Widzisz Bracie taki egzamin nie ma sensu. W internecie wszystko można znaleźć. Wydaje mi się, że wobec tego można ograniczyć się tylko do jednej rozmowy w celu zapoznania się z kandydatem. Potem praca magisterska i do widzenia. I tak nie jesteśmy w stanie niczego nauczyć.

Te studia miały być taką komisją. Więc ja bym proponował studia zrobić dla chętnych, a możliwość uzyskania święceń po rozmowie kwalifikacyjnej.

Wg mnie powinno się znieść prawo, które mówi, iż żeby zostać biskupem należy zostać doktorem. To głupota. A jak ktoś nie ma czasu na robienie doktoratu, to co. Sakra powinna być za zasługi, nie za tytuł naukowy.

Co do egzaminu - to mam do tego mieszane uczucia. Z jednej strony faktycznie - można wszystko znaleźć na stronach WWW. Ale z drugiej strony - dzięki takiemu procederowi, dana osoba się trochę wysili, odnajdzie to co potrzebne, a dzięki temu poszerzy również swoją wiedzę. Zostanie wiec spełniona funkcja edukacyjna. Myślę, że nie do końca powinniśmy odstępować od studiów.

Mówię TAK dla wspomnianej rozmowy kwalifikującej. W sumie to poprzez rozmowę jesteśmy w stanie najbardziej poznać drugiego człowieka. Dzięki niej będzie można ocenić, czy taki ktoś się nadaje.

Egzaminy z prawd wiary... Hmm... I tu również mieszane uczucia. Z jednej strony nie ma tego jak sprawdzić. Z drugiej... No proszę przyznać, że dziwnie się dzieje, gdy ktoś próbuje nauczać, kiedy nie zna głównych prawd wiary, czy XX Przykazań Bożych. Dlatego zastanawiam się czy do końca dobrym pomysłem jest rezygnowanie z takiego "testu".

I ostatnia kwestia: Komisja ds. Duchowieństwa. Tak, powinna powstać. Powinna ona kontrolować przepływ osób które nadają się na duchownych. Jakiś filtr osobowy jest potrzebny. Poza tym to dobrze robi i chyba nie ma wątpliwości, aby takie coś powołać.

A co do wykształcenia i godności: hmm... Raczej przychylam się do zdania Brata Miotke. Wypadałoby, aby tytuł pociągał za sobą jakieś zobowiązania w wykształceniu, owym intelekcie i zasługach. Oczywiście, powinno się dopuszczać jakieś wyjątki od tej zasady, powiedzmy wybitny szacunek wśród v-społeczeństwa, biegła znajomość danych kwestii etc.

To tyle ode mnie.

Ja to widziałem dwa sposoby.  Albo rozmowa, albo test.

Jeśli rozmowa, to przeprowadzona przez wykładowcę, po której decyduje czy jest zdolny aby służyć, czy nie.

Jeśli test, to test na czas.  10 pytań w 3 minuty.  Jeśli zna osoba te informacje, to 3 minuty mu starczą.  Jeżeli będzie potrzebował więcej czasu, to nie dokończy całego testu.

Pojawiło się wiele różnych koncepcji. Ja wyrażę swoją własną, która jest zgodna z niektórymi lub jest kompromisem.

Powinno przeprowadzać się rozmowę kwalifikacyjną, w czasie której zapytano by kandydata o głównie prawdy wiary, X przykazań itp. Następnie święcenia. Dla zostania biskupem nalezałoby ukończyć studia doktorskie/ magisterskie.

Czy Bracia się na takie rozwiązanie godzą? I które studia mają być wymogiem do sakry?

Nie, rozmowa byłaby ogólnie o wszystkim