Chciałbym Bratu wykładowcy historii pokazać moje pracy do oceny
Thomas Wolsey.
Ewaryst III ur. w 1570 roku Thomas Wolsey.
Święcenia kapłańskie otrzymał dość wcześnie bo w 1589 roku w wieku 19.
Wyświęcenie w tak młodym wieku było spowodowane protekcją ze strony przyjaciela rodziny Arcybiskupa Richarda Klemmington oraz tym ,że młody Wolsey był doskonałym teologiem.Pochodził z dosyć zamożnej rodziny ,jego ojciec Henryk Wolsey 3 earl lencestaring był kanclerzem jednego z królów Frydzelandzkich
Jednak Thomas był drugim synem hrabiego więc nie dostał tytułu.
Gdy przybył do Rotri Patriarchą był Paschalis III który bardzo cieszył się ,że u tak
młodego duchownego jest taka znajomość dogmatów religijnych .Chcąc go jakoś wynagrodzić mianował go proboszczem jednej z bogatych parafii .
Wolsey bardzo szybko został doktorem nauk teologicznych przez co Patriarcha mianował go wykładowcą na Uniwersytecie. Jednak niektórzy z wyższych duchownych w kościele zaczęli podnosić larum ,że tak młoda osoba nie może piastować takiego stanowiska .Jednak wielka znajomość teologii pomogła Wolsey'owi przekonać do siebie przeciwnych
duchownych.Jako wykładowca nauk teologicznych prowadził wiele zasadniczych zmian w nauczaniu studentów. Niezbyt godził się z zakazem Patriarchy by tylko duchowni mogli studiować teologię jednak pozostał wierny Paschalisowi III i podporządkował się wydanemu dekretowi. W wieku 30 lat zostaje konsekrowany na biskupa ,wiadomość o o szczęśliwej nowinie przyniósł Kardynał Franciszek du Dervie (przyszły Patriarcha Grzegorz II) .Świeżo mianowany biskup Wolsey wyrusza jako specjalny wysłannik Patriarchy do kilku krajów.Tam daje się poznać jako zręczny dyplomata.
Niestety druga misja do pogan nie zakończyła się dobrze ,stosunki z nimi czasu pokoju zawartego w wyniku wojen pogańskich pogorszyły się znacznie .Jedyne co z tej misji wyniósł Thomas to do ,że trwale się do pogan zraził.Tymczasem w wieku 37 lat został Kamerlingiem.Jednak jego rządy jako szefa rządu przypadły na czasy wielkich sukcesów Patriarchy Paschalisa III i przez to sukcesy rządu Wolseya zostały nie zauważone .
Jednak Patriarcha który cenił Thomasa jako wielkiego teologa nadał mu tytuł Arcybiskupa . W tym samym roku umiera brat Wolseya 4. earl lencestaring ,który piastował aż do śmierci stanowisko ministra królewskiego we Frydzelandzie.
Jego młodszy syn Edward ,bratanek arcybiskupa chce być księdzem a ,że jako syn tak znakomitego ojca powinien być od razu biskupem .Thomas staje przed trudnym wyborem ,zawsze był gorącym przeciwnikiem nepotyzmu jednak ma wątpliwości czy nie załatwić bratankowi tytułu o co prosił go umierający brat .Jednak znakomity teolog wpada na doskonały pomysł postanawia wysłać bratanka na kilkuletnią misje z której wróci jako biskup ale przez czas trwania misji zasłuży na ten tytuł . Arcybiskup Wolsey coraz częściej zauważa u Patriarchy jego starość . Kilka miesięcy po wysłaniu bratanka na misję ,Thomas zostaje mianowany Kardynałem . Jego Świętobliwość liczyła na roztropność Wolseya przy wyborze nowego Patriarchy ,bo Paschalis III dobrze wiedział ,że nie pozostało mu już długo być namiestnikiem kościoła na ziemi.Rok później Patriarcha umiera ,zbiera się konklawe na którym zostaje wybrany Kardynał Franciszek du Dervie.
