Wydaje mi się, że lepiej robić coś bardziej produktywnego aniżeli rywalizować miedzy sobą Nie naciskajmy...

Czy Eminencja ma jakieś dowody na rywalizację pomiędzy lennami? Czy ma Eminencja jakiekolwiek podstawy do wysuwania tak śmiałej tezy? Czy chęć reklamowania swego Księstwa i rozpoczęcie w nich prac na polu administracyjno-prawnym jest traktowane przez Eminencję jako rywalizacja? I pytanie najważniejsze - jaki to ma w ogóle związek z reorganizacją w Signorii? Rozumiem, że uzależnia się fakt ilości mandatów dla danego księstwa od ilości obywateli tam mieszkających, ale na Boga - tak się robi w demokratycznych państwach.

Wasza Książęca Mość,

Cytuj

Wasza Eminencjo,

Ja mówiłem o "każdym obywatelu [rotryjskim], który zamieszka w Toskanii".  Oczywiście wszyscy jesteśmy obywatelami rotryjskimi, nikt temu nie zaprzecza.

W prawie Urbino funkcjonuje obywatelstwo księstwa, co także wprowadza bałagan w prawie całego Państwa Kościelnego. Dobrze byłoby zmienić ten status na mieszkańca księstwa

Wasza Eminencjo,

Obywatelstwo Księstwa Urbino nie wprowadza żadnego bałaganu, gdyż nie ma żadnego wpływu na stan prawny Państwa Kościelnego.  Dlatego też obecny status quo pozostanie .

Cytuj

Przyjazna rywalizacja, taka z którą mamy do czynienia w naszym przypadku, jest jak najbardziej budująca i motywująca do dalszego rozwoju.  A renesansowi lennicy papiescy z pewnością rywalizowali ze sobą i to w o wiele większym stopniu.  Nasza rywalizacja nie niesie za sobą żadnego zagrożenia.

Wydaje mi się, że lepiej robić coś bardziej produktywnego aniżeli rywalizować miedzy sobą Nie naciskajmy...

Nikt nie naciska.  Zarówno ja jak i Jego Wielkoksiążęca Mość z własnej, nieprzymuszonej, woli staramy się rozmnożyć powierzone nam talenty (Mt 25, 14-30).  Zaczynamy jednak odczuwać, że Wasza Eminencja - nota bene również książę lenny - stara się za wszelką cenę nie dopuścić do rozwoju rotryjskich lenn.

Jednak jak dobrze Brat Diakon zauważył, dyskusja nie dotyczy księstw, a rotryjskiego parlamentu, więc tematu nie ma co poruszać.

Wychodząc od tego stanowiska, schemat można podzielić na trzy koncepcje, ze względu na rozłożenie głosów w Signorii:

1. Przedstawioną przez JKM, tj. książęta sami ustalają o podziale głosów.
2. Patriarcha wedle własnego, obiektywnego i mającego oparcie w rzeczywistym stanie demograficznym, uznania decyduje o rozdziale głosów.
3. Podział głosów jest sztywnie określony prawem.

Ja osobiście skłaniałbym się do konceptu numer dwa. Dlaczego? Otóż propozycja trzecia jest dla mnie zbyt rygorystyczna i mało uniwersalna (wymagałaby zmian Bulli Exsurge Domine wraz ze zmieniającą się sytuacją w Państwie), zaś koncepcja pierwsza, tj, przedstawiona przez JKM, zbytnio zmienia Państwo Kościelne w prywatny, książęcy folwark. W końcu, propozycja druga wydaje mi się rozsądnym kompromisem.

Oddaję ten wywód pod rozwagę Ekscelencji.

Bracie Diakonie,

Cieszę się, że jest ktoś między nami, kto szuka kompromisu.  Ja chętnie z taką osobą będę współpracował .  Również nie popieram pomysłu trzeciego.  W drugiej propozycji widzę jednak taką wadę, że obecny Patriarcha również jest księciem lennym (Milan) oraz wszystko wskazuje na to, że Jego następcy również nimi będą, gdyż obecnie każdemu kardynałowi zostało powierzone księstwo (Florencja, Palestrina, Ferrara).  Obawiam się, że mimo najlepszych chęci będzie w Ojcu naszym aktywny czynnik ludzki, który nie pozwoli na obiektywną ocenę stanu rzeczy.

