Zgadzam się.

Nie wolno nam również zapomnieć, iż rdzeniem religii chrześcijańskiej jest ewangelizacja, a więc głoszenie wiary. I choć ewangelizacji nie prowadzimy, to powinniśmy jednak szerzyć i promować kulturalne aspekty chrześcijaństwa w różnych zakątkach mikroświata. Jest to bowiem trzon sensu istnienia jakiegokolwiek Kościoła. Kościół istniejący dla samego siebie jest pozbawiony logiki.

Oczywiście nie sądzę byśmy powinni działać wszędzie i wszędzie wędrować. Mikroświat bowiem rządzi się innymi prawami niż świat realny. I tak w przypadku mikronacji, których podstawową cechą jest kpina, żart, ironia, czy też negacja porządku jaki panuje w świecie realnym, nie ma sensu prowadzenie tam jakiejkolwiek działalności, gdyż skończy się to zawsze fiaskiem i kompromitacją. Zaś w przypadku mikronacji, które postrzegają wirtualny świat bardzie realistycznie, nasza działalność powinna być tam rozwijana, o ile nie stoi to w opozycji do dążeń obywateli tegoż kraju.

Podsumowując, sądzę, iż warto podtrzymać dotychczasowy model zawierania współpracy z innymi mikronacjami, poprzez drogę dyplomatyczną, gdzie obie strony, na wspólnie ustalonych warunkach mogą odnieść wymierne korzyści.

Promowanie to jedno, prowadzenie dialogu opartych na wartościach chrześcijańskich to drugie. Proponuję wstępnie zaprosić zwierzchnika Kościoła Augurskiego do Nas, bądź ktoś od Nas może się do nich udać. Myślę, że warto poczynić jakieś kroki zmierzające ku temu.

Kto powiedział o uznaniu? Poza tym nie ma co się obrażać na rzeczywistość. Lepiej prowadzić dialog niż czekać bezczynnie.

Nawet jeżeli uznalibyśmy KA to nie ma żadnych przeciwwskazań, aby jeżeli będą tego chcieli powrócić na łono KR. Przypominam, że taka sytuacja miała miejsce z Polskim Kościołem Powszechnym z RON.

Musimy Bracia zawalczyć o jedność naszego Kościoła, dla tego uważam, że dobrym pomysłem jest dialog zarówno z Agurią, jak i samym Kościołem Agurskim.

Popieram tą ideę. Czy w zakresie tej dyskusji nie zawiera się także problem szerszego wyjścia naszego Kościoła do innych państw? Prosiła o to Azymutia, Rzeczpospolita Polska. Dlaczego nie korzystamy z prałatur personalnych?

W takim razie należy się poważnie zastanowić. W tym przypadku potrzebni by byli specjaliści językowi, którzy byliby w stanie zawrzeć umowy międzynarodowe, pisać noty w stosownym stylu oraz prowadzić dyskusje i narrację - oczywiście wszystko pod warunkiem zainteresowania ze strony tych państw. O ile pierwszy warunek być może byśmy spełnili, o tyle ten drugi chyba nie za bardzo jest osiągalny. Nie wydaje mi się, by w angielskim (nie wiem jak w pozostałych) mikroświecie było zapotrzebowanie na działalność kościelną - gdyby takowe było, już istniałby tam jakiś kościół odwołujący się do chrześcijaństwa czy katolicyzmu, a wówczas nasza działalność byłaby zbędna. Zaś jego nieistnienie sugeruje brak popytu. Ponadto należy pamiętać o religijnym zróżnicowaniu i innej mentalności religijnej w mikroświecie zagranicznym i wśród polskich mikronautów.

O współpracy z mikronacjami w językach innych, niż angielski nawet nie myślę. Angielski pomimo, iż jest nauczany w szkołach, zna w polskim mikroświecie (na poziomie opisanym powyżej) może kilka osób. Co dopiero tu marzyć o francuskim, włoskim, hiszpańskim, rosyjskim, niemieckim, nie wspominając o szwedzkim, holenderskim, irlandzkim... czy choćby chińskim! (Ciekawe swoją drogą jak duży jest chiński mikroświat i o co tam chodzi ).

Podsumowując myślę, że idea wspaniała, choć realizacja raczej niemożliwa. Szanse powodzenia oscylują w granicach 10%.