Wasza Świątobliwość!
Zgodnie z Waszą wolą udałem się do Rzeczypospolitej Obojga Narodów. W dniu dzisiejszym podpisany został nowy konkordat między Stolicą Apostolską a Rzeczpospolitą Obojga Narodów, zgodnie z Waszą wolą i życzeniem. Inforumuję zatem, iż Jego Królewska Mość Franciszek Ferdynand I dopełnił formalności.
Konkordat
Wysokie Układające się Strony:
Jego Królewska Mość Franciszek Ferdynand I, król Rzeczypospolitej Obojga Narodów, w imieniu własnym i Rzeczypospolitej Obojga Narodów
oraz
Jego Świątobliwość Aleksander III, Patriarcha Państwa Kościelnego Rotria, w imieniu własnym i Państwa Kościelnego Rotria
zawierają w najlepszej wierze następujący Konkordat, traktujący również o wzajemnym uznaniu i nawiązaniu stosunków dyplomatycznych:
Art. 1.
1. Wysokie Układające się Strony uznają się niniejszym wzajemnie za suwerenne państwa i podmioty prawa międzynarodowego.
2. Wysokie Układające się Strony wyrzekają się we wzajemnych stosunkach używania jakiejkolwiek przemocy.
Art. 2.
1. Wysokie Układające się Strony nawiązują niniejszym stosunki dyplomatyczne.
2. Wysokie Układające się Strony dopuszczają ustanowienie przedstawicielstwa Państwa Kościelnego Rotria w Rzeczypospolitej Obojga Narodów oraz przedstawicielstwa Rzeczypospolitej Obojga Narodów w Państwie Kościelnym Rotria.
3. Przedstawicielem Państwa Kościelnego Rotria Rzeczypospolitej Obojga Narodów będzie Nuncjusz Apostolski.
4. Przedstawiciel Rzeczypospolitej Obojga Narodów w Państwie Kościelnym Rotria posiadać będzie rangę ambasadora.
Art. 3.
1. Ambasadorowi i Nuncjuszowi Apostolskiemu przysługuje immunitet na terenie państwa przyjmującego.
2. W ramach immunitetu, na terenie państwa przyjmującego, ambasador lub nuncjusz apostolski:
a) nie podlega jurysdykcji karnej państwa przyjmującego,
b) nie podlega jurysdykcji cywilnej państwa przyjmującego, chyba że sprawa dotyczy ich działalności niezwiązanej zupełnie z pełnioną misją, a sprawa dotyczy interesów prawnych osób trzecich, podległych jurysdykcji państwa przyjmującego,
c) korzysta ze swobody poruszania się po obszarze państwa przyjmującego,
d) korzysta z prawa do reprezentowania interesów państwa wysyłającego, w sposób uznany przez siebie za właściwy, w środkach masowego przekazu, w tym na głównej liście dyskusyjnej lub forum państwa przyjmującego,
e) nie jest zobowiązany do składania zeznań w charakterze świadka.
3. Wysokie Układające się Strony zobowiązują się rozstrzygać na drodze dyplomatycznej spory wynikłe na tle postępowania swoich przedstawicieli, z zastrzeżeniem dopuszczalności drogi sądowej w sytuacji, o której mowa w art. 4 pkt. b.
Art. 4.
Jeśli pod wątpliwość poddaje się niewinność lub uczciwość przedstawiciela, państwo wysyłające ma obowiązek wszczęcia śledztwa.
Art. 5.
1. Ambasador lub nuncjusz apostolski może zrzec się immunitetu.
2. Wydalenie ambasadora lub nuncjusza apostolskiego z państwa przyjmującego następuje poprzez uznanie go za persona non grata.
3. W przypadku wydalenia ambasadora lub nuncjusza apostolskiego państwo przyjmujące zobowiązuje się do złożenia wyjaśnień i przedstawienia powodu wydalenia przedstawiciela państwa wysyłającego.
Art. 6.
Rzeczpospolita Obojga Narodów ma obowiązek zagwarantować Kościołowi Rotryjskiemu oraz jego osobom prawną i fizyczną swobodę utrzymywania stosunków i komunikowania się z Państwem Kościelnym, z Konferencjami Episkopatów, z Kościołami partykularnymi, a także między sobą i z innymi wspólnotami, instytucjami, organizacjami i osobami w kraju i za granicą.
