Już 19 stycznia Jego Królewska Mość Marek Paweł I, syn Wiktora z rodu Zepów, opuścił granice Rzeczypospolitej. Pisma przygotowawszy, które przed seymem trwającym chciał mieć odczytane, powierzył je Sekretarzowi Wielkiemu, Ivanowi Dymitrowi von Vincis-Kazakovowi, który niższym urzędnikom polecił je przed seym zanieść i w królewskim imieniu odczytać. Tak przygotowany, Jego Królewska Mość ruszył wraz z Gwardią Królewską do Pucka.

Sekretarz Wielki okręt przygotował. Swarożyca, okręt liniowy, na flagowy obrał za radą Hetmana Sebastiana von Tauera, a dla lepszej osłony galeony Chruściel, Strzelec, Kalmar i Masław, a takoż pinki Otto, Bezprym i Zbigniew, przygotował.

Jeden z galeonów z flotylli króla Marka

Król na pokład wkroczył. Sam, jako kontradmirał marynarki, bezpośrednie dowodzenie objął. Wraz z nim Królewska Chorągiew Husarska i dwie roty janczarów wypłynęły.

Eskadra płynęła spiesznie w kierunku Kaharonei w Królestwie Surmeńskim. Dotarła tam wreszcie, powitana przez oddziały Surmeńskich Sił Obronnych i Dostojnego Archonta Konstantinosa Mikisigosa. Oddziały zbrojne na pokładzie zostały, zaś Jego Królewska Mość wraz z Sekretarzem Wielkim na ląd zeszli.

Archont Konstantinos Mikisigos witający Króla na nabrzeżu

Wcześniej już przez posłów Jego Królewska Mość surmeński Wiec zwołał, zwiedziawszy się o niespodziewanej ciężkiej chorobie Czcigodnego Ojca, Jego Królewskiej Mości Viktorjosa Paulosigosa. O ogłoszenie regencji lud surmeński prosił i ustanowienie go wykonawcą królewskiej władzy w zgodzie z Syntagmą wnosił.

Sprawy w Surmenii załatwiwszy, powrócił na swe okręty, żegnając się z surmeńskim Archontem. Na to wychodziło, iż mu przyjdzie w Stolicy Apostolskiej Rzeczpospolitą i Surmenię takoż reprezentować, jeno na ogłoszenie przez Wiec regencji czekał jeszcze. Oddziały swoje zebrał i ruszył przez surmeńskie terytorium, oraz – uzyskawszy zgodę na przemarsz – Monderię do Państwa Kościelnego Rotria.

Wreszcie przybył tam, 20 stycznia wieczorem, witany z honorami należnymi kardynałowi honorowemu, a konno, w towarzystwie swego Sekretarza. Skinieniem witając swych znajomków z Rotrii a takoż i obcych, którzy mu na powitanie się skłonili, dotarł na Kwirynał.

Król Marek Paweł wjeżdżający na Kwirynał

Wasza Ekscelencjo,
Wasze Królewskie Mości!

Stolica Apostolska nie tylko jest siedzibą Kościoła Powszechnego, a Patriarcha nie tylko Biskupem tegoż Kościoła. Nie ulega żadnej wątpliwości, iże pierwszą troską Patriarchy jest dbać o dusze wiernych Kościoła i wszystkich jednako ku zbawieniu i życiu wiecznemu prowadzić. Jadnakowoż prócz swej duchowej władzy, Jego Świątobliwość posiada także władzę typowo świecką, bardzo zbliżoną do tej, jaką i Nam powierzono nad Naszymi Narodami.

Nie godzi się, w Naszej opinii, najzupełniej być głuchymi na płacze Narodu. Powodowani poczuciem obowiązku, ażeby przedstawicieli Narodu rotryjskiego o opinię zapytać, ujrzeliśmy rzecz straszną: wielu spośród elit społecznych całkowicie nieaktywnymi pozostaje! Znamy My ten stan. Znacie go i Wy, Najjaśniejsi Monarchowie. To pierwszy symptom głębokiego kryzysu, z którego wyjść niezwykle trudno, a i nie każdemu się to udaje.

Nam również dane było zasiadać na tronie Stolicy Apostolskiej. Jest ona, nie tylko jako siedziba Kościoła, ale i jako Państwo, także Naszym dzieckiem. Jest bliska Naszej Umiłowanej Małżonce, Jej Arcychrześcijańskiej Mości Eleonorze - wszak to tu są korzenie Jej rodu! Jego Królewska Mość Wilhelm ze względów oczywistych zatroskany być musi stanem Państwa Kościelnego - wszak to Jego Czcigodny Ojciec pozostaje Regentem.

