Wasze Książęce Moście, Książęta Rotrii!
 

 Pragnę byście przybyli do Pałacu Kwirynalskiego służyć są pomocą i radą. Otóż jak wcześniej zapowiadaliśmy pragniemy wzmocnić renesansowy duch Państwa Naszego. Dlatego też, chcemy stworzyć z pomocą Waszych Książęcych Mości dokument, który regulować będzie kwestie administracyjne księstw oraz prawa, obowiązki i przywileje książąt. Dokument ten zwać będziemy Złotą Bullą i dzięki łasce Bożej stanowić on będzie wszelkie kwestie dotyczące lenników suwerena Państwa Kościelnego Rotria. Poniżej pragniemy przedstawić projekt Jego Eminencji kardynała Franciszka Ferdynanda Habsburga Lotaryńskiego Księcia Parmy. Czcigodni książęta przybywajcie i radźcie.

Jako stanowimy, takoż się stanie, w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego


Apostolskim, Pozdrowieniem,

/-/Aleksander III
Patriarcha i Biskup Rotrii, etc, etc.  

Bulla​ Aurea

Alexa​nder episcopus servus servorum Dei, dilectus fratres et sororesin in Rotria in perpetuam memoriam.

Art. 1.
Bullą niniejszą regulujemy kwestie związane z arystokracją, szlachtą i prawem lennym w Państwie Kościelnym Rotria.

Art. 2.
Ustanawiamy niniejszym następujące tytuły arystokratyczne i szlacheckie:
1) Książę/Księżna –Wasza Książęca Mość;
2) Diuk/Duchessa - Wasza Wysokość;
3) Markiz/Markiza – Prześwietny Markiz/Przeświet​na Markiza;
4) Hrabia/Hrabina – Wielmożny Hrabia/Wielmożna​ Hrabina;
5) Baron/ Baronowa – Szlachetny Baron/Szlachetna​ Baronowa;
6) Kawaler/Dama – Szlachetny Pan/Szlachetna Pani.

Art. 3.
Ustanawiamy podział nobilitowanych obywateli Państwa Kościelnego na przynależność do trzech kast, do których zaliczamy:
1) Arystokrację ziemską - najwyższą z warstw społecznych, do której nobilitowanie wiąże się wraz z nadaniem ziemskim. Stanowimy, jakoby w skład arystokracji wliczano jedynie książęta, biskupa Trydentu i hrabiego Mantui, zezwalając jednocześnie na posiadanie członkom onej grupy domeny ziemskiej, praw do rezydencji, herbów i tworzenia własnych struktur administracyjnyc​h w obrębie posiadanej ziemi. Nadajemy również możność powoływania urzędników, których wymienimy poniżej, a także szlachty księstw.
2) Szlachtę tytularną, będącą stanem z nadania patriarszego. Stanowimy, jakoby drugą będąc z najważniejszych w Stolicy Pawłowej, możność miała dzierżenia rezydencji na wskazanej ziemi centralnej Państwa Kościelengo, a także posługiwania się nadanym herbem i tytułem szlacheckim, bez możliwości posiadania ziem własnościowych.
3) Szlachtę księstw, będącą stanem z nadania książąt lennych. Szlachta księstw tworzyć będzie najniższą z warstw szlacheckich Stolicy Apostolskiej, bezpośrednio z nadania i w odpowiedzialnośc​i przed księciem nadającym tytuł. Stanowimy również, jakoby szlachta księstw za czyny swoje odpowiadała bezpośrednio przed księciem lennym, a ów zaś możność miał powołania jak i złożenia z godności szlacheckiej.

Art. 4.
Warunkiem korzystania z praw i przywilejów wynikających z nobilitacji ustanawiamy obowiązek złożenia przysięgi na wierność Patriarsze Państwa Kościelnego. Nakazujemy arystokracji i szlachcie tytularnej składanie przysiąg przed każdym Naszym następcom, prawnie zasiadającym na tronie Świętego Pawła. Szlachtę księstw natomiast obligujemy do składania przysięgi na wierność wobec księcia lub zarządcy lennego danej ziemi wówczas, gdy przez onego arystokratę bądź dostojnika do złożenia przysięgi będzie wezwanym.

