Wprowadzenie do Ceremoniału Kwirynalskiego


Rozdział I
Ogólne

Art. 1. Niniejszy rytuał jest spisany dla potrzeb Kościoła Rotryjskiego i tylko w jego obrębie może być używany.

Art. 2. Zmiany w ceremoniale może wprowadzić tylko Sobór, ale niektóre zaś części mogą ulec modyfikacji jeśli wymagają tego okoliczności.

Art. 3. Rytuał zawiera ceremonię ślubu, koronacji oraz pożegnania zmarłego wiernego.

Rozdział II
Ceremonia ślubu

Art. 4. Ceremonia ślubu jest przeznaczona dla wiernych kobiety i mężczyzny, zawierających małżeństwo.

Art. 5. Ceremonii przewodniczy proboszcz miejsca lub inny duchowny przez niego wyznaczony.

Art. 6. Za zgodą ordynariusza mogą być wprowadzone lekkie modyfikacje w komentarzach, ale tak by nie zmieniały sensu wypowiedzi. Szczególnie dotyczy to wyboru niektórych pieśni. Inne zmiany są zakazane, a ten kto się ich dopuścił, stanie przed Świętą Inkwizycją.

Rozdział III
Obrzęd pożegnania wiernego zmarłego

Art. 7. Ceremonia pożegnania wiernego zmarłego, jest przeznaczona dla wiernych Kościoła, którzy opuścili na zawsze kreowaną postać.

Art. 8. By przeprowadzić ceremonię zgon musi być zatwierdzony prawnie.

Art. 9. Obrzęd nie może odbyć się nie wcześniej niż trzy dni po opuszczeniu postaci. Uroczystość nie może odbywać się także w niedzielę.

Art. 10. Ceremonii przewodniczy kapłan, ale kazanie może wygłosić diakon.

Art. 11. Dobór niektórych pieśni jest dowolny, ale wybór powinien być zatwierdzony przez biskupa miejsca.

Art. 12.  Jeśli jest gdzieś spisana pochówku władcy powinna ona być połączona z obrzędem kanonicznym, a przedstawiona do zatwierdzenia przez Patriarchę (Kongregację Świętego Oficjum).

Rozdział IV
Ceremonia koronacji

Art. 13. Ceremonia koronacji jest przeznaczona dla każdego monarchy z kraju uznawanego przez Stolicę Pawłową.

Art. 14. Władców, jeżeli wynika tak z umowy międzynarodowej lub z postanowienia tego władcy, koronuje Prymas tego państwa, Legat patriarszy lub Jego Świątobliwość.

Art. 15. Jego Świątobliwość Patriarcha może koronować władców z trzech powodów:
a) na prośbę władcy, za zgodą Jego Świątobliwości;
b) jeżeli Prymas, lub żaden duchowny tego państwa, nie będzie w stanie koronować władcy;
c) jeżeli państwo nie posiada prymasa i duchownych.

Art. 16. Jeżeli państwo posiada ustalony ceremoniał koronacyjny, należy połączyć świecki i kanoniczny ceremoniał. Wówczas ceremoniał musi być zaakceptowany przez Patriarchę (Kongregację Świętego Oficjum).

CAEREMONIALE QUIRINALUM

Preambuła

Kościół pouczony mądrością Soboru Trydenckiego II, w trosce o dobro swych wiernych postanowił, by spisać specjalny ceremoniał przeznaczony dla uroczystości, które w sposób szczególny DOTYCZˇ ludu.
Niech nikt pod groźbą ekskomuniki nie wprowadza dobrowolnie w jakikolwiek sposób zmian do Ceremoniału, gdyż wprowadzanie zmian jest prawem Soboru. Może się jednak zdarzyć, że Kościół lokalny w swej tradycji ma spisaną ceremonię ślubu lub pogrzebu, dlatego dla dobra wiernych Święta Inkwizycja ma prawo zmienić niektóre teksty w komentarzach, ale tak by uroczystość zachowała swój sens. Jeśli zaś chodzi o wybór pieśni, ich wybór należy przedstawić do zatwierdzenia i oceny biskupowi miejsca lub odpowiedniemu zarządcy jednostki administracyjnej.
Jeśli państwo w swej tradycji posiada już spisaną ceremonię koronacji, to niech Kongregacja Świętego Oficjum połączy ją z uroczystością zapisaną w Ceremoniale Kwirynalskim.
Cośmy tu postanowili wcielamy w życie od dnia siódmego po złożeniu naszego podpisu.