Wasze Królewskie Mości! Sprawa wymaga pilnego przemyślenia. Faktem jest, że Regent dążyć winien do zachowania substancji, a nie jej zmiany. Jest wszak jeno zarządcą cudzego kraju. Niemniej czy substancja ta narażoną nie jest? Czy dalsze, oszczędne korzystanie z uprawnień nie przyniesie zguby tej substancji? A wobec tego, do jej zmiany, dla jej zachowania, Regent winien mieć prawo.

Rozważcie, Najjaśniejsi: któż z Was, złożony chorobą, powstać chciałby z łoża, ażeby Ojczyznę zniszczoną ujrzeć? Czyż nie unieślibyście się gniewem wobec swego Regenta? I czyż nie byłby Wam on jako ten sługa głupi, który talent otrzymawszy w ziemi go zakopał, a po powrocie Pana oddał mu, co jego?

Nadal dyskusję otwartą pozostawiamy, to jednak naznaczamy, iż w Naszej opinii jako Króla Polski i wielkiego xięcia litewskiego, a takoż Regenta Królestwa Surmeńskiego, władza regencka rozszerzoną być winna na wszelkie patriarsze prerogatywy. Dla dobra Państwa Kościelnego. Jest zresztą i precedens, gdy My, jako Kamerling, bullę patriarszą znieśliśmy w czasie Konklawe, które na tron wyniosło Jego Świątobliwość Celestyna I. A wielką była wówczas radość całego Narodu i Kościoła.

/-/ Marcus Paulus,
Rex Poloniae Magnus Dux Lithuaniae
Regens Surmeniae
Cardinalis Sanctae Rotriae Ecclesiae

My, Marek Paweł, z Bożej Łaski i woli Narodu król Polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, kijowski, wołyński, podolski, podlaski, inflancki, smoleński, siewierski i czernihowski, książę na Kiejdanach, Arcychrześcijański król wszystkich ziem skarlandzkich, Walencji, Kastylii, Leónu, Nowego Skarlandu i Estelli Wschodniej, Książę Galicji, Pan Wysp Zachodnich, Regent Królestwa Surmeńskiego, Wicekról Surmenii, Kardynał Honorowy Świętego Kościoła Rotryjskiego, etc., etc., etc.,

przemawiając w imieniu wiernych Świętego Kościoła Rotryjskiego Rzeczpospolitą Obojga Narodów zamieszkujących, a także wszystkich wiernych tegoż Kościoła Królestwo Surmeńskie zamieszkujących, w imieniu obu tych państw,

wzywamy

Jego Ekscelencję Regenta Państwa Kościelnego Rotria, biskupa  Alberto Guglielmo d'Orange-Nassau, ażeby wszelkich starań dołożył dla poprawy sytuacji Państwa Kościelnego Rotria oraz Świętego Kościoła Rotryjskiego, a takoż

aprobujemy

użycie przez niego wszelkich patriarszych prerogatyw, jako to mianowania i odwoływania, nagradzania i karania, nobilitowania i degradowania, i wszelkich innych, które dla ocalenia Kościoła i Państwa Kościelnego służyć mają.

Jednocześnie Jego Ekscelencję Regenta Państwa Kościelnego Rotria

zaklinamy,

ażeby z uprawnień swych korzystał roztropnie i z umiarem, gdyż z postępków swych przed Bogiem i historią odpowie.

/-/ Marek Paweł I
z rodu Zepów

Wasze Królewskie Moście, Ekscelencjo Regencie.

 Dobrze wiecie, że Święta Matka Kościół jest szczególnie bliska Naszemu sercu jak i całe Państwo Kościelne Rotria. Wszak ród mój właśnie z tej ziemi się wywodzi. Dlatego, jako córka kościoła z krwi Medyceuszy i potomkini wielkich patriarchów zezwalam i nalegam by Czcigodny Regent dołożył wszelkich starań by uchronić Kościół i Stolicę Apostolską przed upadkiem. Liczymy, że w swej zbawiennej i chwalebnej misji kierować będziecie się mądrością i doświadczeniem oraz zachowacie wierność i szacunek dla tradycji, którą ustanowili Nasi przodkowie. Mamy nadzieję, że dzięki łasce Bożej odbudujecie kościół i przywrócicie jego dawny blask i świetność. Szanowny Regencie zapomnijcie również o dawnych wrogach i wszelkich sporach oraz pamiętajcie, że zgoda buduje, a niezgoda niszczy. Niechaj Bóg Wszechmogący ma Waszą Ekscelencję w opiece.

/-/ Regina Eleonora