Przyjmuje on imię Grzegorza II. Jednak po trzech latach znów można było usłyszeć o poganach a to za sprawą udanego zamachu na życie Patriarchy. Grzegorz II umiera po zaledwie trzech latach panowania .Rozpoczyna się nowe konklawe jednak teraz zdecydowanym kandydatem jest Kardynał Thomas Wolsey drugi syn Henryka Wolseya 3. earla lencestaring . Przyjmuje imię Ewaryst III.
Swoje panowanie rozpoczyna od ogłoszenia II Wielkiej Krucjaty przeciwko zabójcom Grzegorza II.Podczas wojny Ewaryst III rzadko dowodził ,w czasie wojny ujawniły się dwie wojenne gwiazdy Arcybiskup Edward Wolsey (bratanek Patriarcha ) i Generał Karol de Treville. Jego Świętobliwość jako Ewaryst III nie mógł połączyć swych zamiarów reform o naturze teologicznej z okropnymi czasami wojny .
Tym bardziej ,że z biegiem lat Patriarcha zmienił się bardzo ,kiedyś nie był za nepotyzmem teraz po celowym wysłaniu Generała de Treville na śmiertelną kampanie mianował swego bratanka nowo mianowanego Kardynała Edwarda Wolsey'a głównodowodzącym wojsk Rotrii (dotychczas to stanowisko piastował zmarły generał Karol de Treville ). Jego lata panowania upłynęły w czasach wojennych . Edward Wolsey był dobrym wodzem dlatego też Rotria wygrywała na froncie . Patriarcha pod koniec swego panowania oddał władze w ręce bratanka teraz już kamerlinga a sam zajął się pracą teologiczną .Na kila lat przed śmiercią Ewaryst III opublikował kilka ksiąg i zbiór kazań które przez potomnych były uznane za doskonałe dzieło . W 1648 roku II Wielka Krucjata się kończy ,a dwa lata później Patriarcha umiera. W swoim testamencie cały swój majątek przekazał bratankowi oraz polecił Kardynałom wybrać właśnie go na swego następce.
Siedziba gwardii
Siedzibę gwardii wybudowano w roku 1459 na fundamentach dawnej gotyckiej twierdzy. Inicjatorem budowy był Patriarcha Linus II. Siedziba pełniła zarazem funkcję twierdzy obronnej, która miała stanowić skuteczny element obrony przed atakami wrogów kościoła .Jednak z czasem twierdza popadała w ruinę .Po różnych wojnach i okupacjach Rotrii Patriarcha Grzegorz I w 1521 odnawia twierdze.Ustanowił także specjalną funkcje dowódcy twierdzy w czasie pokoju ,zostawał nim żołnierz gwardii w stopniu pułkownika. Dotychczas dowódcą twierdzy był dowódca gwardii jednak jako wysoką rangą dowódca wojskowy częściej walczył w polu niż jako obrońca twierdzy.Przy okazji dowódca twierdzy musiał co roku przedstawiać raport o wydatkach i stanie twierdzy.W czasie wojen za Grzegorza I twierdza została oblężona tylko raz.
Dowódcą twierdzy był pułkownik Jakub Mendoza .Był to wzorowy żołnierz który nie zbyt religijny ale za to duszą oddany Rotri i Grzegorzowi I.
Dość liczna i zdyscyplinowana armia pogańska pod dowództwem samego generalissimus który zwał się Gilugala obległa twierdze. Zapasów prochu i żywności było dużo ,tak samo z żołnierzem więc pułkownik Mendoza nie obawiał się szybkiego poddania twierdzy.Tak też się stało ,siedziba gwardii wytrzymała dwa miesiące oblężenie zadając wielkie straty armii przeciwnika niestety Rotria nie miała wtedy dość wojska i zaatakować wojska wycofujące się z oblężenia.
Przez całą wojnę twierdza już bywała oblężona za to jednak Patriarcha postanowił tam przebywać (gdy nie był na polach bitewnych ) i tam też ustanowił sztab generalny wojska Rotri.Po wojnie jednak zaprzestano dozbrajać twierdze bo zdaniem doradców Patriarchy po co wkładać fundusze w twierdze która nie była ze strategicznego punktu widzenia główną linią obrony .Uważali ,że lepiej fundusze te przydadzą się armii rotryjskiej .Przez późniejsze lata twierdza zmieniała swój wygląd ale przeważnie na mniej obronny .Gdy mineły czasy ,że oblężenia twierdz coś znaczyły Patriarcha Paschalis IV rozwiązuje funkcje osobnego dowódcy twierdzy. Od tamtego czasu dowódcą twierdzy w czasie pokoju jak i wojny pozostaje dowódca gwardii.
