Autor Wątek: Adhortacja posoborowa Gaudete in Domino Semper  (Przeczytany 632 razy)

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

  • Gość
Adhortacja posoborowa Gaudete in Domino Semper
« dnia: Czwartek, 12 Mar 2015, 22:30:03 »
Cytuj


Ojcowie VI Soboru Laterańskiego,
wezwani za pontyfikatu Jego Świątobliwości Piusa IV, Patriarchy i Biskupa Rotrii,
toczyli swe dysputy za pontyfikatu Jego Świątobliwości Klemensa III, Patriarchy i Biskupa Rotrii,
zaś swe obrady zakończyli za pontyfikatu Jego Świątobliwości Aleksandra IV, Patriarchy i Biskupa Rotrii,
Braciom i Siostrom w Chrystusie,
wiernym i poddanym Kościoła Rotryjskiego,
ślą uroczyste błogosławieństwo i pasterskie pozdrowienie.


ADHORTACJA POSOBOROWA
Gaudete in Domino semper


My, Aleksander IV, Sługa Sług Bożych, Patriarcha Kościoła Rotryjskiego, wspólnie z naszymi Ojcami Soborowymi, wydajemy niniejszy dokument dla regulacji spraw poruszonych na obradach Soboru, a korzystając z mądrości i ustaleń zebranych, normujemy niniejsze kwestie, będące od teraz wiążące dla państwa i Kościoła. Niniejszy dokument, mocą złożonego przez nas podpisu, zyskuję moc, przywileje i prawa bulli.


I
UZUPEŁNIENIE RYTUAŁU LATERAŃSKIEGO

Do Rytuału Laterańskiego dodaje się ceremonię pożegnania Patriarchy Rotrii, której treść zostaje dołączona jako załącznik do niniejszej adhortacji.


II
STOSOWANIE NAZEWNICTWA RELIGIJNEGO

Ojcowie Soborowi uznali, że stosowne jest używanie w uroczystościach określeń religijnych takich jak Msza Święta, ale z właściwym umiarem. Szkodliwe jest nadużywanie tych pojęć, a także stosowanie ich w sposób ośmieszający czy mogący naruszyć czyjeś uczucia religijne.


III
WŁADZA USTAWODAWCZA W PAŃSTWIE KOŚCIELNYM

Ojcowie Soborowi opowiedzieli się za utrzymaniem władzy ustawodawczej w rękach Kurii Rotryjskiej. Uznali, że połączenie władzy wykonawczej oraz ustawodawczej w rękach rządu Państwa Kościelnego sprawdza się dobrze i jest najlepszą formą ustrojową w danym momencie.


IV
OBOWIˇZKI BISKUPÓW ORAZ NIŻSZEGO DUCHOWIEŃSTWA

Sobór przyjął niniejszy katalog obowiązków biskupów oraz administratorów apostolskich diecezji:

1. Zabieganie o utworzenie działu diecezji na forum danego państwa.
2. Dokonanie spisu wiernych.
3. Staranie się o nabycie majątku kościelnego.
4. Założenie parafii (późniejsze jej wizytacje), ewentualnej filii seminarium.
5. Organizowanie uroczystości i prowadzenie księgi spisującej historię danej diecezji oraz duchownych pracujących w niej.
6. Listy pasterskie informujące o ważnych sprawach/problemach/wydarzeniach z Rotrii i v - świata.
7. Wizyty ad limina apostolorum.


Ojcowie zatwierdzili również poniższy katalog obowiązków niższego duchowieństwa:

1. Obowiązkowa inkardynacja do wspólnoty parafialnej - w Państwie Kościelnym Rotria przez Biskupa Rotrii lub w którymś z państw konkordatowych przez jego ordynariusza.
2. Przeprowadzanie uroczystości w swoich parafiach oraz uczestniczenie w życiu codziennym wspólnoty, do której zostali posłani.
3. Prowadzenie księgi parafialnej (proboszczowie).



V
DZIAŁALNOŚĆ KOŚCIOŁA ROTRYJSKIEGO W ZAGRANICZNYM MIKROŚWIECIE


Ojcowie Soborowi opowiedzieli się przeciwko rozpoczęciu działalności Kościoła Rotryjskiego w zagranicznym mikroświecie. Uznano, że jest na to za wcześnie, choć nie zamknięto drogi przed tą ideą w przyszłości.