Art. 5.
Arystokrację i szlachtę tytularną Państwa Kościelnego Rotria wynosi i składa z godności Patriarcha wedle własnego uznania. W gestii Patriarchy powierzamy również decyzyjność w kwestii dziedziczności bądź dożywotności każdego nadanego tytułu.

Art. 6.
Tworzymy niniejszym następujący podział administracyjny Państwa Kościelnego, dając jednocześnie możność arystokracji kreowania dodatkowych jednostek administracyjnyc​h będących hrabstwami lub baroniami w obrębie własnych ziem:
1) Ustanawiamy Wielkie Księstwo Toskanii, wraz z księstwami lennymi Firenze, Palestriny i Ferrary;
2) Ustanawiamy Księstwo Milanu;
3) Ustanawiamy Księstwo Urbino;
4) Ustanawiamy Księstwo Modeny;
5) Ustanawiamy Księstwo Sieny;
6) Ustanawiamy Księstwo Parmy;
7) Ustanawiamy Biskupstwo Trydentu;
8) Ustanawiamy Hrabstwo Mantui.

Art. 7.
Powierzamy w kompetencji książąt lennych, a także zarządców Biskupstwa Trydentu i Hrabstwa Mantui następujące prerogatywy:
1) Możność powoływania urzędów wewnętrznych księstw w postaci:
a) Urzędu Prefekta Książęcego, sprawującego kompetencje administracyjno-​sądownicze na terenie Księstwa. Prefekt w imieniu władcy lennego zajmować się będzie administracją księstwa oraz wymiarem sprawiedliwości.​ Trosce jego powierzamy także finanse księstwa i w razie potrzeby pełnienie funkcji reprezentanta księcia w kontach między innymi dworami książęcymi oraz królewskimi poza granicami Państwa Kościelnego. Obligujemy Prefektów do wydawania wyroków w zgodzie z powszechnie obowiązującym prawem, ustanawiając organem odwoławczym Sygnaturę Apostolską i w dalszej kolejności Patriarchę, na mocy obowiązującej Bulli Exsurge Domine. W przypadku kontaktów zagranicznych, na barkach zarówno książąt lennych jak i prefektów spoczywa obowiązek kreowania polityki zagranicznej w zgodzie z przyjętym przez Kongregację Spraw Zagranicznych kursem. Ustanawia się, jakoby kontakty takowe istniały jedynie w krajach, które Stolica Apostolska uznaje za partnerskie stosownymi umowami międzynarodowymi​.
b) Urzędu Kondotiera, będącego dowódcą wojsk najemnych księstwa. Do jego obowiązków należeć będzie zachowanie porządku i bezpieczeństwa wewnętrznego księstwa oraz dowodzenie armią podczas wojny. Kondotier w okresie pokoju podlega władzy Księcia, zaś w czasie wojny jego zwierzchnikiem taktycznym jest Gonfaloniere Wojsk Patriarszych. Zarówno podczas pokoju jak i w trakcie wojny, Kondotierów powołują i odwołują książęta lenni. Odpowiednikiem Kondotiera w Wielkim Księstwie Toskanii ustanawiamy Gonfaloniere Wielkoksiążęcego​.

Art. 8.
W gestii władców lennych powierzamy również tworzenie struktur administracyjnyc​h w obrębie podległych im domen. Zezwalamy przeto władcom lennym na tworzenie hrabstw i baronii, a także kreowanie kawalerów, baronów i hrabiów w obrębie lenn.

Art. 9.
W przypadku nie określenia władzą Patriarchy herbów nobilitacyjnych,​ zobowiązujemy arystokrację i szlachtę tytularną do prezentacji takowych w chwili składania przysięgi na wierność Patriarsze. Szlachta księstw zostaje zobligowana do prezentacji herbów w chwili ingresu przed kreatorem-władcą​ lennym.

