Chciałbym przekazać Bibliotece Narodowej utwory które posiadam.
Niektóre są mają ale niektóre JKW Augusta IV[mam zezwolenie do niego na przekazanie tych utworów].
Proszę o wyrozumiałość dla moich dennych i niezbyt ciekawych utworów.
Autor: Tomasz Du vallon
List do filozofii
Platonie,Seneko,Marku Aureliuszu i inni znakomici.
Czemu uważacie ,że świat to harmonia i spokój ?
Przecież teraz świat jest ciemny a ,,czarnym" dobrze się powodzi.
Wasze honorowe zasady może i były dobrze ale żyliście w czasach wierzyli w nie.
A teraz co jest !?
Ciemność,zło,potęga tych którzy zrobią wszystko dla siebie ale nic dla kogoś.
Czy możliwe jest stworzenie przystani Platona gdzie panuje praworządność i harmonia?
Czy to tylko wymysł grupki starych tetryków.
O znakomici mędrcy łatwo wam głosić by zapanował pokój duszy ale czy to jest
wykonalne ?
Ludzie którzy cenią sobie wasze zasady są obalani z piedestałów a ich miejsce zajmują Neron,Komodus i inni ,,chorzy ludzie".
O Podkomorzym
Był sobie jeden pisarz
co za stronnika królewskiego się uważał
ale republikaninem był w sercu
posłem na sejmy często bywał
szlachcicem majętnym nigdy nie bywał
a nazywał się Stanisław Dunin-Karwicki
Szacunek Królewski
Gdy razu pewnego
jegomość ze służbą jechał
natknął się na żebraka.
Przyjrzał mu się z bliska
i zauważył ,że to
król jegomość jest .
Spytał czemu siedzi tak
a król odpowiedział że woli
być żebrakiem niż królem tej Rzeczpospolitej
bo teraz go więcej szanują niż wtedy
BUNT NARODU
Wielki bunt chłopstwa , w którym
brat brat mordował .
Nie wiadomo kto był
w wojsku króla a kto
buntownikiem .Ludność
była mordowana nie wiedzieli skąd jak...
GENERAŁ
Autor: Tomasz Du vallon
Był sobie też generał .
Wojsko się w nim kochało.
Zwyciężał wszystkich , jego
armia była niezwyciężona .
Pewnej bitwy stanął oko w oko z
wojskiem swojego brata .
Niezwyciężony generał wydał
wszystkie rozkazy i przygotował
żołnierzy . Później wydał rozkaz by
go rozstrzelano nie chciał patrzeć na śmierć
i porażkę swojego brata ...
TEUTOŃSKA KŁÓTNIA
Autor: Vladimir Du vallon- Iwanowicz
PAN
JANUSZ
AUGUST
CHÓR
MĘDRZEC
Prolog
CHÓR
(wchodzi chór)
Opowieść to jest to prawdziwa,
Co dawno stała się,
I ażeby nie zapomnieć wydarzeń dawnych,
Spisano historię tą, którą tu teraz przedstawi się.
Dawno te wydarzenia były,
Był Pan, który dwóch wasali miał,
Rządził mądrze,
Aż tu...
To drodzy moi zobaczcie teraz.
(Chór wychodzi)
Akt I
Scena I
Miejsce: Pole.
(wchodzi Pan, Janusz i August i chór, który ustawia się z tyłu)
PAN
Oto moi wasale,
Co ziemię gospodarzą mądrze,
Wedle mych rozkazów,
Wszystko robią.
Prawda?
JANUSZ
Owszem Panie.
AUGUST
O tak Panie.
(do siebie)
O zbyt dużo tej swawoli,
Ukrócić ją trzeba.
PAN
Oto daję wam ziemi kawał,
Zróbcie według mego rozkazu tak,
Zaoracie ją, a potem zasiejecie,
Wszystko tak jak ja chcę.
JANUSZ
Tak Panie.
AUGUST
Tak Panie
(na stronie)
Ażebyś się nie zdziwił.
(Pan wychodzi)
JANUSZ
Weź się do pracy, tak Pan kazał.
AUGUST
Nie!
JANUSZ
¬le ci u niego?
AUGUST
Tak!
JANUSZ
Dlaczego?
AUGUST
Nie daje nam sam decydować,
Choć to nasze pola,
Z dziada na ojca,
A on jakby do siebie wchodzi.
JANUSZ
Nie zapomni, że ojciec nasz
Oddał mu te pola,
A Pan nas uczynił swymi wasalami.
AUGUST
Sługami!
Ja odchodzę!
Mam swój kawałek ziemi!
(August wychodzi, a za nim Janusz)
CHÓR
I tak zakończyła się kłótnia,
Od tej pory dwaj bracia osobno żyli,
A Pan miał jednego wasala.
Scena II
Miejsce: Przed domem Augusta
CHÓR
(Wchodzi chór i ustawia się z tyłu)
Separacja długo trwała,
Jeden wasal Panu posłuszny,
A drugi sam stał się Panem,
Choć obaj po dwóch stronach płotu żyli,
Tęsknili.
AUGUST
(Wchodzi)
Och, bracie,
Dlaczego tam pozostałeś?
My jednym, bo z jednej krwi,
Cóż mam uczynić?
MĘDRZEC
(Wchodzi)
Pytasz co masz uczynić?
Pamiętaj, rozmowa i dialog prowadzą do zgody,
Nie zbrojny oręż.
AUGUST
Kim ty jesteś?
MĘDRZEC
Nie pytaj się oto,
Spytaj się siebie,
Co zrobić by do pokoju doprowadzić.
