Ekscelencjo.

  Cały ten temat w moim mniemaniu jest nie na miejscu. Rotria to kraj w którym, takie same prawa mają wszyscy chrześcijanie i każdy chrześcijanin ma prawo zostać duchownym rotryjskim. Tak dla ciekawości jeden z najsławniejszych duchownych rotryjskich, przed powstaniem Państwa Kościelnego Rotria był reprezentantem kościoła luterańskiego w Monarchii Austro-Węgier. Winniśmy ważyć słowa ponieważ żaden z Braci nie wie jakiego wyznania realnie są inni Bracia. Niektórzy widzą umiar i mimo inicjacji owej konwersacji zachowali powściągliwość. Nie jestem tu by bronić kogokolwiek,
 ale reformacja nie zaszłaby tak daleko lub nie doszłoby do niej w ogóle jakby nie uparta postawa Leona X, który zadłużył Watykan, a spłatę długów pokrywał pieniędzmi z odpustów, które były sprzedawane na niespotykaną wcześniej w historii skalę. W historii kościoła zapisały się słowa Leona X (Giovanni di Lorenzo de' Medici) do swojego kuzyna Giulio de Medici "Bóg dał nam papiestwo. Zabawmy się!". Wiadomo również, że Luter miał zwolenników reform w samym kolegium kardynalskim. Leon X twierdził, że mnich Luter jest nieokrzesanym barbarzyńcą z Germanii, a same Niemcy nie mogą równać się renesansowym i wysoce rozwinięto kulturowo Włochami. Należy pamiętać, że Luter nie chciał rozłamu w kościele i przez pewien czas żył w przekonaniu, że papież nic nie wie o występkach duchowieństwa w Niemczech i o sprzedaży odpustów. Przybicie 95 tez do drzwi katedry w Wittenberdze było późniejszą protestancką propagandą. Tak naprawdę Luter wysłał tezy w dobrej wierze do Albrechta arcybiskupa Moguncji. Sama reformacja jest skutkiem nieudanych prób reform, których podejmowali już się wcześniejsi papieże i sobory. Należy pamiętać, że o słuszności wyznania nie nam rozsądzać, każdy kto wieży w trój jedynego Boga i spożywa ciało naszego Zbawiciela dostąpi zabawienia. Proszę pamiętać, że i katolicy i ewangelicy z Augsburga, opierają swą wiarę na podstawowym wyznaniu wiary: Nicejsko-konstantynopolitański, Apostolskim.

Oczywiście Eminencjo - zgadzam się w zupełności. Chodziło mi jedynie o to, iż wcześniejsze posty, nie uzupełnione tym komentarzem, wyglądały, przepraszam za szczerość, oschle i wyniośle - na zasadzie "jestem od ciebie ważniejszy więc siedź cicho". Gdyby Eminencja od razu napisał, to co teraz, to wcześniejsze wypowiedzi stałyby w zupełnie innym świetle.

Zdaję sobie sprawę, iż wszystkie odłamy chrześcijańskie mogą tworzyć Rotrię. Zaś do samego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego mam ogromny szacunek, gdyż część mojej rodziny, już nie żyjąca, należała do niego.
Co do samej reformacji - jej intencje były w większości słuszne, ale następstwa już nie. Gdyby przebiegała ona w innych warunkach i w inny sposób, to reforma Kościoła dokonałaby się kilkaset lat wcześniej, ale tak niestety się nie stało.

(...) wcześniejsze posty, nie uzupełnione tym komentarzem, wyglądały, przepraszam za szczerość, oschle i wyniośle - na zasadzie "jestem od ciebie ważniejszy więc siedź cicho". Gdyby Eminencja od razu napisał, to co teraz, to wcześniejsze wypowiedzi stałyby w zupełnie innym świetle.

Zgadzam się z Ekscelencją Miklosem. Uzupełnienie Eminencji zmienia wiele!

Nie licytuje się z Bratem, a jako Brata przełożony wymagam szacunku, a wręcz więcej mogę wymagać posłuszeństwa. A jako tradycjonalista winien Brat wiedzieć, że w kościele rzymskim nie dyskutuje się z przełożonymi.

1. Nie jest Eminencja moim przełożonym w żadnej linii...
2. Nawet, gdyby Eminencja był, to dyskusja jest offtopowa, a więc jakby wyłączona z życia Rotrii, więc hierarchia tutaj nie działa.
3. Szacunek i posłuszeństwo to dwie odrębne kwestie. Nie zgodziłem się z Eminencją, ani nie okazałem cienia posłuszeństwa, jednakże szacunek starałem się zachowywać. Jeśli tego nie zrobiłem, to przepraszam.

Ponadto, pragnę zauważyć, że część tez Lutra była jak najbardziej słuszna. Po wieloma z nich osobiście bym się podpisał i stanął w ich obronie. Ja jedynie krytykowałem postępowanie Lutra, nie zaś jego osobę, czy też wyznawców religii protestanckich. Mój szacunek do innych ludzi, nie może mnie jednak zmuszać mnie do przytakiwania lub milczenia w pewnych kardynalnych kwestiach.

Ja staram się okazywać szacunek wszystkim ludziom, jednakże przez wzgląd na szacunek do innej osoby nie mogę "się zamknąć" w pewnych sprawach - mówiąc kolokwialnie. Wręcz przeciwnie! Muszę się odezwać. Bo skoro wierzę, że to co mówię jest prawdą, to przez szacunek do innych ludzi, muszę się tym podzielić. Ze względu na szacunek do bliźniego dzielę się tą prawdą i tą wiedzą którą mam.

Tyle ode mnie.