Umiłowani Bracia.

Niedawno przedstawiliśmy Kongregacji Kultury i Nauki pewien wniosek. Jako, że leży nam na sercu rozwój kultury i sztuki oraz zachowanie dziedzictwa narodowego Państwa Kościelnego Rotria postanowiliśmy założyć galerię sztuki, która zwać się będzie Galerią Medycejszą- Galleria di Medici. W galerii tej mamy zamiar gromadzić dzieła sztuki malarskiej, rzeźbiarskiej oraz jubilerskiej z przestrzeni dziejów Państwa Kościelnego Rotria. Dlatego też, prosimy Was Bracia o pomoc w tej słusznej sprawie. Pragniemy by, każdy z obywateli i mieszkańców Państwa Kościelnego, który posiada dostęp do takowych dzieł przekazał je wraz z opisem do Galerii Medycejskiej. Dokładnie chodzi nam o obrazy, rzeźby lub wyroby złotnicze podarowane patriarchom lub dostojnikom kościelnym na przestrzeni naszej cudownej historii. Takowe dzieła można zapewne znaleźć na starych stronach, forach państwa kościelnego oraz na krajów z nim związanych. Jeszcze raz dziękujemy za pomoc.

Link do strony Galerii Medycejskiej:

http://cesaredemedici.wix.com/galeria#!malarstwo/c3zk

Apostolskim Pozdrowienim,

/-/ Aleksander III.

Wasza Świątobliwość,


Wszelkie pomysły i idee przyczyniające się do rozwoju kultury i sztuki, są mi bliskie. Dlatego pragnę dorzucić swoją "cegiełkę" do dzieła budowy Galerii Medycejskiej.
Pragnę przeto ofiarować Waszej Miłości ten oto krucyfiks, wykonany przez samego mistrza - Michała Anioła.


Z wyrazami rewerencji,
+ kard. Michael Sforza apo Zep

Wasza Świętobliwość,
proszę i ode mnie przyjąć podarunek dla Galerii w postaci obrazu wybitnego Michelangelo Buonarroti'ego  . Mam nadzieję, że przyniesie zaszczyty Galerii jako miejscu wybitnie ukulturalnionemu  .

Ekscelencji Biskupie!

Dziękujemy obraz jest piękny!

Ostano wnikliwie przeglądaliśmy archiwum Stolicy Apostolskiej i odnaleźliśmy parę perełek z dawnych czasów. oto one

Hadrian I, Biskup Rotrii, Sługa Sług Bożych, etc., do wszystkich wiernych Kościoła Rotryjsko-Katolickiego, chrześcijan v-świata, wrogów i przyjaciół Stolicy Apostolskiej. 

Adhortacja nt. postrzegania wirtualnej Stolicy Apostolskiej

Drodzy Bracia i Siostry!

Postanowiłem skierować do Was tę Adhortację w nadziei, że trafi ona do waszych serc i umysłów. Pisząc te słowa ufam, iż dotrą one do ludzi rozumnych, którzy rozważą je, a jeśli okażą się roztropne – przyjmą.

Przedmiotem moich rozważań będzie sposób, w jaki mieszkańcy wirtualnego świata postrzegają wirtualną Stolicę Apostolską. Wyróżnia się więc trzy grupy: pierwszą, postrzegającą Państwo Kościelne jako szczytne dzieło, które przyczynia się do wzrostu chwały Boga Najwyższego, Jego Syna i Ducha Świętego; drugą wykazującą neutralność i obojętność wobec jego istnienia i podejmowanych działań; ostatnią grupę stanowią zaś ci, którzy odnoszą się do nas wrogo i potępiają nasze działania.

Czy słuszność mają Ci, którzy popierają nasze działania? Próżność sama i duma nakazują rzec, że tak. Rozsądek po namyśle zgadza się z nimi. Czyż poczynała kiedyś Stolica Apostolska niezgodę szerzyć, konflikty zbrojne wywoływać, czy też do nienawiści nawoływać lub wrogości? Chrześcijańską wartością jest pokój i miłość. I te proklamować należy, oraz strzec ich w mikroświecie. Te szczytnemu zadaniu apostolstwa pragnie podołać Państwo Kościelne. Czy należy mu przeszkadzać, gdy nie odstępuje od głoszonych przez siebie zasad? 

