Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie,
rozpoczynam Konsultacje Społeczne nad przedłożonym poniżej projektem Ustawy. Jest to istotny element legislacyjny, związany z ustrojem głównej instytucji naszego sądownictwa. Stąd właśnie, kwestia ta wymagała regulacji w zakresie ustawowym.


ZESPÓŁ LEGISLACYJNY
Przewodniczący: Monsignore dr Ksawery van Berden
Członek: mgr Ludovico Pietro książę de Medici

USTAWA
z dnia XX sierpnia 2014 roku

O Sygnaturze Apostolskiej

Rozdział I.
Przepisy ogólne

Art. 1.
Niniejsza ustawa reguluje kwestie związane z ustrojem i organizacją sądownictwa w Państwie Kościelnym, a także z prawami i obowiązkami Trybunów i zasadami działania organów ścigania.

Art. 2.
1. Każdy podmiot ma prawo występować o obronę swoich praw, a także o ochronę interesu publicznego przed Sygnaturą Apostolską.
2. Za podmiot uważa się jednostkę posiadającą osobowość fizyczną lub prawną, a także organy władzy publicznej.

Rozdział II.
Postępowanie przed Sygnaturą Apostolską

Art. 3.
1. Postępowanie przed Sygnaturą Apostolską wszczyna się na wniosek strony.
2. Wniosek o wszczęcie postępowania kieruje wnioskodawca bezpośrednio lub za pomocą pełnomocnika ustanowionego na podstawie przepisów niniejszej Ustawy do kancelarii Sygnatury Apostolskiej.
3. Wielki Trybun posiada 7 dni na rozpatrzenie wniosku pod względem zasadności i merytoryczności.
4. W przypadku uznania zasadności i merytoryczności wniosku, w ciągu 7 dni Wielki Trybun wydaje postanowienie związane z powołaniem składu orzekającego a także ustala termin pierwszego posiedzenia Sygnatury Apostolskiej.
5. W przypadku oddalenia wniosku, w drodze uzasadnienia Wielki Trybun zobowiązany jest wyjaśnić okoliczności wydania decyzji w nieprzekraczalnym terminie do 7 dni.
6. Postanowienie o wszczęciu lub odmowie wszczęcia postępowania podlega zaskarżeniu do Patriarchy Państwa Kościelnego Rotria w terminie do 7 dni od dnia wydania decyzji.
7. Patriarcha, w terminie do 7 dni, ma prawo utrzymać w mocy, zmienić lub unieważnić postanowienie Wielkiego Trybuna,  wydając własne i ostateczne postanowienie w sprawie. Po naznaczonym terminie uznaje się prawomocność postanowienia wydanego przez Wielkiego Trybuna.

Art. 4.
1. Sygnatura Apostolska orzeka dwuinstancyjnie, przy czym drugą instancją jest zawsze Patriarcha Państwa Kościelnego Rotria.
2. Orzeczenia Patriarchy są ostateczne w sprawie i prawomocne z chwilą ogłoszenia.

Art. 5.
Sygnatura Apostolska sprawuje wymiar sprawiedliwości we wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych kodeksem prawa kanonicznego lub innymi aktami prawnymi dla właściwości Kongregacji Świętego Oficjum.

Art. 6.
Z zakresu prawa konstytucyjnego, Sygnatura Apostolska orzeka w sprawach:
1. zgodności bulli patriarszych, ustaw, umów międzynarodowych, dekretów, brewe rozporządzeń i postanowień z Bullą Exsurge Domine,
2. zgodności umów międzynarodowych z ustawami,
3. zgodności przepisów prawa, wydawanych przez wszystkie organy państwowe oraz organy terytorialne księstw lennych, z Bullą Exurge Domine, bullami patriarszymi, ustawami, umowami międzynarodowymi, dekretami, brewe, rozporządzeniami i postanowieniami etc.
4. zastosowania i zasadności norm prawa zwyczajowego.