VI
KALENDARZ KOŚCIELNY

Ojcowie Soborowi wyrazili chęć stworzenia własnego kalendarza liturgicznego dla Kościoła Rotryjskiego. Ma on zostać oparty na kalendarzu liturgicznym Kościoła Katolickiego sprzed Soboru Watykańskiego II. Kalendarz kościelny zawierałby wszystkie uroczystości, które należy obchodzić w Kościele (i tutaj można ustalić, że biskup musi odprawić takową w swojej diecezji) oraz święta dodatkowe, które mogą być włączone jako obowiązkowe do kalendarza diecezjalnego. Pojawiły się także głosy, by stworzyć dwa kalendarze: kościelny (liturgiczny) oraz świecki (świąt państwowych). Kalendarze mają zostać stworzone po zakończeniu obrad Soboru przez jedną osobę lub grupę osób.

VII
ROLA KOŚCIOŁA ROTRYJSKIEGO W MIKROŚWIECIE

Ojcowie Soborowi uznali, że w ramach działań kulturowo-poznawczych, o których mówi doktryna Kościoła Rotryjskiego zawarta w Bulli Exurge Domine, możliwe jest np. przedstawianie żywotów świętych, dokumentów Kościoła, postanowień soborów, nauczań apostołów i świętych. Wszystko to jest dozwolone, o ile nie zostanie opatrzone własnymi wnioskami i tezami, a jedynie przedstawione, jako stanowisko świętego, papieża, biskupa, czy doktora Kościoła.

VIII
KADENCJA BISKUPA ROTRII

Ojcowie Soborowi zasugerowali zmianę długości kadencji Biskupa Rotrii z obecnych sześciu do czterech miesięcy.



Datum Rotriae, apud S. Paulum, die XII, mensis Martius, anno Domini bis millesimo quintodecimo, Pontificatus Nostri primo.

Alexander IV P.M.


Załącznik 1.
Cytuj
MC: Mistrz Ceremonii.
K: Kardynał prowadzący ceremonię pogrzebową.

WYSTAWIENIE CIAŁA

MC: Wraz z dźwiękiem dzwonów do Bazyliki św. Jana wkroczyła procesja z ciałem Jego Świątobliwości (imię). Patriarcha wnoszony jest na katafalku z asystą żołnierzy Gwardii Szlacheckiej. Biskup Rotrii odziany jest w czerwone pantofle, jedwabną sutannę, albę z potrójną koronką przeszywaną złotą nicią, purpurową stułę obszywaną złotymi nićmi i rubinami, czerwoną dalmatykę, a na niej zaś purpurowy ornat przedstawiający Krzyż Pański. Na jego ręce spoczywa manipularz, zaś w dłoniach Ojciec Święty dzierży różaniec. Na jego skroniach znajduje się złota mitra. Za katafalkiem Jego Świątobliwości podążają Jego Eminencja (imię, nazwisko), (tytuł, imię, nazwisko) oraz (tytuł, imię, nazwisko) ubrani w cappa magna. Pochodowi, docierającemu do prezbiterium towarzyszy chór Cantores Lateransis, który intonuje psalm "De profundis".
Pochód dociera do przygotowanego miejsca w kaplicy Matki Najświętszej, gdzie wśród wielu ozdobnych świec z honorami położone zostaje ciało Ojca Świętego. Jego Eminencja (N) odmawia modlitwy nad zmarłym, następnie kapłani odchodząc oddają hołd zmarłemu. Po zmianie warty honorowej bramy kaplicy Matki Najświętszej zostają zamknięte, a ciało Biskupa Rotrii zostało wystawione na widok publiczny.