Ceremonia ślubu

K- Kapłan
N- Narzeczeni
MC- Mistrz ceremonii

MC: Dzisiaj w kościele (katedrze) w N. liczni goście przybyli, by wziąć udział w ślubie N i N. aby w obecności kapłana zawrzeć związek małżeński. Katedrę zapełnili też liczni goście pragnący być świadkami tej uroczystości. Jeden z ministrantów dał wiernym znak dzwoniąc sygnaturką, że mają powstać, gdyż w tej chwili z zakrystii wyszli usługujący razem z kapłanem ubranym złotą kapę. Ksiądz stanął przed ołtarzem, a przed nim Pan Młody. Nagle rozbrzmiewa chór śpiewający anielskim głosem "Ave Maria".

[UTWÓR]

 Do Bazyliki wchodzi Panna Młoda, prowadzona przez ojca, przybrana w długą, białą suknię. Przez prześwitujący welon widać jej radość na widok przyszłego męża.
K: Drodzy Bracia i Siostry! Zebraliśmy się dzisiaj, aby połączyć węzłem małżeńskim tych oto młodych ludzi, N. oraz N..
Narzeczeni, pytam was zatem: czy chcecie dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński?
N: Chcemy.
N: Chcemy.
K: Czy chcecie wytrwać w tym związku w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i zlej doli, aż do końca życia?
N: Chcemy.
N: Chcemy.
K: Zatem podajcie sobie prawe dłonie i wypowiedzcie tekst przysięgi małżeńskiej
MC:Narzeczeni podają sobie prawe dłonie, a kapłan obwiązuj końcem stuły.
Narzeczony: Ja, N. , biorę ciebie, N., za żonę i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci.
Narzeczona: Ja, N. , biorę ciebie, N., za żonę i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci.
MC: Kapłan zdejmuje stułę z rąk Państwa Młodych. Błogosławi obrączki i podaje je Państwu Młodym.
K: Na znak zawartego małżeństwa nałóżcie sobie obrączki.
Ny: N., przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności.
Na: N., przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności.
K: Wyraziliście wspólną wolę zawarcia związku małżeńskiego. W imieniu Kościoła rotryjskiego ogłaszam was mężem i żoną. Obyście żyli w szczęściu i miłości. Tego Wam życzę i z serca błogosławię! Synu, możesz pocałować Pannę Młodą.
MC: N. zdejmuje welon z twarzy swej żony, po czym składa na jej wargach delikatny pocałunek.
Następuje uroczysta msza św. Po ofierze świętej, Państwo Młodzi jeszcze chwilę klęczą przed ołtarzem, w ciszy modląc się, po czym powstają i kierują się do wyjścia w rytmie [tytuł].

[UTWÓR]

Obrzęd pożegnania wiernego zmarłego

MC- Mistrz Ceremoni
K- Kapłan

MC: Dziś żegnamy zmarłego brata (/zmarłą siostrę) N. Ksiądz (biskup) ..., ubrany w czarnej kapie wchodzi z ministrantem do kaplicy przycmentarnej, gdzie czeka już najbliższa rodzina i przyjaciele. Modli się po cichu w intencji zmarłego. Po chwili kapłan kropi wodą święconą trumnę. Następnie intonuje psalm pięćdziesiąty i wyrusza procesja do kościoła na czele z ministrantem niosącym krzyż.
 
