Do Wielebnych Braci Arcybiskupów, Biskupów, Ukochanych Synów Przeorów, Opatów oraz innych Prałatów, Kleryków i świeckich Braci i Sióstr, do których niniejszy list dojdzie, ślę Apostolskie pozdrowienia.

Umiłowani Bracia i Siostry! 

Łaska i mądrość Naszego Ojca, Najjaśniejszego Pana Innocentego, uczyniła mnie Regentem Stolicy Apostolskiej. Dlatego też nim obejmę nadane mi stanowisko i przejmę na swe barki ciężar sprawowania władzy, pragnę złożyć hołd i podziękowania Jego Świątobliwości. Zapewniam, iż będę sumienie wypełniał powierzone mi zadania i zrobię wszystko, by podczas mej regencji uświetnić Stolicę Apostolską oraz Świętą Matkę Naszą, Kościół.

Drodzy Bracia i Siostry! Umiłowana Ojczyzna nasza, podobnie jak i wiele innych mikronacji, walczy z narastającym kryzysem. Ciężkie dni nastały dla całego polskiego mikroświata wobec braku nowych, którzy zechcieliby zaangażować się w trudne dzieło tworzenia państw wirtualnych. Nasz kryzys jednak nie jest spowodowany brakiem chętnych do pracy ludzi; u jego podstaw leżą nikczemne spory, które podzieliły zjednoczony Naród. Narastające konflikty personalne i zakulisowe intrygi pogłębiły stagnację rządową oraz zatruły duszę Świętej Matki Kościoła; wzajemne oskarżenia stały się kością niezgody, a nieostrożne słowa pozostawiły wśród nas wszystkich cierpki posmak. Najwyższy już czas zakończyć spory i wspólnymi siłami przywrócić świetność Państwu Kościelnemu! Dlatego też jako Regent, sprawując tymczasowo pieczę nad najwyższą i najbardziej uświęconą władzą, władzą Patriarchy i Biskupa Rotrii, wzywam i upraszam Was, Bracia i Siostry, z głębi mego serca: niczym Chrystus, zapomnijcie o dawnych urazach i udzielcie swym wrogom szczerego przebaczenia. Stańcie wraz ze mną, ochoczy do odbudowy Naszej Ojczyzny. Wierzę, że wspólnymi siłami możemy przywrócić blask świetności Państwu Kościelnemu Rotria. Podczas Regencji, nie szczędząc własnych sił i rzucając całe swe serce na szalę, spróbuję rozwiązać problem reformy prawnej, powołując Komisję Prawa złożoną z Braci kardynałów oraz ich sekretarzy, której celem będzie nakreślenie ogólnego programu reform. Kolejną kwestią, która z pewnością wymaga mej uwagi, będzie unieważnienie wszelkich traktatów międzynarodowych z państwami, które ogłosiły swoją upadłość lub od długiego czasu nie wykazują aktywności. Stolica Apostolska musi skupić się na państwach, które dzięki swej aktywności będą stanowiły wiarygodnych parterów Stolicy Apostolskiej na arenie międzynarodowej. Następnie zająć się należy ukróceniem wszelkich wykroczeń, zarówno przeciwko prawu państwowemu jak i kościelnemu. Nie dopuszczę, ażeby duchowieństwo poprzez swe niedbalstwo i gnuśność dopuszczało się naruszania świętych rytuałów, które spisane były na soborach poprzez naszych Czcigodnych poprzedników! W obronie uświęconej tradycji, która jest kamieniem węgielnym naszej Ojczyzny – non possumus! Wreszcie, pragnę ożywić również naszą kulturę i sztukę, która od pewnego momentu przechodzi okres stagnacji. Iskra Waszego zapału jest konieczna, aby pod sam nieboskłon buchnął wielki płomień Odrodzenia.

Umiłowani Bracia i Siostry! Wierzymy, że z Waszą pomocą zdołam odnieść sukces w swych planach. Przywrócimy Stolicy Apostolskiej dawny blask. Jedynie zgoda i wspólna praca doprowadzi nas do zwycięstwa.

Przyjmijcie me Apostolskie pozdrowienia i wyrazy szacunku. Pax Vobiscum.

Dano w Pałacu Kwirynalskim, dnia XXVII maja, AD MMXIV.

/-/ Lorenzo I Pietro kardynał de Medici
Regent Państwa Kościelnego Rotria etc, etc.