Art. 7.
Sygnatura Apostolska rozstrzyga spory kompetencyjne pomiędzy centralnymi
konstytucyjnymi organami państwa.

Art. 8.
1. Sygnatura Apostolska orzeka jednoosobowo, z wyjątkiem kwestii normowanych niniejszą Ustawą.
2. Rozstrzygnięcie sprawy co do istoty zawisłej przed Sygnaturą Apostolską następuje poprzez wydanie wyroku po przeprowadzeniu rozprawy.
3. Sygnatura Apostolska może wydać postanowienie bez przeprowadzenia rozprawy, jeśli przewidziany jest tryb nieprocesowy. Charakterystyka trybu nieprocesowego zawiera się w art. 8a ust. 1-7 niniejszej Ustawy.
4. Sporne kwestie proceduralne i inne, niestanowiące rozstrzygnięcia sprawy co do istoty rozstrzyga Sygnatura Apostolska za pomocą postanowień.
5. Wyroki muszą posiadać uzasadnienie i być ogłoszone na forum Państwa Kościelnego Rotria.

Art. 8a.
1. Postępowanie w trybie nieprocesowym jest drugim, obok procesu, trybem postępowania rozpoznawczego, zwany postępowaniem niespornym.
2. W postępowaniu nieprocesowym rozpoznawane są sprawy wyraźnie przekazane do tego trybu przez ustawodawcę. W przypadku braku przepisów szczególnych, dana kategoria spraw rozpoznawana jest w procesie.
3. W postępowaniu nieprocesowym Sygnatura Apostolska wszczyna postępowanie na wniosek strony. Wszczęcie postępowania z urzędu dopuszczalne jest jedynie wówczas, kiedy z uwagi na interes publiczny wymagana jest sądowna regulacja kwestii przedmiotowych.
4. W przypadku nieprocesowego trybu postępowania, skład orzekający złożony jest z jednego trybuna, zaś decyzja w sprawie ogłaszana jest jako postanowienie.
5. Do postępowania nieprocesowego należą w szczególności sprawy z zakresu:
a) prawa osobowego, a więc uznania osobowości fizycznej lub prawnej, w tym szczególnie kwestie związane z rozstrzygnięciem w zakresie zdolności do czynności prawnych;
b) prawa rodzinnego, w zakresie niepokrywającym się z wyłącznością stanowienia Patriarchy Państwa Kościelnego Rotria, lub we wszystkich kwestiach związanych z przysposobieniem, jeśli stosowne upoważnienie zostało przyznane Sygnaturze Apostolskiej w drodze bulli patriarszej;
c) prawa rzeczowego, a więc czynności związanych z powstaniem, treścią, zmianą lub ustaniem prawa własności oraz innych praw do rzeczy, zawartych w katalogu praw rzeczowych;
d) prawa spadkowego, którego przedmiotem regulacji są kwestie związane z przejściem praw i obowiązków majątkowych po śmierci ich właściciela na spadkobiercę.
6. Do udziału w postępowaniu nieprocesowym uprawnione są wszystkie podmioty, których treści i postanowienia podjęte w toku postępowania dotyczyć będą bezpośrednio.
6a. Podmioty, których dotyczyć może postanowienie zamykające postępowanie, winny zostać nakreślone przez wnioskodawcę we wniosku o wszczęcie postępowania.
7. O trybie nieprocesowym postępowania trybun informuje wnioskodawcę oraz strony w terminie do 7 dni od dnia przyjęcia wniosku o wszczęcie postępowania.