 

Otwierają się drzwi do Sali Tronowej. Wkracza do niej kardynał von Habsburg, do którego dotarła informacja o wezwaniu Jego Świętobliwości. Wkroczywszy do sali, zbliża się do podium patriarszego, kłania się i wita z Ojcem Świętym, a następnie zwraca się do Eminencji Sforzy:



Eminencjo Wicekanclerzu, polecenie wyodrębnienia takowego otrzymałem od Jego Miłości  .
Oczywiście, projekt oparty jest póki co tylko i wyłącznie o wytyczne Ojca Świętego. Nie jest on stworzony do końca, to jedynie zarys, gotowy do wszelkich zmian i restrukturyzacji. Sam nie wiedziałem, co jeszcze mam w nim zawrzeć. Wszelkie przywileje i prawa teraz zapisane są z woli Ojca Świętego i niejako przez Niego "podyktowane"  .

Wasza Świątobliwość,
Wasze Książęce Mości,

Przybywam na wezwanie Waszej Świątobliwości i jestem gotowy posłużyć radą .  W moim odczuciu określanie jakie urzędy może powołać książę nie jest potrzebne.  Ogranicza to w pewnym stopniu kreatywność lennika oraz możliwość ustanowienia własnego ustroju.  To książęta, będąc w części autonomicznymi władcami swoich ziem, powinni decydować o ustroju swojego księstwa oraz o tym, jacy współpracownicy-urzędnicy są im potrzebni.  Proponuję skreślić art. 7. a także odpowienią część art. 3., ust. 1.

Oraz pytanie: Czy książęta będą mogli nadawać jedynie tytuły kawalera, barona i harbiego czy również diuka i markiza?  A także, czy nadanie tych tytułów musi wiązać się z nadaniem ziemi czy nie?

PS.  Mały błąd się wkradł w art. 4.: następcą zamiast następcom.

Wasza Świątobliwość,

Przybywam na Wasze wezwanie.

W moim odczuciu określanie jakie urzędy może powołać książę nie jest potrzebne. Ogranicza to w pewnym stopniu kreatywność lennika oraz możliwość ustanowienia własnego ustroju. To książęta, będąc w części autonomicznymi władcami swoich ziem, powinni decydować o ustroju swojego księstwa oraz o tym, jacy współpracownicy-urzędnicy są, im potrzebni.

Jak najbardziej słuszne. W końcu po to księstwa lenne powstały, żeby się rozwijały, a nie krążyły wyłącznie wokół dwóch urzędów narzuconych "z góry".

Proponuję skreślić art. 7.

Jednak z art. 7. coś musi zostać. :)

Art. 7.
W przypadku kontaktów zagranicznych, na barkach zarówno książąt lennych jak i prefektów spoczywa obowiązek kreowania polityki zagranicznej w zgodzie z przyjętym przez Kongregację Spraw Zagranicznych kursem. Ustanawia się, jakoby kontakty takowe istniały jedynie w krajach, które Stolica Apostolska uznaje za partnerskie stosownymi umowami międzynarodowymi​.

Nie wyobrażam sobie, żeby książęta lenni mieli w kwestii polityki zagranicznej wolną amerykankę.

Uważamy, że przywilej nadawania tytułów diuka i markiza winien należeć tylko i wyłącznie do patriarchy. A co Wielmożni Książęta o tym sądzą?

Książęta mimo wszystko nie powinni być na równi z Patriarchą, może zbyt upraszczam, ale pewne granice muszą być.

Ależ, nikt nie mówił że nie może, lecz że powinna być ona zgodna z kursem PKR.

Książę, może nadawać majątki ziemskie hrabią i baronom, ale nie musi. To czy nada ziemię swym lennikom czy też nie leży tylko i wyłącznie w jego gestii.

Ojcze Patriarcho,
Bracia Książęta,

Tak więc ja nie mam więcej pytań i propozycji.  Uwzględnić to co zaproponowaliśmy i będzie dobrze .

Na razie czekamy, aż ktoś mający pojęcie o prawie naniesie poprawki do bulli