Paschalis III
Urodzony w 1510 jako Lucjusz de Luvosis.Miał duchownego w rodzinie (wuja Biskupa Ludwika de Luvosis).
Od początku był przygotowywany do stanu duchownego.Kapłanem został w 1528.
Po zaledwie dwóch latach został szambelanem Patriarchy i jego bliskim współpracownikiem.
W czasie wojny posiadał stopień generała niestety odniósł dość poważną ranę na polu bitwy i nie mógł dalej prowadzić
armii.Po zakończeniu wojny został mianowany biskupem,jednak odszedł na pewien czas od obozu Patriarchy i przeszedł do obozu Kardynała
Divvelinna .Zrobił to dlatego bo wierzył ,że Rotria mogła wygrać wojnę gdyby Grzegorz I był bardziej okrutny.Po roku zrozumiał
,że nie było szansy wygrać wojnę i znów został jednym z najwierniejszych współpracowników.Został dwa razy Kamerlingiem ,podczas
swoich rządów próbował wprowadzić reformy by podnieść kraj po wojnie.Mógł zostać trzeci raz kamerlingiem ale nie zrezygnował z tego stanowiska.
W tym czasie jego wuj ,teraz już Kardynał Ludwik de Luvosis umarł.Lucjusz bardzo kochał swego wuja.Jego współpraca z Grzegorzem I nadal trwała ,
wyrazem tej współpracy było mianowanie Lucjusza Arcybiskupem.
Z czasem Lucjusz wyrasta na trzecią osobę w państwie.
Obejmuje po raz trzeci stanowisko Kamerlinga po zmarłym Kardynale Jakubie Morray.
Rządy Lucjusza jako kamerlinga okazały się bardzo dobre ,rząd na czele ze świeżo mianowanym kardynałem de Luvosis'em wprowadził wiele ważnych reform dotyczących wyświęcania księży.
W roku 1567 umiera stary Patriarcha Grzegorz I.
W tymże roku rozpoczyna się konklawe na którym liczą dwie kandydatury : Kardynałowie Lucjusz de Luvosis i Piotr Karischer .
Jednak Wolsey nie zyskał poparcia urzędników kurii patriarchy za niechęć do zmarłego Patriarchy a de Luvosis był od lat dobrym przyjacielem Grzegorza I.
Kard. Karischer przegrywa a nowym Patriarchą zostaje Kardynał Lucjusz de Luvosis jako Paschalis III. Nowy Patriarcha od dawna miał zamiar uderzenia na plemiona pogańskie jednak poprzednik na tronie Patriarszym Grzegorz I powstrzymywał go od takich kroków. W roku 1571 kilka lat po wyborze ,Paschalis III ruszył na pogan.
Znajomość wojennego oręża z czasów wojen grzegorzańskich bardzo się przydała w tej kampanii .Wojna trwała długo ze zmiennym szczęściem jednak dzięki wojskowej reformie Patriarchy Rotria posiadała potężne wojsko i dobrze wyszkoloną kadrę oficerską . Rotria odzyskała dawne ziemie a także zdobyła nowa ,od czasów powstania kościelne państwo nie było większe.
Patriarcha chcąc zabezpieczyć tron przed nieprawowitymi rękami ogranicza grono kandydatów na Patriarchę do kardynałów .Gdy Paschalis III uporał się z plemionami pogański zaczął w wdrażać w życie reformę ewangelizacyjną ,tworzy wiele nowych biskupstw a także wysyła w świat 100 misjonarzy.Coraz starszy Ojciec Kościoła
stara się zakończyć wszystkie projekty które chciał wdrożyć podczas panowania ,w latach 1614-1617 coraz częściej nie domaga ,jego największy wróg w czasie panowania Kardynał Karischer nie żyje od kilkunastu lat .Większość generałów z początku wojen pogańskich nie żyje .Także większość urzędników z początku panowania jest już u Św. Piotra . W
roku 1617 po długiej i wyniszczającej chorobie umiera Paschalis III