Rozdział III.
Trybuni Sygnatury Apostolskiej

Art. 9.
1. W skład Sygnatury Apostolskiej wchodzą Trybuni Sygnatury Apostolskiej.
1a. Trybunów Sygnatury Apostolskiej powołuje i odwołuje Patriarcha Państwa Kościelnego Rotria.
2. Zaleca się, aby Trybunem Sygnatury mógł zostać jedynie obywatel Rotrii, który:
1) ukończył studia w zakresie prawa Rotrii na Uniwersytecie Rotryjskim,
2) posiada nieposzlakowaną opinię społeczną,
3) nie sprawuje innych funkcji publicznych w kraju jak i zagranicą, które byłyby sprzeczne z pełnieniem godności Trybuna Sygnatury Apostolskiej, a także stawiałyby pod wątpliwość bezstronność sędziowską danego Trybuna,
4) nie był skazany za popełnienie przestępstwa.
3. Zaleca się, aby spośród wszystkich trybunów powołanych w skład Sygnatury, Patriarcha typował jednego, najstarszego stażem lub z najwyższym ukierunkowanym wykształceniem, który sprawować będzie funkcję Wielkiego Trybuna.
4. Wielki Trybun stoi na czele Sygnatury Apostolskiej, nad którą sprawuje pieczę w imieniu Patriarchy  Państwa Kościelnego Rotria.

Art. 10.
1. Do zakresu kompetencji Wielkiego Trybuna należy:
1) kierowanie pracami Sygnatury Apostolskiej, w tym poprzez promulgację postanowień wewnętrznych,
2) możliwość sugerowania Patriarsze kandydatów zdatnych do objęcia godności Trybuna Sygnatury Apostolskiej,
3) ustalanie składu orzekającego w postępowaniach toczących się przed Sygnaturą, w tym także:
a) w sprawach, które postrzegane są społecznie jako sprawy najwyższej wagi państwowej lub szczególnie istotne z punktu widzenia państwa, skład orzekający składać się będzie z 3 lub 5 trybunów;
b) jeśli w kadrze Sygnatury nie ma ilości trybunów, ujętej w ust. 3a, Wielki Trybun ma prawo doraźnie złożyć wniosek do Patriarchy o powołanie odpowiedniej brakującej liczby członków składu orzekającego;
c) Patriarcha ma także prawo samodzielnie podjąć decyzję w zakresie doraźnego rozszerzenia składu orzekającego;
d) trybuni powołani na podstawie art. 10 pkt. 3a – 3c tracą urząd z chwilą zakończenia postępowania, do uczestnictwa w którym zostali powołani.
4) reprezentowanie Sygnatury Apostolskiej na zewnątrz, a także wyrażanie opinii w jej imieniu.
5) spełnianie wszystkich kompetencji, niezastrzeżonych dla innych organów Sygnatury.

Art. 11.
1. Trybuni w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli.
2. Trybunom zapewnia się warunki pracy i wynagrodzenie odpowiadające godności urzędu oraz zakresowi ich obowiązków.
3. Trybun nie może prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z zasadami niezależności Sygnatury i niezawisłości trybunów.

Rozdział IV.
Strony postępowania

Art. 12.
1. Oskarżycielem publicznym, w myśl zapisu art. 28 ust. 1 Bulli Exsurge Domine, może być każdy pełnoprawny obywatel Państwa Kościelnego Rotria, jeśli zastosowanie środka oskarżenia może przyczynić się do prawowitego dochodzenia jego praw przed Sygnaturą.
2. Obywatel Państwa Kościelnego Rotria, któremu przedstawiono zarzuty naruszenia prawa, stawiając go tym samym w stan oskarżenia – ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania, osobiście sprawując funkcję obrońcy lub nadając w tym zakresie pełnomocnictwo osobie trzeciej.
2a. Pełnomocnik oskarżonego ma prawo podejmowania  w imieniu swojego mocodawcy jedynie tych czynności, które mocodawca zawarł w pełnomocnictwie. Zdolność ta ustaje z chwilą uprawomocnienia się decyzji Sygnatury w sprawie lub gdy któraś ze stron pełnomocnictwa dokona jego wypowiedzenia.
2b. O fakcie ustanowienia pełnomocnika, ustanawiający zobowiązany jest poinformować trybuna Sygnatury Apostolskiej, który przewodniczy procesowi nie później, niż na 2 dni przed pierwszym posiedzeniem Sygnatury w sprawie.
2c. W przypadku wątpliwości co do rzetelność działania i nieposzlakowanej opinii ustanowionego pełnomocnika, trybun prowadzący sprawę ma możliwość nakazania zmiany przedstawiciela, jednakże nie więcej, niż dwukrotnie. Po tym czasie, jako organ drugiej instancji, przedstawiciela wyznacza Patriarcha Państwa Kościelnego Rotria, od którego decyzji nie przysługuje odwołanie.