Art. 7.
Przestrzegając prawa do wolności religijnej, Państwo zapewnia Kościołowi Powszechnemu bez względu na obrządek, prawo do swobodnego i publicznego pełnienia jego misji, łącznie z wykonywaniem jurysdykcji oraz zarządzaniem i administrowaniem jego sprawami na podstawie prawa kanonicznego jeśli nie godzi to w przepisy prawne Rzeczypospolitej Obojga Narodów .
Art. 8.
1. Rotryjski Prymas Rzeczypospolitej Obojga Narodów jest wybierany przez władze Państwa Kościelnego.
2. Rotryjskie urzędy kościelne obsadza kompetentna władza kościelna zgodnie z przepisami prawa rotryjskiego.
3. Mianowanie i odwoływanie biskupów rotryjskich należy wyłącznie do władz Państwa Kościelnego.
Art. 9.
1. Z chwilą wejścia w życie niniejszego konkordatu likwidacji ulega Katolicki Kościół Powszechny w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
2. Duchowni Katolickiego Kościoła Powszechnego zostają włączeni w poczet duchownych Kościoła Rotryjskiego po uzyskaniu nominacji z rąk Patriarchy Kościoła Rotryjskiego, jeśli wyrażą taką wolę.
Art. 10.
Wysokie Układające się Strony zobowiązują się wzajemnie do podejmowania działań
zmierzających do rozwoju wzajemnych stosunków.
Art. 11.
1. Każda z Wysokich Układających się Stron może wypowiedzieć niniejszy traktat.
2. W przypadku wypowiedzenia niniejszego traktatu traci on swoją moc z upływem trzeciego dnia następującego po dniu notyfikacji wypowiedzenia traktatu drugiej stronie.
Art. 12.
Traktat niniejszy wchodzi w życie z dniem ratyfikowania go przez Wysokie Układające się Strony.
/-/ Jego Królewski Majestat Franciszek Ferdynand I,
z Bożej łaski i woli Narodu Król Polski, Arcyksiążę Austro-Węgier, Wielki Książę Litewski,
Książę Skarlandu, Francji, Gniezna, Rusi i Prus, Książę Smoleńska,
Mazowsza, Żmudzi, Kijowa, Wołynia, Podola, Podlesia, Inflant, Siewierza
Czernihowa, Hrabia Esperanty etc., etc., etc.
/-/Sanctitas Vestra Alexander III
Servus Servorum Dei,
Patriarcha et Episcopus Rotriae, etc
/-/książę Marco kardynał Sforza
Sekretarz Stanu Państwa Kościelnego Rotria
Tym samym odnowiono stosunki dyplomatyczne, zerwane w dość przykrej atmosferze.
Warto przy tym zauważyć, że obecny król był niegdyś wysoko postawionym duchownym rotryjskim, nominowanym nawet na kardynała i wielkim przyjacielem Kościoła Rotryjskiego. Dziś zrzekł się przywództwa nad swoim Kościołem, zlikwidował go, tym samym zginając kolano przed Stolicą Apostolską i całując pierścień Biskupa Rotrii.
Ten przyjazny krok i wyraz wielkiej mądrości, przyjaźni i pokory. Król Franciszek Ferdynand postąpił odwrotnie do pysznego Henryka VIII. Wiemy wszyscy, że monarchom ciężko klękać i kłaniać się - a jednak, król Franciszek Ferdynand kłania przed ołtarzem Pana z wielką pokorą, a przed jego ziemskim Wikariuszem z pokorą nie mniejszą.
Kiedyś Biskupi Rotrii, władcy Stolicy Apostolskiej w swej szczodrości potrafili nagrodzić wielkich przyjaciół Kościoła wśród świeckich. Czynili to nadając tytuł kardynała honorowego. Otrzymał go obecny władca Teutonii. Wasza Świątobliwość, godzi się nagradzać pokorę u monarchów i dobre intencje przyjaciół. A historia nie zna bardziej wiernych Kościołowi władców niż królowie Polski. Wnoszę, aby nadać Jego Królewskiej Mości tytuł kardynała honorowego. Nie idą za tym żadne przywileje, ale jest to wyraz przychylności Biskupa Rotrii i Stolicy Apostolskiej - i tę winniśmy okazać.