Zaletą pomysłu pierwszego jest to, że książęta muszą ze sobą współpracować, aby wypracować jakiś kompromis, który zadowoli wszystkich - lub przynajmniej większość.  Zamiast jednostronnej decyzji jednej osoby mamy współpracę i kompromis.  I nie obawiałbym się zmiany charakteru Państwa Kościelnego, gdyż tym zajmuje się Patriarcha, Kolegium Kardynalskie oraz biskupi djecezjalni.  Należy mieć jednak przeciwważne instytucje, które zajmą się Państwem Kościelnym.

Jednak tak jak pisałem powyżej, cieszę się, że jest ktoś, kto chce rozmawiać, więc i ja deklaruję, że nie będę zatwardziele trwał przy swoim, ale jestem gotów rozmawiać i wypracować wyjście kompromisowe.

Wasza Świątobliwość!
Eminencjo Legacie!
Czcigodni Ojcowie Soborowi!

Chciałbym przedstawić mój projekt reformy parlamentu, który jest, przynajmniej wg mnie, kompromisowym projektem. W mojej opinii Signoria powinna być zreorganizowana w ten sposób, iż powinna być wybierana w wyborach równych. Oznacza to, że na każde księstwo przypadłby jeden delegat. Dużym ułatwieniem ze względu na chwiejność aktywności w PKR byłoby to, że książęta w terminie podanym przez BED i inne akty prawne musieliby zgłosić Patriarsze sposób kreacji, czy to poprzez nominacje czy w wyborach powszechnych. Kadencja trwałaby tyle samo, co Patriarchy, a w momencie sediswakancji następowałoby rozwiązywanie izby. Przewodniczyłby Signorii jeden z delegatów wybierany na pierwszym posiedzeniu. Kompetencje zasadniczo by się nie zmieniły.

Dodatkowo proponuję stworzyć drugą izbę, Wielką Radę, która składałaby się z lennych książąt. Ich kompetencje ograniczałyby się do rekomendowania ustaw i wnoszenia poprawek. Tej izbie, jako że byłaby ona izbą wyższą, przewodniczyłby Kamerling. Wzbogaciłoby to nasz klimat, gdyż każda porządna monarchia ma izbę składającą się ze szlachty, a poza tym można by urządzać coś w rodzaju otwarcia parlamentu, jak choćby w Wielkiej Brytanii.

Jednak w Bratach umysłach rodzi się pytanie, a co jeśli aktywność spadnie? Wg mnie powinniśmy umożliwić elastyczne zmienianie prawa konstytucyjnego w ogóle lub tylko w niektórych przypadkach, jak choćby spadek aktywności. Wtedy Patriarcha mógłby za pomocą bulli zmienić BED, powracając np. do modelu Celestyna I, który dziś u nas obowiązuje.

Poza tym wszystkim myślę, że należałoby tak zmienić system prawny Rotrii, by umożliwić wydawanie przywilejów Księstwom za aktywność. Ale to tak przy okazji, bo z tego co wiem JKM Vittorio zaproponował już temat BED a Księstwa.

Cum debita reverentia
+ dr Tommaso Domenico Mancini
Trybun Sygnatury Apostolskiej

Propozycja Ekscelencji Manciniego póki co najbardziej przypadła nam do gustu i zyskała największą naszą przychylność. Zastanowilibyśmy się tylko nad tym, czy "Wielka Rada" jest odpowiednią nazwą? Nazwa "Senat" jest dosyć oblegana w mikroświecie, ale można znaleźć masę ciekawych nazw, odwołując się do historii.

Nazwa, tak samo zresztą jak Signoria, jest zaczerpnięta z nomenklatury używanej niegdyś w Republice Weneckiej.

Tak trochę 'na uboczu' dyskusji przyszło mi do głowy, iż cały czas debatujemy nad rozdzieleniem głosów między księstwa lenne, a zapominamy o Rotrii, a dokładniej o obywatelach, którzy nie chcą zamieszkiwać żadnego z księstw, ale mieszkać na terenach zarządzanych bezpośrednio przez Biskupa Rotrii. Jeżeli wybrany zostałby projekt JKM lub Ekscelencji Manciniego oni także powinni mieć zagwarantowaną reprezentację w izbach parlamentu.

Pytanie: Czy Apostolskie Miasto Rotria jest zarządzane bezpośrednio przez Jego Świątobliwość?
Wybaczcie, że piszę tutaj, ale czy nie powinien powołany zarządca, który by pomagał w kierowaniu najważniejszym miastem w Rotrii?