Art. 13.
1. Funkcję organów ścigania w Państwie Kościelnym Rotria sprawuje wyizolowana w tym celu jednostka Gwardii Apostolskiej.
2. Szczegółowy zakres funkcjonowania organów ścigania reguluje rozporządzenie kierownika kongregacji ds. sprawiedliwości.

Rozdział V.
Środki odwoławcze i terminy zastosowania

Art. 14.
1. Środkiem odwoławczym nazywa się środek zaskarżenia służący stronie w postępowaniu prowadzonym przed Sygnaturą Apostolską, którego celem jest doprowadzenie do zmiany lub uchylenia wydanego orzeczenia.
2. Podział środków odwoławczych sprowadza się do zwyczajnych i nadzwyczajnych.
3. Zasadność wniesionych środków odwoławczych rozpatruje instytucja sądownicza drugiej instancji, której decyzja w sprawie jest ostateczna.

Art. 15.
1. Zwyczajnym środkiem odwoławczym nazywamy środek zaskarżenia, mający na celu uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia w toku instancji, a więc stosowany względem orzeczeń nieprawomocnych.
2. Nadzwyczajnym środkiem odwoławczym nazywamy środek zaskarżenia służący uchyleniu orzeczenia prawomocnego przez ponowne rozpoznanie zakończonej już nim sprawy.
3. Zastosowanie ust. 2 nie obejmuje orzeczeń wydanych w toku drugiej instancji, a więc przez Patriarchę Państwa Kościelnego Rotria.

Art. 16.
1. Zastosowanie nadzwyczajnego środka odwoławczego przysługuje jedynie stronie postępowania bezpośrednio związanej orzeczeniem zamykającym przewód i jedynie wówczas, kiedy w sprawie pojawiły się nowe dowody lub okoliczności, które wcześniej nie zostały ujawnione, a których ujawnienie mogłoby wpłynąć na zmianę wydanego orzeczenia.
2. Decyzję o uznaniu lub nieuznaniu zasadności zastosowania nadzwyczajnego środka odwoławczego podejmuje Patriarcha Państwa Kościelnego Rotria po zasięgnięciu opinii Wielkiego Trybuna, w terminie do 14 dni od daty przyjęcia wniosku pod rozpatrzenie.
3. W przypadku uznania zasadności wniosku o zastosowanie nadzwyczajnego środka odwoławczego, postępowanie toczy się bezpośrednio w drugiej instancji, przy udziale trybunów Sygnatury Apostolskiej, jeśli nie wyklucza tego decyzja Patriarchy.
4. Decyzja Patriarchy względem zastosowania lub odmowy zastosowania nadzwyczajnego środka odwoławczego jest ostateczna.
5. Wniosek o zastosowanie nadzwyczajnego środka odwoławczego strona złożyć może jednokrotnie w stosunku do danego postępowania.

