Cari fratelli e sorelle!

Dzisiejsze uroczystości mają podniosły charakter. Wspominamy świętych dwoje Kościoła Katolickiego: św. Joannę D'Arc oraz św. Ferdynanda III. Postacie te odcisnęły niewątpliwie piętno na kartach historii Kościoła i Europy, wskazując na powinności rycerza i władcy – co staje się w realiach naszego państwa aktualne.

Święta Joanna D'Arc, zwana także Dziewicą Orleańską, żyła w niespokojnych czasach wojny stuletniej. W chwili, kiedy usłyszała w swoich myślach głos Boga Naród francuski całkowicie już niemal poddał się najeźdźcy angielskiemu i akceptował swój smętny los. Kiedy jednak Dziewica Orleańska brawurowo uwolniła oblegany Orlean, kiedy poprowadziła wojska francuskie przez dolinę Loary, Francja powstała, by zawalczyć raz jeszcze. Jej działania dały ludziom nadzieję, że krwawa rzeczywistość może ulec zmianie. I uległa wreszcie – delfin Karol został ukoronowany w Reims na króla Francji, a niedługo potem reszta Francji została ostatecznie wyzwolona.
Za swą odwagę Joanna zapłaciła najwyższą cenę. Zdradzona przez dawnych przyjaciół, zapomniana przez swego króla, który jej zawdzięczał przede wszystkim koronę, została pojmana przez Burgundczyków i wydana Anglikom, którzy oczernili jej dobre imię i oskarżyli o herezję. Co smutne, także i duchowni przypieczętowali jej los. Święta Joanna spłonęła na stosie 30 maja 1431, a przed egzekucją rzekła: „Głosy moje od Boga pochodziły i wszystko, co czyniłam, było z rozkazu Bożego”.

Umiłowani Bracia i Siostry, postawa męczeństwa Joanny jest idealnym przykładem wiary w Boga oraz w słuszność sprawy jakiej się podjęła. Dlatego, też i my chrześcijanie winniśmy brać z niej przykład i z ufnością podejmować się spraw powierzonym nam przez Boga. Drodzy Rotryjczycy, także i my, jak Joanna, winniśmy dążyć do celu i zawierzyć w sprawę, jaką jest dobro naszej Ojczyzny i całym przekonaniem oraz wiarą walczyć o dobro Państwa Kościelnego Rotria. Powinniśmy wystrzegać się popadania w beznadzieję i marazm, bo świadectwo jej życia pokazuje, że nigdy nie jest za późno, by Boża iskra pobudziła Naród do działania.

Kolejnym wielkim Świętym, którego wspominamy dnia dzisiejszego, jest Ferdynand III. Ten wielki kastylijski władca dzięki swej sprawnej i przenikliwej polityce doprowadził do unii Kastylii z Leonem. Za jego rządów wojska rekonkwisty odnosiły wielkie sukcesy w walce z Maurami, odzyskując nowe tereny dla Świętej Matki Kościoła. Ferdynand, prócz swej waleczności i doskonałego zmysłu politycznego, odznaczył się także innymi przymiotami: był wielkim mecenasem nauki i sztuki, hojnym sponsorem uniwersytetów w Salamance, Walencji i Valladolid. Postawa Króla Ferdynanda III winna być wzorem do naśladowania wśród wszystkich monarchów chrześcijańskich. Każdy król katolicki powinien dążyć do wzmacniania wiary na terenie swego królestwa, albowiem religia chrześcijańska jest podstawą kulturową wielu państw wirtualnych. Również i on wskazuje na najważniejsze cnoty rycerza i władcy, które wśród szlachty i arystokracji winny być nawet dziś aktualne

Pragnę również poinformować, że w drodze łaski i w zadość uczynieniu za odbytą pokutę przywracamy Księstwo Mediolanu Jego Eminencji kardynałowi Ferdynandowi Habsburgowi. Informuję również, że za wkład w rozwój kultury Stolicy Apostolskiej nagradzamy Infułata Pio Maria Facibeni tytułem Markiza Państwa Kościelnego Rotria. Stosowne dokumenty ukarzą się wkrótce.


Apostolskim błogosławieństwem,

/-/ Lorenzo I Pietro kardynał de Medici
Regent Państwa Kościelnego Rotria etc, etc.