Czy słusznym jest neutralne zachowanie wobec nas? Jeśli wiedza czyjaś o nas jest zbyt mała, aby doceniać i pochwalać nasze czyny, lepiej zachowywać neutralność. Nie godzi to wszakże w Chrystusowe przykazanie miłości. O wiele milsi memu sercu są Ci, którzy obojętnie się w stosunku do nas zachowują, ale też nie krytykują otwarcie słusznych działań.

A może rację mają Ci, którzy zachowują się w stosunku do nas wrogo? Może rzeczywiście łamiemy pewne zasady, bezcześcimy religię chrześcijańską? Zaprawdę, rozmawiałem z wieloma naszymi przeciwnikami. Pytałem o zarzuty, jakie w stosunku do nas wysuwają. I jakże boleję nad faktem, iż były one w większości bezpodstawne, opierające się na fałszywych plotkach, pomówieniu i oszczerstwie! W większości wynikające z braku chęci poznania prawdy. Zarzucano nam, iż łamiemy zasady rządzące Kościołem Katolickim tytułując się biskupami, kardynałami itd. Więc pytam: gdzież wspomniano, iż – pod warunkiem, że to wirtualnie, w ,,zabawie” – jest to zabronione? Mówiono także, iż powoływanie się na Jezusa czy samego Boga Ojca przez nas w wirtualnym świecie jest wysoce nieetyczne – ale czy Jezus Chrystus nie rzekł: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata» (Mt 28, 18-20). Oczywiście nie jesteśmy realnymi biskupami, następcami apostołów, więc nie przypisujemy sobie prawa udzielania chrztu – ale samo nauczanie, czy może być niemiłe Bogu? Czy może zostać przez Niego potępione?  Jakże bezpodstawne są te oskarżenia! A najgorszym jest fakt, że wielu pozostaje głuchymi na słowa mądrości i uparcie trwa przy swoim zdaniu, chociaż jest ono błędne. Czyż godnym jest człowieka roztropnego, wielkiego władcy, mądrego polityka i każdego innego, który chce rządzić innymi, aby zamykać uszy na wołanie rozumu, a trwać uparcie przy stereotypach?  Tak postępować mogą tylko ludzie głupi, którzy pozostają niewolnikami opinii większości. Tacy zaś niegodni są sprawowania władzy nad innymi. Głupcami są ci, którzy prowadzili rozmowę z Rotryjczykami i pomimo, iż wszystkie ich zarzuty zostały przez nas odparte, oni nadal trwają uparcie w błędzie. Kogo próbują oszukać?

Pytam więc siebie: kiedy to się skończy? Kiedy wreszcie mieszkańcy polskiego v-świata otworzą się na głos rozumu? Kiedy wreszcie ci, których dawniej podziwiałem za znajomość zasad polityki i rządzenia, w których widziałem autorytet, porzucą wreszcie subiektywne poglądy innych i sami wypracują o nas własne zdanie? Czy rzeczywiście bawimy się religią? Uwłaczamy jej, wypaczamy obraz miłosiernego Boga?  Każdy z nas musi odpowiedzieć sobie sam, we własnym sercu, a następnie obrać wobec nas taką postawę, by być w zgodzie z własnym sumieniem i rozumem.

Kończąc tę Adhortacje, proszę Boga o błogosławieństwo dla was. Warto pamiętać, że błogosławienie innym to nie przywilej kapłanów, ale każdego człowieka – wszak nakazał Jezus błogosławić nawet nieprzyjaciołom, cóż więc dopiero życzliwym bliźnim? A więc ja w swym imieniu Wam błogosławię i Boga wszechmocnego o to błogosławieństwo dla was również proszę. Amen.

Pozostańcie z Bogiem!

(-) Sanctitas Vestra Hadrianus I
Servus Servorum Dei,
Patriarcha et Episcopus Rotriae, etc

http://www.rotria.boo.pl/forum/index.php?topic=570.0

http://www.rotria.boo.pl/forum/index.php?topic=557.0

http://www.rotria.boo.pl/forum/index.php?topic=554.0

Odnaleźć stenogramy Concilium Gnesnensium - to by dopiero była perełka! Choć nie wiem w zasadzie czy warto... otwierać znowu tę puszkę Pandory...

Brat Panfucy mówi o aktach Soboru Gnieźnieńskiego. Tam nic strasznego nie ma. O wiele gorzej by było jakby odtajniono stenogramy prywatnych rozmów ojców soborowych.

Nie wiem czy Brata Wicekanclerza wysłuchają.. Ja wielokrotnie o to prosiłem, jednak spotykałem się z odmową.