Art. 17.
1. Możliwość zastosowania zwyczajnego środka odwoławczego przysługuje jedynie stronom postępowania lub ich pełnomocnikom, w nieprzekraczalnym terminie do 72 godzin od momentu wydania orzeczenia przez Sygnaturę Apostolską z zastosowaniem uzasadnienia rzeczonego działania przez wnioskodawcę.
2. Decyzja o zasadności lub bezzasadności zastosowania środka odwoławczego o którym mowa w ust. 1 leży w gestii Patriarchy, który posiada 7 dni na rozpatrzenie wniosku.
3. W przypadku uznania zasadności zastosowania środka odwoławczego, instancja sądownicza drugiej instancji wszczyna ponownie postępowanie.
4. W przypadku uznania bezzasadności zastosowania środka odwoławczego, wyrok wydany przez instytucję sądowniczą pierwszej instancji staje się prawomocny z chwilą wydania decyzji o odrzuceniu wniosku, a także nie podlega ponownemu zastosowaniu środka odwoławczego.
5. Orzeczenie zamykające postępowanie w drugiej instancji jest ostateczne i nie podlega żadnym środkom odwoławczym lub zaskarżenia.

Art. 18.
1. Prawomocnością nazywa się stan prawny odnoszący się do orzeczeń Sygnatury Apostolskiej, mający miejsce wówczas, gdy orzeczenie nie może być zmienione czy uchylone poprzez wniesienie środka odwoławczego lub zaskarżenia.
2. Przez orzeczenia Sygnatury Apostolskiej, o których mowa w ust. 1, rozumie się wyroki i postanowienia wydawane przez Sygnaturę Apostolską.

Art. 19.
1. W przypadku orzeczeń zamykających postępowanie w sprawie, termin prawomocności następuje po upływie 72 godzin od momentu wydania orzeczenia.
2. W przypadku postanowień zamykających postępowanie w sprawie, której nadano tryb nieprocesowy, termin prawomocności następuje po upływie 72 godzin od momentu wydania postanowienia.
3. Postanowienia procesowe, stosowane do zapewnienia prawidłowego przebiegu postępowania przed Sygnaturą Apostolską, są skuteczne z chwilą ogłoszenia.
3a. Zażalenie na postanowienie o którym mowa w ust. 3 przysługuje jedynie stronom danego postępowania. Rzeczone zażalenie składa się do Patriarchy Państwa Kościelnego Rotria w terminie 24 godzin od momentu wydania. Patriarcha ma 48h na rozpatrzenie zażalenia, zaś jego decyzja w sprawie jest ostateczna.
3b. Postanowienie procesowe, o którym mowa w ust. 3. obowiązuje mimo złożenia środka zaskarżenia, aż do momentu wydania rozstrzygającej decyzji przez Patriarchę.

Rozdział VI.
Przepisy końcowe

Art. 20.
Tracą moc wszystkie przepisy prawne regulujące kwestie związane z Sygnaturą Apostolską, postępowaniem sądowym, środkami odwoławczymi i zaskarżenia oraz terminami ich zastosowania, sprzeczne z niniejszą Ustawą.

Art. 21.
Ustawa wchodzi w życie z chwilą ogłoszenia.


Rozpoczynam KONSULTACJE SPOŁECZNE:

Data rozpoczęcia: 15 sierpnia 2014 r., godz. 20:20
Data zakończenia: 17 sierpnia 2014 r., godz. 20:20

Monsignore Prefekcie,

(5) Dodałbym tutaj, że Sygnatura sprawuje wymiar sprawiedliwości we wszystkich sprawach państwowych.  Chodzi mi o rozstrzyganie przez Sygnaturę spraw złamania prawa lennego.  Nie powinniśmy oczekiwać od Sygnatury, że będzie znała nie tylko prawo państwowe ale rówież (docelowo) dziesięć różnych praw lennych.  Lenna same niech sprawują na swoim terytorium władzę sądowniczą w zakresie ustanowionego przez siebie prawa.  Przykładem takiego rozwiązania może być obecnie Urbino, gdzie władzę sądowniczą w zakresie prawa państwowego sprawuje Sygnatura, a w zakresie prawa lennego - książę.  I zaznaczam od razu, że nie jest to wcale próba uniezależnienia lenn od Rotrii czy wymykania się spod władzy sądowniczej jak mogą sądzić niektórzy.  Jak najbardziej popieram i wydaje się oczywistym przepis (6.3), który zezwala Sygnaturze na badanie konstytucyjności prawa lennego i ewentualne jego znoszenie.  W proponowanej powyżej zmianie chodzi jedynie o odciążenie Sygnatury od studiowania dziesięciu dodatkowych systemów prawnych.