UTWÓR- "Miserere Mei Deus"

Po przybyciu do świątyni, kapłan z asystą przyklękają przed ołtarzem i udają się do zakrystii gdzie ksiądz przyobleka czarny ornat. Po chwili rozpoczyna się Msza święta w intencji zmarłego (zmarłej), po niej kapłan ściąga  manipularz i wygłasza homilię.
Homilia
MC: Po homilii ksiądz nakłada kadzidło do trybularza, obchodząc trumnę kapłan kropi wodą święconą, chwilę później obchodzi ją okadzając.
K: Udajmy się na cmentarz by tam dokonać obrzęd pożegnania.
MC: Rozległ się dźwięk dzwonów. Wszyscy zebrani udają się na cmentarz gdzie zmarły zostanie pożegnany. Po przybyciu na miejsce kapłan przemawia:
K: Śmierć w warunkach świata wirtualnego jest ostatecznym i nieodwracalnym opuszczeniem kreowanej postaci i przeniesienie się z powrotem w świat realny. Dzień śmierci jest dopełnieniem dnia narodzin. Oddajmy więc hołd naszemu zmarłemu bratu.
MC: Wszyscy zebrani modlą się przez pewien czas w ciszy. Kapłan kolejno: kropi wodą święconą oraz rzuca na trumnę nieco ziemi.
K: Teraz złożymy ciało naszego zmarłego brata (naszej zmarłej siostry) w grobie.
MC: Trumna zostaje spuszczona do grobu. Zebrani śpiewają "Witaj Królowo".

UTWÓR - "Salve Regina" - "Witaj Królowo"

MC: Po skończonych uroczystościach zaproszeni goście udali się na konsolację.

Ceremonia koronacji

MC- Mistrz Ceremonii
M- Monarcha
P- Prymas, Legat, lub Patriarcha

MC: Dzwony wszystkich kościołów w kraju obwieszczają mieszkańcom o rozpoczynających się uroczystościach koronacyjnych. Orszak monarszy zbliża się do Katedry pw. św. ... w N.. Na czele maszerują żołnierze, za nimi idą wysocy urzędnicy i dostojnicy razem z Prymasem (Legatem), na końcu można dostrzec Jego Królewską Wysokość (razem z rodziną) jadącego w złotej karecie zaprzężonej w dwa białe rumaki. Procesja wchodzi do katedry, Jego Królewska Wysokość wysiada z karocy. Zgromadzony lud wiwatuje na cześć nowego władcy. Korowód koronacyjny zbliża się do ołtarza.

Jeśli przewodniczy Patriarcha:
MC: Dzwony wszystkich kościołów w kraju obwieszczają mieszkańcom o rozpoczynających się uroczystościach koronacyjnych. Orszak monarszy zbliża się do Katedry pw. św. ... w N.. Na czele maszerują żołnierze, za nimi idą wysocy urzędnicy i dostojnicy, na końcu można dostrzec Jego Królewską Wysokość (razem z rodziną) jadącego w złotej karecie zaprzężonej w dwa białe rumaki. Procesja wchodzi do katedry, Jego Królewska Wysokość wysiada z karocy. Zgromadzony lud wiwatuje na cześć nowego władcy. Korowód koronacyjny zbliża się do ołtarza, gdzie na Monarchę czeka już Patriarcha obleczony w złotą kapę.

