Co to ma do rzeczy?

Odpowiem za Brata Pafnucego:Prawda

A czy mąż mógłby zostać papieżem?  Wszak nie może on (chyba) przyjąć sakry biskupiej...

Przyglądam się dyskusji i muszę poprzeć w niej Brata Cesare. Papież jest papieżem. Nie wszyscy muszą go kochać i uwielbiać, ale jest człowiekiem i ma prawo do szacunku. Niemieckie gazety całkowicie przesadziły. Moje tłumaczenie:


"Znalezione nieszczelne miejsce!"


"Jeszcze jedno nieszczelne miejsce!"


"Papież na przyjacielskim rauszu*"

* - odurzeniu narkotykowym

Niestety nasi przyjaciele zza zachodniej granicy nie znają chyba takich słów jak "szacunek dla drugiej osoby", czy też "poszanowanie urzędu". Brat Cesare ma w pewien sposób racje. W dzisiejszych czasach wszystko wolno i na wszystko moża przymknąć oczy. To przykre.

Dorzucę jeszcze:

Papież abdykuje - wina Tuska!

Aż przykro patrzeć, a właściwie słyszeć jak sobie jakiś ksiądz maże kolana śmietaną i oczekuje od innych jej zlizania (a to wszystko w "imię dobrej zabawy", prawda, że szczytny cel?), albo jak zabawia się na plebanii (lub w innym miejscu) z "chłopcami", bądź z "dziewczynkami".

Co da surowe karanie, skoro przyczyną takich "przypadków" jest głęboki problem kapłanów - celibat. Popęd seksualny może być oczywiście przez człowieka hamowany, ale nie każdy to potrafi i niestety niektórzy wyładowują to na "bezbronnych owieczkach", które zastraszone nikomu nic nie powiedzą, do których jest łatwy dostęp. Moim zdaniem, jeśli Kościół za kilka at chce mieć w ogóle kapłanów, będzie musiał zrezygnować z celibatu i przyjąć model protestancki lub prawosławny.