Cari fratelli e sorelle!

W dzisiejszą niedzielę wspominamy świętą kościoła katolickiego Elżbietę Węgierską znaną też jako Elżbietą z Turyngii. Święta Elżbieta Węgierska urodziła się jako trzecie dziecko Króla Węgier Andrzeja II z dynastii Arpadów oraz Gertrudy z Meran (siostry św. Jadwigi Śląskiej i Agnieszki królowej Francji, żony Króla Filipa II Augusta).

   W wieku czterech lat została zaręczona z Ludwikiem IV, synem Hermana , hrabiego-palatyna saskiego i landgrafa Turyngii. Od razu po zaręczynach udała się do Turyngii by zamieszkać ze swym przyszłym małżonkiem, zamieszkała na zamku w Wartburgu. Ślub młodej pary odbył się dopiero po dziesięciu latach, gdy Elżbieta miała zaledwie czternaście lat. W kolejnych latach Elżbieta urodziła swojemu mężowi troje dzieci: Hermana, Zofię, Gertrudę. Po sześciu latach jej mąż Ludwik IV zmarł podczas wyprawy krzyżowej do Ziemi Świętej.

   Po śmierci męża Elżbieta popadła w niełaskę i została odsunięta od życia dworskiego przez regenta Henryka Raspe, który sprawował rządy w imieniu jej małoletniego syna. Przeniosła się do Marburga, gdzie od 1228 roku jako tercjarka franciszkańska (członkini III Zakonu św. Franciszka, dla osób świeckich) opiekowała się chorymi i ubogimi. Ufundowała dwa szpitale: w mieście Gotha i w Wartburgu, w którym pracowała do końca życia, wykonując w nim wszystkie prace.

   Zmarła z przepracowania i wyczerpania w wieku zaledwie 24 lat, 17 listopada 1231 roku. Pochowana została w Marburgu. Kanonizowana wkrótce po śmierci w 1235 roku przez papieża Grzegorza IX.

  Kult św. Elżbiety najszybciej rozwinął się w zakonach franciszkańskich, gdyż była jedną z pierwszych tercjarek w Europie. Jej kult propagowały również zakony rycerskie oraz cystersi i dominikanie. Dzięki ogromnej popularności samej Świętej kult ten rozszerzył się niemal po całej Europie. Najwięcej kościołów, kaplic i obrazów poświęcono jej w Niemczech, Belgii, Francji, Włoszech, Hiszpanii oraz w Polsce.

/-/ Lorenzo Pietro de Medici
Kardynał Kamerling.