POGRZEB WŁAŚCIWY

MC: W (dzień) wieczór zabrzmiały dzwony Bazyliki św. Jana na Lateranie, których dźwięk ogłasza Wiecznemu Miastu, że Jego Świątobliwość (imię) odbywa swą ostatnią drogę. Do świątyni wkracza korowód duchownych ubranych w należyte stroje chórowe. Procesję rozpoczyna krucyferariusz trzymający bogato zdobiony krzyż z czasów Aleksandra III, za nim podążają akolici i diakoni. Na końcu wolnym krokiem w kierunku Kaplicy Matki Najświętszej idą (tytuł, imię, nazwisko), który przewodniczyć będzie Mszy św., (tytuł, imię, nazwisko) posługujący w roli diakona oraz (tytuł, imię, nazwisko) towarzyszący purpuratom jako subdiakon. Procesja dociera do katafalku, gdzie w cedrowej trumnie udekorowanej złotymi zdobieniami spoczywa już ciało Ojca Świętego. Na sarkofagu leży purpurowa poduszka, a na niej położono triregnum Patriarchy (imię). Po odmówieniu modlitw przez (N) i (N) ponownie rozpoczęła formować się procesja, która okrążając wewnątrz Bazylikę św. Jana powoli dociera do przygotowanego miejsca w prezbiterium. W międzyczasie chór Cantores Lateransis rozpoczął śpiewanie introitu z Requiem (imię i nazwisko artysty).
Trumnę niosą żołnierze Gwardii Szlacheckiej, którzy znajdują się pod rozkazami (tytuł, imię, nazwisko). Gwardziści dochodząc do prezbiterium położyli sarkofag na trzypiętrowym katafalku otoczonym świecami. Konstrukcja została ozdobiona purpurowym materiałem ze złotym obszyciem. Trumnę przykryto czerwonym materiałem, a na nim położono poduszkę z tiarą Ojca Świętego. W tym samym czasie procesja z duchownymi dotarła do ołtarza głównego, gdzie kardynał (N) przywdział koronkową albę, czarny ornat ze złotymi obszyciami i wizerunkiem śmierci Jezusa Chrystusa, zaś na głowę włożył białą mitrę ze złotymi obszyciami. (N) oraz (N) ubrali koronkowe alby oraz czarne dalmatyki z wizerunkiem krzyża.
Śpiew Kyrie rozpoczyna Mszę odprawianą przez kardynała (N) za duszę Ojca Świętego (N). Potężne głos chórzystów przepełniają całą świątynię, intonując kolejne fragmenty (nazwisko artysty) opus magnum. Po Mszy, gdy Eminencja (N) zawołał końcowe słowa Requiem "Requiescat in pace!" duchowni ponownie sformowali korowód. Celebrans zdjął ornat i przywdział czarną kapę, na której wyszyte były pierwsze słowa z księgi Koheleta. Po ucałowaniu ołtarza duchowni schodzą ze stopnia ołtarza w głąb prezbiterium.
(N), dzierżąc w rękach krzyż procesyjny wyszedł przed katafalk z trumną, zaś Eminencja (N) odmawiał stosowne modlitwy. Następnie żołnierze Gwardii Szlacheckiej znieśli trumnę z katafalku i dołączyli do ruszającej procesji. Gdy chór Cantores Lateransis rozpoczął śpiewanie Lux Aeterna pochód ruszył w kierunku Kaplicy Matki Najświętszej, gdzie przygotowany został grobowiec dla Ojca Świętego. Jego Eminencja (N) pobłogosławił wodę i trybularz i obchodząc trumnę wpierw poświęcił ją wodą święconą, następnie okadził trybularzem. Po ustaniu śpiewów rozpoczęła się ceremonia pochówku ciała Ojca Świętego w przygotowanym sarkofagu. Wówczas Eminencja (N) przemówił do zgromadzonych żałobników:
K: Śmierć w warunkach świata wirtualnego jest ostatecznym i nieodwracalnym opuszczeniem kreowanej postaci i przeniesienie się z powrotem w świat realny. Dzień śmierci jest dopełnieniem dnia narodzin. Oddajmy więc hołd naszemu zmarłemu Bratu.
MC: Wszyscy zebrani w zadumie podejmowali refleksje nad słowami celebransa.
K: Teraz złożymy ciało naszego zmarłego Brata w grobie.
Prochem jesteś i w proch się obrócisz. Spoczywaj w pokoju.
MC: Gwardziści złożyli ciało Biskupa Rotrii w grobowcu w Kaplicy Matki Najświętszej. Chór Cantores Lateransis rozpoczął śpiew Salve Regina.

« Ostatnia zmiana: Środa, 18 Mar 2015, 21:36:56 wysłana przez Giovanni Battista della Popoly »