1. Zapis warty uwagi. Sądzę, że warto dodać go do projektu.
2. Lenna nie mogą sprawować na swoim terytorium władzy sądowniczej, podobnie jak książęta zawiadujący lennem. Wynika to z art. 2 ust. 4. BED stanowiącego, że: "4. Władzę sądowniczą w Rotrii pełni Patriarcha i Sygnatura Apostolska". Ustawa zasadnicza nie przyznaje władzy sądowniczej książętom lennym. To kwestia, która nawet nie podlega dyskusji, ponieważ jasno wynika z zapisów BED. Próba rzeczonego "odciążenia" stałaby się podstawą do uznania świadomego deliktu konstytucyjnego.

(6) BED zmieniłbym na konstytucję lub ustawę zasadniczą - w razie gdybyśmy zmienili nazwę naszej konstytucji.

Należy wykazać, o badanie zgodności z którym aktem chodzi. Ustawa zasadnicza to określenie zastępcze (forma ekwiwalentu), natomiast konstytucje (w naszym kraju) są różne - wydawane chociażby jako konstytucje apostolskie przez Ojca Świętego. Dlatego należało wymienić konkretne odwołanie porównawcze, w tym wypadku - przez wskazanie odpowiedniego aktu prawnego.

(8a) Póki jeszcze projekt nie nabrał mocy ustawy i jest jedynie szkicem, zmieniłbym numerację na standardową, żeby niepotrzebnie nie mieszać estetyki.

Numerację standardową? W technice prawodawczej numeracja w przypadku ustaw jest jedna, chronologiczna: artykuł, ustęp, punkt, litera i tiret. Chyba, że chodzi Bratu o coś innego?

(8a.2) Czy chodzi o to, że jedynie Kuria i Patriarcha mogą kierować projekty do rozpatrzenia nieprocesowego, czy o to, że Kuria i Patriarcha wydając ustawę/ bullę określą co należy rozpoznawać bez procesu?

W formie ustawy określone zostaną szczególne przypadki, które można rozpoznawać w drodze postępowania nieprocesowego. Wszystkie postępowania, które nie zostaną uregulowane ustawowo, będą z mocy prawa rozpoznawane w trybie procesowym. Póki co wymieniony został tylko katalog ogólny, który zostanie rozwinięty o konkretne założenia, jak np. postępowanie dotyczące przejęcia majątku w przypadku zmarłego właściciela.

(8a.6.a) Podobnie jak powyżej co do numeracji.  Prosiłbym również o wytłumaczenie, żebym miał pewność, że zrozumiałem o co chodzi w tym przepisie

Chodzi tutaj o to, że wnioskodawca, składając wniosek np. o wykonanie testamentu, musi ująć zgodnie z formułą wniosku podmioty, których ten wniosek dotyczy. A więc w hipotetycznej sytuacji, gdzie umiera mąż, żona składa wniosek do Sygnatury o wykonanie testamentu. Jako, że zmarły mężczyzna posiadał np. 3 synów, to każdemu z nich musi zostać dostarczona przez Sygnaturę Apostolską informacja, że SA rozpoznaje sprawę podziału majątku, z której mogą jako synowie czerpać korzyści (np. wejść w posiadanie ziemi).

(10.4) Opinia, o której mowa w tym ustępnie, nie jest wiążąca, racja?