(Wychodzi, a August za nim)
CHÓR
I tak nieznajomy,
Podsunął bratu pomysł,
Co uczynić.
(Wychodzi)
Scena III
Miejsce: granica dzieląca posiadłości Janusza i Augusta
CHÓR
(Wchodzi i ustawia się z tyłu)
Oto dzień oczekiwany,
A co się w nim stanie,
Zobaczcie sami.
(Po jednej stronie granicy staje August a po drugiej Janusz)
JANUSZ
Och, bracie przebacz mi moje zło,
Bądźmy jedną rodziną,
Jak dawniej,
Uczyń to dla mnie,
Przebacz!
AUGUST
Nie bracie,
To ty mi przebacz,
Mój upór,
Bądźmy jednym,
Bo z jednej krwi.
JANUSZ
Przebaczysz mi?
AUGUST
Tak bracie mój.
A czy ty mi przebaczysz?
JANUSZ
Tak bracie.
(Obaj wpadają sobie w ramiona)
PAN
(Wchodzi)
Widzę,
Że w jednym,
A ja już was nie rozdzielę,
Teraz i wy Panami,
A te ziemie już wasze.
MĘDRZEC
(Wchodzi)
Błogosławiony to dzień,
W którym miłość wygrała,
Bo kluczem do potęgi jest pojednanie i współpraca,
Niech już nigdy nie będzie tak jak kiedyś.
CHÓR
Bo kluczem do potęgi jest pojednanie i współpraca,
Niech już nigdy nie będzie tak jak kiedyś.
W ten dzień co było osobno,
Jednym się stało,
A na ziemi zapanował mir.
KURTYNA
DLA PEWNEJ SZLACHETNEJ DAMY.
Autor: Vladimir Du vallon- Iwanowicz
Lico jasne jak słońce,
Co rano wschodzi w mej duszy,
Wtedy rozpoczynam radosne tańce,
Ona mury mego wnętrza kruszy,
Pięknościom nikt jej nie dorówna,
A wnętrze jej niczym anioła,
Sama Afrodyta jest nie równa,
Imię jej to Calisto.
Autor: JKM August IV
ŚMIERĆ
Śmierć niesie ukojenie,
Bo życie to tylko ból,
Po Śmierci piękne nad nami panowanie,
Życie- tu piekielny król.
Śmierć niesie piękny sen,
Po Śmierci nie ma zmartwień,
Po Śmierci nie potrzebny mi tlen,
Będę leżał jak ścięty pień.
Ty Co Siedzisz Na Niebieskim Tronie!
Daj mi Ukojenie!
Moja dusza tonie
W piekle o nazwie Utrapienie!
TWIERDZA SERCA
Na tej planecie,
Człowiek człowiekowi wilkiem,
Trwamy w twierdzach własnych
Serc i umysłów.
Odwracamy twarz od rannych,
Zatykamy uszy na krzyk niewinnych,
Milczeniem zezwalamy na
Mordy i nienawiść.
Trwamy w twierdzach własnych
Serc i umysłów,
Odwróceni od człowieka
I Boga.
Przed Nim klękamy
I o pomoc Go prosimy,
A ilekroć my pomogliśmy?
Ilekroć nas proszono?
*
Doskonałym nikt nie będzie,
Lecz z własnym lenistwem
I grubym murem odwrócenia
Walczyć musimy.
NADZIEJA
Ciemną nocą suną chmury,
Oplatają niebo jak sznury,
Księżyc jasno dziś świeci,
Mimo chmury co koło niego leci,
Jego blask wchodzi do duszy,
Mury jakiegoś smutku kruszy,
Daje dziwną nadzieję,
Jak dziecko się śmieje,
Księżyc jasno dziś świeci,
Mimo chmury co koło niego leci.
O końcu
Nie mam daru wróżki,
Bóg nie ukazał mi proroka dróżki.
Ale wiem, że koniec ludzkości
będzie straszny.
Bóg rozrzuci grzeszników kości,
Ukarze tego, który był pyszny.
Straszna kara z nieba spadnie,
A ten co policzka nie nadstawił,
Znajdzie się na samym piekła dnie.
TO Sˇ NASZE CZASY.
portrety przodków zastąpiono plakatami gwiazd
rodzinę zastąpił pieniądz
honor i szlachetność zastąpiło tchórzostwo
Boga zastąpiły ateistyczne tezy
miłość zastąpiło dzikie pożądanie
Ojczyznę zastąpiła nicość
mądrość i rozwagę zastąpiła głupota
KU ZJEDNOCZENIU
Autor: Vladimir Du vallon- Iwanowicz
Teutonia się jednoczy,
Ku nam przyjaźń kroczy,
Na nowo się narodzi,
Wróg z granic odchodzi.
Lew znów w koronę przyodziany,
Wszelkie jednoczą się klany,
Radość w sercach zagościła,
Ucieka żmija zawiła.
Moi bracia tylko zważmy,
I rozważmy,
Niech pokój już na wieki zapanuje,
Bo zło już nigdy nie panuje.
SONET TEUTOŃSKI
Autor: Vladimir Du vallon- Iwanowicz
Niech błogosławiona będzie Teutonia prześwięta,
A każda ręka przeklęta,
Co na Nią się podnosi,
Nasz Naród tego nie znosi!
Lud i Cesarz niech będzie błogosławiony,
I Lew waleczny z korony,
Co strzeże swym silnym ramieniem,
Całej Przeświętej Tej Krainy.
Cóż ja czuję? miłość do Kraju?
Czy to patriotyzm?
Już wiem, czuję Miłość do Raju!
Ludu mój Najmilszy!
Nie zapomni!
Żeś Naród Teutoński!