Kiedyś istniał u nas dwuizbowy parlament.  Izbę wyższą stanowiło Kolegium Kardynalskie, które było w stanie odrzucić zgłoszone przez Patriarchę weto.  W tym samym stylu mogłoby istnieć Kolegium Książęce, składające się ze wszystkich książąt lennych, które Jego Świątobliwość zwoływałby po zastosowaniu prawa weta, lub wtedy gdy potrzebowałby rady w sprawach państwowych.

Jesteśmy przeciwni z prostego względu - prawo weta bezwzględnego to jeden z najistotniejszych przywilejów Biskupa Rotrii. Jako strażnik tradycji naszego Kościoła, nie pozwolimy na jakąkolwiek formę ograniczenia władzy Biskupa Rotrii w tym zakresie. Można natomiast przekazać izbie wyższej inicjatywę ustawodawczą i zastanowić się nad kontrolną.

Ja uważam natomiast, że obydwie izby powinny różnić się od siebie.  Dlatego albo powinniśmy wybierać izbę niższą z ogółu Rotryjczyków - ale wtedy widzę jedynie wybory jako wyjście a tego chcieliśmy chyba uniknąć - albo wybierać parlamentarzystów w oparciu o księstwa: prestiż, liczbę obywateli, jakość i ilość inicjatyw, itd.  Po rozdzieleniu ilu posłów wysyła każde księstwo, lub ile głosów mu przysługuje, każde lenno samo ustanawia swoje prawo wyłaniające tych reprezentantów.

Przeciwni jesteśmy także tej propozycji, stanowiącej odwołanie do poprzednich inicjatyw klasyfikacji księstw ze względu na "prestiż, liczbę obywateli, jakość i ilość inicjatyw".

Signoria będzie izbą niższą, która zwyczajnie będzie ustanawiała prawa oraz będzie się składać z posłów rozdzielonych proporcjonalnie na księstwa lenne.

Jak wyżej - jesteśmy przeciwni "rozdzielaniu posłów proporcjonalnie na księstwa lenne". Można zastosować zasadę wyborów powszechnych, która da wszystkim równe szanse, unikając podziałów, do których za żadną cenę dopuścić nie chcemy.

Kolegium Książęce będzie składać się z jednego przedstawiciela każdego księstwa.

Nie zgłaszamy żadnych przeciwwskazań, jeśliby izbę ową tworzyć mieli książęta lenni.


Podsumowując. Proponujemy, by izbę wyższą tworzyli wszyscy książęta, posiadający lenna. Następnie należałoby się zastanowić nad jakimiś dodatkowymi, uprzywilejowanymi uprawnieniami, wynikającymi nie tylko z posiadanej inicjatywy ustawodawczej. W kwestii zaś izby niższej, proponujemy by była ona wybierana przez Naród, określając tym samym liczbę miejsc w niższej izbie, lub stosując możliwość oddawania głosów na kilku kandydatów, gdzie o dostaniu się do parlamentu mogłaby sądzić przykładowa ilość poparcia w stosunku do frekwencji wyborczej, unormowana ustawą. Wówczas nie dochodziłoby do rywalizacji między księstwami chociażby o obywateli, ustanawiając powszechną równość wyborczą. Należy bowiem zachować niezmiennie klimat naszego ustroju, stroniący od zasad głębokiej i rozwiniętej demokracji, będącej ogólnie powszechną i stosowaną w wielu krajach. Głosowanie w wyborach jest demokratyczną formą, to fakt, jednakowoż możliwie wąską i taką, która nie prowadzi do powstawania swoistego rodzaju "partii", którymi byłyby z biegiem czasu księstwa. Łatwo wyobrazić sobie sytuację, w której w przypadku głosowania nad kluczowymi ustawami dla państwa, księstwa wprowadzałyby dyscyplinę w głosowaniu. Wówczas zachodzi także prawdopodobieństwo stosowania rozlicznych konsekwencji. Czyż to nie zabieg tworzenia się partii? Otóż to. I takim poczynaniom jesteśmy przeciwni. Nie uzyska naszej aprobaty projekt, który zakładać będzie możliwość tworzenia się jakiejkolwiek rywalizacji politycznej między księstwami. Niech to będzie rywalizacja gospodarcza, kulturowa, estetyczna, jakościowa lub każda inna, jednakże nigdy nie polityczna. Kojarzy nam się to z ówczesnym Państwem Polskim, cechującym się zażartą wręcz rywalizacją między dwoma silnymi korpusami, łącznie działającą na niekorzyść kraju przez brak braterskiej zgody i rozliczne swady.