P: (imię władcy) - jako wierzący w Chrystusa gotów będziesz ślubować, tarczę Kościoła nosić, bronić sprawiedliwości, być (nazwa państwa) dobroczyńcą , opiekunem wdów i sierot oraz będziesz wierny narodowi?
M: Volo. (będę)
MC: Prymas (Legat, Patriarcha) namaszcza władcę.
P: Namaszczam cię na (tytuł).
M: Amen.
MC: Władca nakłada rękawiczki oraz pierścień, bierze berło do prawej, a jabłko do lewej ręki. Prymas czyta fragment Ewangelii św. Jana "J 19:10-11" Rozmowa Piłata z Jezusem.
P: " Piłat ponownie wyszedł na zewnątrz i powiedział im: "Oto wyprowadzam Go wam tu na zewnątrz, abyście się przekonali, że żadnej w Nim winy nie znajduję". I wyszedł Jezus na zewnątrz, mając na sobie cierniową koronę i purpurową szatę. Wtedy rzekł im: "Oto ten Człowiek". Gdy Go arcykapłani i strażnicy zobaczyli, zaczęli wrzeszczeć słowami: "Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!" Rzekł im Piłat: "Weźcie Go wy i ukrzyżujcie, bo ja w Nim winy nie znajduję".  Judejczycy mu odpowiedzieli: "My mamy Prawo, a według Prawa powinien umrzeć, bo robi z siebie Syna Bożego".  Gdy te słowa Piłat usłyszał, jeszcze większe poczuł obawy. Wszedł zatem znowu do pretorium i zapytał Jezusa: "Skąd Ty jesteś?" Jezus jednak nie udzielił mu odpowiedzi. Piłat zatem mu rzekł: "Nie odpowiesz mi? Czy nie wiesz, że mam władzę zwolnić Cię i mam władzę Ciebie ukrzyżować?" Jezus mu odrzekł: "Nie miałbyś żadnej władzy nade mną, gdyby ci jej nie dano z góry. Dlatego większy grzech ma ten, kto mnie tobie wydał". Oto słowo Boże.
Ministrant:Bogu niech będą dzięki.
MC: Monarcha klęka, a Prymas (Legat, Patriarcha) wkłada mu koronę na głowę.
P: (imię monarchy) czy przyjmujesz tą koronę?
M: Fiat, fiat, fiat! (Niech tak będzie)
P: (imię monarchy) pamiętaj, że władza twa pochodzi od Boga i od Boga jest Ci dana. Ja Cię koronuję na (tytuł i państwo).
M: Amen.
MC: Prymas (Legat, Patriarcha) nakłada koronę, następnie wszyscy śpiewają Te Deum, któremu towarzyszy wystrzał z dział i bicie w dzwony.

To już ostateczna wersja?

CAEREMONIALE QUIRINALUM

Preambuła

Kościół pouczony mądrością Soboru Trydenckiego II, w trosce o dobro swych wiernych postanowił, by spisać specjalny ceremoniał przeznaczony dla uroczystości, które w sposób szczególny DOTYCZˇ ludu.
Niech nikt pod groźbą ekskomuniki nie wprowadza dobrowolnie w jakikolwiek sposób zmian do Ceremoniału, gdyż wprowadzanie zmian jest prawem Soboru. Może się jednak zdarzyć, że Kościół lokalny w swej tradycji ma spisaną ceremonię ślubu lub pogrzebu, dlatego dla dobra wiernych Święta Inkwizycja ma prawo zmienić niektóre teksty w komentarzach, ale tak by uroczystość zachowała swój sens. Jeśli zaś chodzi o wybór pieśni, ich wybór należy przedstawić do zatwierdzenia i oceny biskupowi miejsca lub odpowiedniemu zarządcy jednostki administracyjnej.
Jeśli państwo w swej tradycji posiada już spisaną ceremonię koronacji, to niech Kongregacja Świętego Oficjum połączy ją z uroczystością zapisaną w Ceremoniale Kwirynalskim.
Cośmy tu postanowili wcielamy w życie od dnia siódmego po złożeniu naszego podpisu.