Opinia wyrażona przez Wielkiego Trybuna będzie uważana za oficjalne stanowisko Sygnatury Apostolskiej. Natomiast aby być wiążącą, musiałaby być obowiązującym aktem prawnym. Sygnatura zaś nie ma kompetencji do wydawania aktów innych, niż związane z zakresem jej orzecznictwa. A więc konkludując: nie może być wiążąca, ponieważ nie wynika to wprost z kompetencji przyznanych Sygnaturze.

(12.2c) Nie tylko przy zmianie, ale również jeśli od początku oskarżony nie ma obrońcy powinna być możliwość przyznania mu obrońcy z urzędu.  Od decyzji Patriarchy powinno przysługiwać odwołanie oskarżonemu.  Jeśli nie chce mieć obrońcy wybranego przez Patriarchę, powinien mieć możliwość reprezentowania samego siebie.

1. Od decyzji Patriarchy nie przysługuje odwołanie, ponieważ Patriarcha jest najwyższą instancją sądowniczą. Nie byłoby, na chłopski rozum - do kogo rzeczonej apelacji kierować. Dlatego zdanie Patriarchy jest ostateczne.
2. Ważna kwestia, o której Brat mówi, została ujęta w art. 12 ust. 2., gdzie czytamy: " ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania, osobiście sprawując funkcję obrońcy lub nadając w tym zakresie pełnomocnictwo osobie trzeciej.
3. Instytucja "obrońcy z urzędu" w warunkach PKR jest mało możliwa, ponieważ nie istnieje coś takiego, jak Rada Adwokacka lub jej okręgowy wydziały. Stąd nie wiadomo, kto może sprawować funkcję adwokata. A nikogo do obrony, w warunkach wirtualnych - zmuszać nie można. Dlatego właśnie pozwany/oskarżony może sam siebie bronić, lub ustanowić pełnomocnika. Nie czarujmy się - w klimacie naszego państwa, wystarczyłoby tylko skontaktować się z jakąś personą biegłą w prawie, aby zdecydowała się nas reprezentować. Poza tym, na podstawie tego artykułu wywnioskować można, że Patriarcha może obrońcę nam wyznaczyć.

(rozdział V) Czy mógłby Monsignore Prefekt wytłumaczyć językiem mniej formalnym jak wyglądać ma proces odwoławczy?  Czytam to i czytam, ale wydaje mi się, że nadal wszystkiego nie łapię 

Istnieją dwie kategorie środków odwoławczych:
a) Zwyczajne - a więc rutynowa apelacja. Składa się ją, jeśli strony procesu nie zgadzają się z treścią wydanego orzeczenia. Od daty ogłoszenia wyroku, strony postępowania mają 72 godziny, żeby złożyć apelację do Patriarchy. Wówczas Patriarcha (mniej więcej jak Sąd Okręgowy w realnym systemie RP) decyduje, że apelacja jest zasadna, czy nie. Jeśli uzna, że jest zasadna, to proces wytacza się jeszcze raz, jednakże teraz rozpatruje się go w drugiej instancji, czyli procesowi przewodniczy sam Patriarcha. Wyrok wydany przez drugą instancję jest ostateczny.
b) Nadzwyczajne - jest to szczególny środek odwoławczy. Przykładowo... Obywatela skazano na banicję. Wyrok stał się prawomocny. Jednakże okazuje się, że jeden ze świadków w sprawie nie ujawnił screena z forum innego państwa, które wskazywałyby, że skazany obywatel jednak jest niewinny. Wówczas zachodzi okoliczność, która sprawia, że wyrok mógł zostać źle wydany, a skazana osoba jednak jest niewinna. Wtedy stosuje się nadzwyczajny środek odwoławczy. Nie unieważnia on wydanego orzeczenia w pierwszej instancji, ale wznawia proces. Wówczas sprawę analizuje się jeszcze raz z uwzględnieniem nowego materiału dowodowego. Wyrok wydany przez Patriarchę po raz kolejny jest ostateczny.

