że prezbiterów, diakonów nie jest teraz wielu to uregulowanie tych kwestii teraz nie będzie powodowało trudności w przyszłości.

Rację po części mają obie strony. Obawiam się, że stosunkowo problematycznym może być uzyskanie wspólnego stanowiska  . Bracie Alberto, na czym miałaby ta regulacja polegać?

Oczywiście Wasza świątobliwość już tłumaczę!

Obowiązki i kompetencje biskupów diakonów oraz prezbiterów powinny być regulowane prawem. Dotychczas wszystko opiera się na wewnętrznym przekonaniu każdego z nas czym zajmuje się biskup, prezbiter, diakon a stan prawny w tej materii mówił tylko o istnieniu w hierarchii kościoła takiej tytulatury.
Brakuje przepisów które egzekwowały by dopełnianie tych obowiązków:
Powinniśmy stworzyć akt który zobowiązywał by biskupów do zdawania okresowych raportów ze swojej działalności być może na ręce kurii, konsystorza a może signorii rotryjskiej bo diecezje są jednostkami administracyjnymi nie wiem, nie mam pojęcia z pewnością jest to kwestia do uzgodnienia. to samo odnosiło by się do prezbiterów którzy zdawali by raport ze swojej działalności biskupom. Drodzy ojcowie soborowi wtedy otrzymalibyśmy pełny obraz sytuacji panującej w diecezjach.
To tylko taki skrót myślowy który ma w pewien sposób naprowadzić was bracia na  odpowiedni kontekst mojej wypowiedzi 

Ogólnikowo, obowiązki poszczególnych duchownych można ująć w Adhortacji, która zostanie wydana

Teraz jakie obowiązki winny przysługiwać diakonom, prezbiterom oraz biskupom?

- wizytacja parafii w diecezji.

Wizytowanie pustych parafii? W Monarchii nie ma proboszcza parafii św. Franciszka z Asyżu, podobna sytuacja ma miejsce w Skarlandzie. Poza tym, wątpię, aby miało to ulec zmianie....

- składanie raportów co miesiąc z działalności do Jego Świątobliwości.

Biskupi mają obowiązek pracować w diecezjach, lecz w większości przypadków odbywa się to przy całkowitej bierności tamtejszej społeczności. Ponadto takie raporty znacząco zwiększyłby biurokrację...

Nie oszukujmy się, praktycznie całe życie Kościoła obywa się w Rotrii.... w terenie jest bardzo krucho.