Bracie Arturze najdostojniejszy! Cieszę się że postanowiłeś w tej dyskusji głos swój zabrać.
 Zatem postaram Ci na twoje tezy słowami swemi odpowiedzieć.

Otóż jeśli chodzi o prawa do tronu polskiego, to według mnie tak z legitymistycznego punktu  
 widzenia mają je Wettyni, za sprawą Fryderyka Augusta I i Konstytucji 3 Maja. Tak mi się na
  zdrowy rozum wydaje. Nie jest to niestety dziedziczenie w linii prostej po mieczu, ani nawet po  
   kądzieli (jedyna córka władcy tego Maria Augusta zmarła bezpotomnie), ale jednak.

Pyta się Brat gdzie ci monarchowie byli kiedy kraj nasz cierpiał i w rozmaitych nieszczęściach przez
 lata całe pogrążonym zostawał. Otóż np wyżej wzmiankowana Maria Augusta, córka Fryderyka,
  bardzo wspierała polską emigrację popowstaniową po klęsce listopadowej. Mimo że oficjalnie robić
   tego nie musiała, oficjalnie żadnych funkcji nie pełniła, to jednak to poczucie obowiązku wobec  
    swego kraju miała i w miarę swych możliwości pomocy różnej uchodźcom udzielała.

Jeśli zaś chodzi o obcokrajowca na tronie, to myślę że nie ma z tym najmniejszego problemu.
 Nawet najbardziej oporna rodzina by się po jakimś czasie spolonizowała A tak szerzej na to  
  spoglądając, to które obecnie małżeństwo monarsze w Europie nie jest "narodowo mieszane"?
   Wielka Brytania, Szwecja, Hiszpania, Dania, Holandia, no w Norwegii jest inaczej, lecz za to
    norweska dynastia też jest z "importu" Arystokracja to arystokracja, tu nie liczy się
     narodowość. Poważniejszym moim zdaniem problemem są różnice religijne, i tu nie powinno
      się "eksperymentować"

Co tyczy się postulowanego przez Brata rozwiązania siłowego, jako jedynie skutecznego, to sądzę
 że nie tędy droga. Nie tak się powinno postępować, i zmieniać cokolwiek, a już zwłaszcza ustrój.
  Agresja bowiem rodzi agresję, a i rewolucja zazwyczaj pożera własne dzieci. A poza tym jak uczy
   historia, przywódcy takich zrywów byli często osobnikami niezrównoważonymi, raptownymi,
    żeby nie powiedzieć psychopatami. Monarchia pod rządami kogoś takiego zamieniłaby się w
     totalitarną despotię, a czy tego byśmy chcieli?

Uważam że tylko pokojowymi metodami, tylko przy poparciu większości społeczeństwa byłby sens
 taką transformację przeprowadzić, a że to na obecną chwilę nierealne i utopijne? No cóż.
  Tak bywa. Marzyć zawsze można

                                                                      Pozdrawiam, Pafnucy

Ha! Jeszcze się taki nie narodził, co by wszystkim dogodził!

Ale do rzeczy, Czcigodny Bracie Arturze. Kwestia nowego króla. Jeślibyśmy tylko rdzennego  
 Polaka w tym przypadku pod uwagę brali - to niestety ale nasze potencjalne pole wyboru  
  diametralnie się zawęża. Bo przecie wszystkie dynastie rządzące krajem naszym onegdaj -
   dawno temu już wymarły (a i one nie były tak też do końca narodowościowo jednolite )

W kraju prawdziwej arystokracji też już w zasadzie nie mamy, a jeśliby nawet która zacna  
 rodzina przed chaosem modernizmu jeszcze zdołała się uchować i dalej kultywuje starodawne  
  zwyczaje - to myślę iż nawet w takich przypadkach trudno byłoby znaleźć osobę naprawdę  
   godną aby na swych skroniach koronę Królestwa Polskiego nosić.
    
Nie myśl przeto Bracie iż ja jestem jakimś wielkim miłośnikiem Wettynów, czy też germanofilem  
 pragnącym oddać koronę Polską w obce ręce - nic z tych rzeczy! Ja też chciałbym przecie, aby  
  Królem naszym został Polak, urodzony w Polsce, posługujący się polskim językiem. Ale - jak to  
   mówi przysłowie - Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma. (a tak na marginesie -    
    Ks. Maria Emmanuel, obecna głowa domu Wettynów, doskonale włada językiem polskim,
      nawet podczas II wojny światowej był przez hitlerowców uznany za Polaka i za opór wobec  
       władzy ówczesnej więziony w obozie koncentracyjnym)

Co się tyczy oceny Józefa Piłsudskiego, to w pewnym procencie jestem się w stanie z Bratem
 zgodzić. Otóż uważam (jak i Brat z resztą) iż olbrzymim i niezrozumiałym błędem tego  
  wielkiego człowieka była właśnie zgoda na wprowadzenie w Polsce demokracji parlamentarnej.
   Po co? dlaczego? przecie mieliśmy powołane już Królestwo Polskie, Radę regencyjną...
    A tu takie coś? Może strach przed Francją? A może poczucie Komendanta, iż On jest tym  
     jedynym danym przez Boga Polsce mężem opatrznościowym, i jego decyzje są bezbłędne?      
      Tego nie wiem.

A co do zamachu majowego, to ja mam osobiście mieszane uczucia. Wiesz Bracie, co innego  
 wojna, kiedy ktoś nas napada i musimy się bronić, co innego zaś bratobójcze walki    
  bezsensowne. To już jest przegięcie, jak dla mnie. Zdaję sobie oczywiście sprawę jak  
   wyglądało ówczesne "życie parlamentarne", lecz nie wiem czy wobec tego warto było wzniecać
    taką owocującą w śmiertelne ofiary rewoltę - która to w efekcie nic istotnego, poza  
     przejęciem władzy przez sanację, sensownego nie uczyniła.

 A już wprowadzanie wtedy monarchii - Toż to czysty mrożkizm !

Ja myślę iż nie trzeba dokonywać żadnych rewolucji, wystarczy aż przyjdzie taki moment
 (a przyjdzie) że obywatele będą musieli oddawać państwu nie połowę swoich zarobków jak  
  obecnie, ale dziewięćdziesiąt procent, obmierźnie wtedy im już to wszystko, zbuntują się w
   końcu i wybiorą Korwina, a Korwin, jako człek szlachetny, Koronę Polską Wettynowi przekaże,
    sam pierwszym ministrem zostając.

       I wszyscy będą żyli długo i szczęśliwie
 
                           I tego Wam wszystkim, jako Mecenas Patriarszy, z całego serca życzę!

Z tego co wiem, dom Potockich się jakoś trzyma jeszcze i w miarę prosperuje. Jednakże przyznać muszę rację, że lata zaborów, wojny i komunizmu zniszczyły u nas warstwę szlachty doszczętnie. A zatem, czemu nie zrobić zwrotu ku królestwu poprzez jakby wyłonienie się nowej szlachty. Jak już sobie tak marzymy, to powiem szczerze że wyobrażam sobie króla polski, jako człowieka, który stanie na czele narodu, (mógłby być jakimś mądrym wojskowym na ten przykład) w mądry sposób z przyzwoleniem narodu obali obecny system, zasiądzie na tronie i rozda tytuły szlacheckie swoim zaufanym pomocnikom. Wówczas mięli byśmy króla Polaka i własną arystokrację.

Król - wojownik? Tia... Z całym szacunkiem Bracie Arturze, ale brzmi to zbyt fantastycznie i niewiarygodnie