Czy brak uwzględnienia podmiotu we wniosku wyklucza go od skutków orzeczenia?  Kontynuując za przykładem Monsignore, czy jeśli żona nie zgłosi jednego z synów męża (gdyż albo nie wiedziała o jego istnieniu albo chciała zataić ten fakt), ten nie jest upoważniony do dziedziczenia?

Oczywiście, że nie. Ten paragraf ma na celu ułatwienie nieco pracy Sygnaturze, ponieważ od razu podaje się osoby, których postanowienie może dotyczyć. Nie mniej, i tak Sygnatura Apostolska listę tę będzie analizować, ponieważ wszystkie wskazane osoby zostaną wezwane na posiedzenie. Natomiast jeśli rzeczona wdowa zataiłaby taką informację przed Sygnaturą, to sama naraża się na odpowiedzialność w zakresie wprowadzenia w błąd Sygnatury.

Załóżmy, że zostaję oskarżony i ustanawiam Monsignore Prefekta moim pełnomocnikiem.  W skrócie, Patriarcha wątpi w nieskazitelność Brata Prefekta i wyznacza Infułata Dredera jako nowego obrońcę.  Ja jednak nie chcę być bronionym przez Brata Infułata.  I teraz czy i tak bronić mnie będzie Infułat Dreder (bo nie mogę się odwołać od decyzji Patriarchy) czy mogę się bronić sam (ze względu na przywołany przez Brata Prefekta przepis)?

Ustawa jasno mówi, że ostatecznego pełnomocnika po dokonaniu odwołania od decyzji Trybuna przydziela Jego Świątobliwość. Natomiast rezygnacja z pełnomocnika leży w wyłącznej gestii strony, co sprawia, że to ona decyduje, czy chce się bronić sama, czy też nie. Nie przysługuje stronie odwołanie od pełnomocnika ustanowionego przez Patriarchę, natomiast nie wyklucza to przyznanego prawa do samoobrony. Z pełnomocnika można zrezygnować, natomiast nie można prosić o nowego, jeśli Patriarcha wyznaczył już ostatecznego kandydata.

Czy obydwie formy odwołania dostępne są zarówno w pierwszej jak i w drugiej instancji?...  Teraz zaczyna mi się wydawać, że źle czytam ten rozdział.  Odwołać można się jedynie po pierwszej instancji, a odwołanie to właśnie druga instancja, tak?

Odwołanie następuje jedynie od wyroków pierwszej instancji, a więc Sygnatury Apostolskiej. Wyroki wydane w toku drugiej instancji, a więc przez Patriarchę Państwa Kościelnego Rotria są ostateczne i skuteczne z chwilą odwołania. Ustawa zawiera regulację, która mówi, że od wyroków wydanych w toku drugiej instancji (przez Jego Świątobliwość) nie przysługuje odwołanie.

Odwołujemy się jedynie od wyroku pierwszej instancji bezpośrednio do Patriarchy, przedstawiając stosowne uzasadnienie decyzji. Mamy na to równe 3 dni. Po tym czasie wyrok jest prawomocny i nie podlega apelacji. Wyjątkiem jest zastosowanie (za zgodę Patriarchy, w ściśle określonych przypadkach) nadzwyczajnego środka odwoławczego. O tym, w jakich okolicznościach, jakim terminie i na jakich warunkach wnosić można środki odwoławcze - w całości traktuje nasz projekt  .


Dziękuję Waszej Książęcej Mości za udział w konsultacjach. Uwagi przedstawione przez WW zostaną przedstawione przeze mnie Eminencji Wicekanclerzowi oraz Kurii na najbliższym posiedzeniu. Oczywiście w rzeczonej kwestii, którą chciałby WKM przedyskutować - serdecznie zapraszam na GG, pozostawiając się do dyspozycji  .


Zamykam konsultacje nad Ustawą o Sygnaturze Apostolskiej.