Ceremonia ślubu

K- Kapłan
N- Narzeczeni
MC- Mistrz ceremonii

MC: Do świątyni w N. przybyli  liczni goście, aby wziąć udział w ślubie N i N., którzy w obecności kapłana chcą zawrzeć związek małżeński. Kiedy uroczystość miała się zacząć jeden z ministrantów dał wiernym znak  dzwoniąc sygnaturką, że mają powstać, gdyż w tej chwili z zakrystii wyszedł kapłan ubrany złotą kapę. W tym momencie chór zaczął śpiewać anielskim głosem "Ave Maria". Ku przyszłemu mężowi podąża Panna młoda, prowadzona przez ojca, przybrana w długą, białą suknię. Przez prześwitujący welon widać jej radość na widok przyszłego męża. Po przywitaniu przyszłych małżonków duchowny mówi:
K: Drodzy Bracia i Siostry! Zebraliśmy się dzisiaj, aby połączyć węzłem małżeńskim tych oto  ludzi, N. oraz N..
Narzeczeni, pytam was zatem: czy chcecie dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński?
N: Chcemy.
N: Chcemy.
K: Czy chcecie wytrwać w tym związku w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i zlej doli, aż do końca życia?
N: Chcemy.
N: Chcemy.
K: Zatem podajcie sobie prawe dłonie i wypowiedzcie tekst przysięgi małżeńskiej
MC: Narzeczeni podają sobie prawe dłonie, które kapłan obwiązuje końcem stuły.
Narzeczony: Ja, N. , biorę ciebie, N., za żonę i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci.
Narzeczona: Ja, N. , biorę ciebie, N., za żonę i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci.
MC: Kapłan zdejmuje stułę z rąk Państwa młodych. Błogosławi obrączki i podaje je zakochanym.
K: Na znak zawartego małżeństwa nałóżcie sobie obrączki.
Ny: N., przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności.
Na: N., przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności.
K: Wyraziliście wspólną wolę zawarcia związku małżeńskiego. W imieniu Kościoła Rotryjskiego ogłaszam was mężem i żoną. Obyście żyli w szczęściu i miłości. Tego Wam życzę i z serca błogosławię! Synu, możesz pocałować Pannę młodą.
MC: N. zdejmuje welon z twarzy swej żony, po czym delikatnie ją całuje.
Następuje uroczysta Msza św. Po liturgii, Państwo młodzi jeszcze chwilę klęczą przed ołtarzem w ciszy modląc się, po czym powstają i kierują się do wyjścia w rytmie "Marszu Mendelssohna".

Obrzęd pożegnania wiernego zmarłego

MC- Mistrz Ceremoni
K- Kapłan

MC: Dziś żegnamy zmarłego Brata (Siostrę) N.. Ksiądz (Biskup) N., ubrany w czarnej kapie wchodzi z ministrantem do kaplicy cmentarnej, gdzie czeka już najbliższa rodzina i przyjaciele. Duchowny wraz ze zgromadzonymi modli się po cichu w intencji zmarłego. Po chwili kapłan kropi wodą święconą trumnę. Następnie psałterzysta intonuje psalm pięćdziesiąty, po czym wyrusza procesja do kościoła na czele z krucyferariuszem. Po przybyciu do świątyni, kapłan z asystą przyklękają przed ołtarzem i udaje się do zakrystii gdzie przyobleka czarny ornat. Po chwili rozpoczyna się Msza święta w intencji zmarłego (zmarłej). Po zakończeniu liturgii duchowny nakłada kadzidło do trybularza, a następnie obchodzi katafalk okadzając trumnę. Następnie ksiądz mówi:
K: Udajmy się na cmentarz by tam dokonać obrzęd pożegnania.
MC: Rozlega się dźwięk dzwonów. Wszyscy zebrani udają się na cmentarz gdzie zmarły zostanie pożegnany. Po przybyciu na miejsce kapłan przemawia:
K: Śmierć w warunkach świata wirtualnego jest ostatecznym i nieodwracalnym opuszczeniem kreowanej postaci i przeniesienie się z powrotem w świat realny. Dzień śmierci jest dopełnieniem dnia narodzin. Oddajmy więc hołd naszemu zmarłemu Bratu (Siostrze).
MC: Wszyscy zebrani modlą się przez pewien czas w ciszy.
K: Teraz złożymy ciało naszego zmarłego Brata (Siostry) w grobie.
MC: Trumna zostaje spuszczona do grobu. Zebrani śpiewają "Salve Regina". Po skończonych uroczystościach zaproszeni goście udają się na konsolację.

