Uzurpatorów? Na jakiej podstawie używa Brat tego sformułowania? Bracie jak możesz pamiętać me zasługi skoro w Stolicy Apostolskiej jesteś o wiele krócej! Mógłbym rzec przyganiał kocioł garnkowi.

No cóż jeśli ma Brat takie zdanie o mej skromnej osobie, słudze trzech Patriarchów, to trudno nic na to nie poradzę.

Szkoda, że ta historia się tak kończy   widocznie nie jest nam dane wynieść Ród Medyceuszy na należne mu miejsce. Zbyt wielu wrogów czai się za murami Pałacu Laterańskiego, a ja Drogi Ojcze nie mam zamiaru wchodzić do tego bagna intryg.

 Przepraszam najmocniej Panią ale nie uważam czemu ród miał za nic dostawać tytuł książęcy.
 Pani liczy by od razu być księżną ale powiem tak ja na arcybiskupa pracowałem  długo i ciężko więc dziwi mnie to ,że ktoś przychodzi i od razu
 dostaje wielki zaszczyt w postaci tytułu książęcego.A co z tego ,że Pani pochodzi z takiego rodu ? Nie wymawiając nikomu jestem synem króla Skarlandzkiego niektórzy też pochodzą z królewskich rodów i jakoś nie dostaliśmy od razu zaszczytów jak Pani.

A więc proszę wskazać mi na zasługi kard. de Medici ostatnimi czasy.

Widzę Bracie Miotek, iż dobrze sobie folgujesz i masz słabą pamięć, ja swych zasług nie będę wymieniał i jest ich wiele kto chce to pamięta. Mówisz o próżności, a sam z próżności rządzy władzy i braku wiary zniszczyłeś stronę Państwa Kościelnego, podkopywałeś autorytet Jego Świątobliwości oraz spiskowałeś przeciwko jemu, a teraz smiesz mi wytykać błędy. Bracia ja naprawdę nie wieżę co się z wami dzieje, ja ani razu nie zdradziłem Stolicy Apostolskiej, to ja od 2 lat zajmuję się polityką i przez dwa lata byłem wierny naszym monarchą . No ale dobrze widzę, że to jednak za mało na tytuł kardynała, który nadał mi, za mą wierną służbę sam Patriarcha Aleksander I.

Bracia!

Wiem, że gronie naszym nie brakuje humanistów. A więc znają Bracia zapewne historię Rzeczypospolitej Obojga Narodów (realną). Nie widzicie analogii? Który naród świata oglądał rzecz tak dziwną, jak król pytający Sejm o zgode na jakąkolwiek nobilitację? Właśnie naród polski i litewski. I czym się to zakończyło? Rozbiorami, poniżeniem, obaleniem majestatu króla, niewiarą...! I czym stał się tron polski! Sedesem rosyjskiej carycy!

Nie zniosę takiego poniżenia dla Stolicy Apostolskiej. Nie będę panował nad narodem, który nie poważa mej osoby, moich słów, moich czynów i decyzji. Jeśli tylu wśród was mądrzejszych i lepszych ode mnie, zapraszam na tron - 2 stycznia kończe swe panowania, może poszczęści się któremuś z Braci! Wiem już, czemu w ,,Powieścich piastowskich" Karola Bunscha władca zawsze był znużony władzą, czemu była dlań ciężarem. Przekonuję się o tym cod nia - władza to nie przywilej, otulający płaszczem królewskim serce, ale rozżażony łańcuch, który owo serce krępuje i trzyma w niewoli, paląc i zadając niemiłosierny ból. A każdy sprzeciw wobec władcy, każdy gniew każdego sługi jego, powoduje zaciskanie sie owego łańcucha, i jeszcze większy ból...

Postanowiłem wynieść do godnosci Brata Lorenzo de Medici i jego ród. Wyrazili Bracia swoje opinie i na tym winien zakończyć sie temat! Skoro taka jest wola moja, winniście ją respektować. W takich sytuacjach - kiedy władca podejmuje niepopularne decyzje - ujawnia się miłośc ludu do niego. I cóż widzę? Nie mam u was szacunku i autorytetu, jakże więc mam roztropnie kierować Stolicą Apostolską? Przypominam, że i Sykstus I nominował kardynała honorowego, co wzbudziło sprzeciwy niektórych Braci, ale koniec końców decyzję uznano. I mogę stąd napominać was, Bracia, gdyż moja postawa wtedy była postawą sługi wobec pana. Ja przez 6 miesięcy pracowałem na honor noszenia kapelusza kardynalskiego, a ktoś dostał go z dnia na dzien. I uznałem decyzję Jego Świątobliwości, bom jego sługa, bom mu przyrzekł wierność, bom sam był wśród tych, co go na tronie osadzili!

Nie powinna więc podlegac dyskusji dalsze moja decyzja w tej kwestii. Postanowiłem, com postanowił i taka jest moja wola i decyzja. Winniście ją uznać jako wierni Bracia moi. Zapewniam was, że gdyby któryś z was zasiadł na tronie Patriarszym i zapragnął kogoś zupełnie nieznanego uczynić księciem i kardynałem za nic, wyraziłbm własne zdanie i zamilkł na wieki. Kto wie, może już niedługo to ja padnę przed którymś z was na twarz i przysięgą wierności i posłuszeństwa na ustach? I wtedy oddam wam taką miarą, jaką sam od was otrzymałem. Byłem wierny i szczycę się tym. Uważam, że honor wymaga od szlachcica wierności i posłuszeństwa władcy!

I trwożę się na widok mroku, który ogarnia Rotrię... mroku, który ogarnią niegdyś RON... Bo może u nas terz zaczną zawiązywac się konfederacje, a Biskup Rotrii będzie musiał błagać pozostałych kapłanów o pozwolenie na wszystko? Zaprawdę, mroczne nadejdą wtedy czasy...

Dziękuję z całego serca. Niech ci za to Bóg błogosławi, Synu.