Ceremonia koronacji (gdy dokonuje jej Prymas/Legat)

MC- Mistrz Ceremonii
M- Monarcha
P- Prymas, Legat lub Patriarcha

MC: Dzwony wszystkich kościołów w kraju obwieszczają mieszkańcom o rozpoczynających się uroczystościach koronacyjnych. Orszak monarszy zbliża się do świątyni monarszej w N.. Na czele pochodu maszerują żołnierze, za nimi idą wysocy urzędnicy i dostojnicy razem z Prymasem (Legatem), na końcu można dostrzec Jego Majestat jadącego w złotej karecie zaprzężonej w dwa białe rumaki. Procesja wchodzi do katedry, a Jego Królewska Mość wysiada z karocy. Zgromadzony lud wiwatuje na cześć nowego władcy. Korowód koronacyjny zbliża się do ołtarza. W tym czasie Prymas (Legat) mówi:
P: (imię władcy) - jako wierzący w Chrystusa gotów będziesz ślubować, tarczę Kościoła nosić, bronić sprawiedliwości, być (nazwa państwa) dobroczyńcą, opiekunem wdów i sierot oraz dotrzymać wierność narodowi?
M: Volo. (będę)
MC: Prymas (Legat, Patriarcha) namaszcza władcę.
P: Namaszczam Cię uroczyście na (tytuł).
M: Amen.
MC: Władca nakłada rękawiczki oraz pierścień, bierze berło do prawej, a jabłko do lewej ręki. Prymas (Legat) otwiera złoty Ewangeliarz, a następnie przytacza fragment Ewangelii św. Jana. Po odczycie Monarcha klęka, a Prymas (Legat) wkłada mu koronę na skronie.
P: (imię monarchy) czy przyjmujesz tą koronę?
M: Fiat, fiat, fiat! (Niech tak będzie)
P: (imię monarchy) pamiętaj, że władza twa pochodzi od Boga i od Boga jest Ci dana. Ja Cię koronuję na (tytuł i państwo).
M: Amen.
MC: Chór intonuje pieśń "Te Deum".

Ceremonia koronacji (gdy dokonuje jej Patriarcha)

MC- Mistrz Ceremonii
M- Monarcha
P- Patriarcha

MC: Dzwony wszystkich kościołów w kraju obwieszczają mieszkańcom o rozpoczynających się uroczystościach koronacyjnych. Orszak zbliża się do świątyni monarszej w N.. Na pochodu czele pochodu maszerują żołnierze, za nimi idą wysocy urzędnicy i dostojnicy, na końcu można dostrzec Jego Majestat udającego w złotej karecie zaprzężonej w dwa białe rumaki. Procesja wchodzi do katedry, Jego Królewska Mość wysiada z karocy. Zgromadzony lud wiwatuje na cześć nowego władcy. Korowód koronacyjny zbliża się do ołtarza, gdzie na Monarchę czeka już Patriarcha obleczony w złotą kapę.
P: (imię władcy) - jako wierzący w Chrystusa gotów będziesz ślubować, tarczę Kościoła nosić, bronić sprawiedliwości, być (nazwa państwa) dobroczyńcą, opiekunem wdów i sierot oraz dotrzymać wierność narodowi?
M: Volo. (będę)
MC: Jego Świątobliwość namaszcza władcę.
P: Namaszczamy Cię uroczyście na (tytuł).
M: Amen.
MC: Władca nakłada rękawiczki oraz pierścień, bierze berło do prawej, a jabłko do lewej ręki. Prymas (Legat) otwiera złoty Ewangeliarz, a następnie przytacza fragment Ewangelii św. Jana. Po odczycie Monarcha klęka, a Prymas (Legat) wkłada mu koronę na skronie.
P: (imię monarchy) czy przyjmujesz tę koronę?
M: Fiat, fiat, fiat! (Niech tak będzie)
P: (imię monarchy) pamiętaj, że władza twa pochodzi od Boga i od Boga jest Ci dana. Uroczyście koronujemy Cię na (tytuł i państwo).
M: Amen.
MC: Chór intonuje pieśń "Te Deum", na cześć władcy rozlegają się gromkie oklaski.